Ver para crer. O tradutor da web do Parlamento de Galicia

Se non o vexo non o creo. Moitas veces cando nos xuntamos por ahí uns amigos comezamos a sacarlle puntada a como sería a traducción literal de moitos topónimos e apelidos ó castelán, pero esta reportaxe da Galega supera con creces todas as nosas elucubracións.

Estou con Gallardón

Tranquilos/as, tranquilos... Non vos levedes as mans a cabeza. Non mudei a camisa. Sigo no PSOE e a anos luz da política do ideario de Gallardón.

Só dicir que por un día estou con Gallardón, e apoio firmemente no xuizo que está a levar a cabo contra o locutor da radio dos bispos (COPE), Jiménez Losantos.

Imaxino que vós estaredes tamén do mesmo lado, porque Losantos entre outras lindezas dixo de Gallardón que non quería que se investigaran a fondo os atentados do 11-M e tamén afirmou, literalmente: "Lo repito, alcaldín, 200 muertos, 1.500 heridos y un golpe brutal para echar a tu partido del Gobierno. Te da igual, Gallardón, con tal de llegar tú al poder". Ademáis, chamou "traidor, bandido, farsante redomado y lacayo de la oposición" a Ruiz-Gallardón, quen decidiu levalo ós tribunais por inxurias.

A broma pódelle custar ó da COPE, 72.000 €, como pide a fiscalía.

Ollo ó can. ¿A quen?. O can

Ollo ó can. ¿A quen?. Ó can.

Este é o título da foto que o gran fotorreporteiro do Faro de Vigo en Ourense, Suso Regal nos acaba de regalar colgándoa no seu novo fotoblog El Friki Press de Ourense.

Suso, a parte dun grandísimo fotógrafo, é moi afeccionado a esto dos blogs. Recoméndovos que visitedes El arte del tiro con arco (blog de fotografía e poesía), Cosas que se cruzan (fotoblog) e Otras cosas que se cruzan (outro fotoblog).

E xa para rematar deixovos outra fotiño de Suso, titulada Un par de rojillos.

Os derradeiros días da boina

Artigo íntegro publicado o 2 de xuño de 2008 por Pancho Tristán no xornal Público.

Baltar, el último de los caudillos rurales del PP gallego que consolidaron la base electoral de Fraga, anuncia su retirada.

La historia reciente del conservadurismo español incluye en su banda sonora la melodía de un trombón y el soniquete pegadizo de unos versos cual soflama: “Si no eres del PP, jódete, jódete”. Detrás del trombón, un intérprete poderoso, campechano y astuto, más famoso como político que como músico amateur: el presidente de la Diputación de Ourense, José Luis Baltar Pumar.
En más de una ocasión, Baltar dijo: “Somos los de la boina”. Esos, los de la boina, fueron los que se encargaron de gestionar para el PP los votos de la Galicia rural que permitían a Manuel Fraga ganar las elecciones por goleada. La apelación a la boina era a finales de los años noventa de uso común para diferenciarles de los del birrete: el PP urbanita e ilustrado que tenía en Galicia como referente a un Mariano Rajoy que triunfaba en el Ejecutivo de Aznar.
Baltar, el último superviviente político de aquel grupo de señores del voto, lleva semanas anunciando que se va, que no volverá a optar a la presidencia del partido en la provincia. Los primeros pasos de su partida certifican el fin de la agonía de la era de la boina.
Datos electorales
Los resultados de las elecciones generales fueron el episodio definitivo para el fin de la carrera política de José Luis Baltar (Esgos, Ourense, 1940). La provincia de Ourense lideró la pérdida de votos del PP en Galicia, una de las comunidades autónomas en las que más apoyos se le escabulleron a los conservadores. La maquinaria electoral de un Baltar que otrora entonaba triunfante el jódete, jódete en los shows de campaña daba unas muestras de debilidad sin precedentes.
Perdió más de 27.500 votos. Retrocedía más de siete puntos en el reparto de los sufragios. Y ni siquiera valió el consuelo de que con más del 48% del total de las papeletas, estaban muy por encima de la media del partido en España. Baltar compareció la noche del
9-M ante la prensa con un discurso tan franco como sus canciones: “No obtuvimos los resultados que queríamos. No cabe ningún tipo de consideración con nosotros”.
Ese Baltar que se puso de cara ante la derrota es el mismo que enfrentó en 2004 la renovación del Partido Popular de Galicia asegurando que, si había injerencias de Madrid, abandonaría la formación y recuperaría su propio partido político, que Fraga sumó a su proyecto en 1990 para consolidar su mayoría. Y el mismo que convirtió a la Diputación de la provincia de Ourense en una máquina de generar empleos.
Su hijo, sus dos nueras, los vecinos del municipio en el que comenzó su carrera política como alcalde, amigos, correligionarios: para todos había sitio en la Diputación de Ourense. Y así continúa siendo. El Partido Socialista supo predecir hace 10 días quién ganaría el concurso por una plaza de funcionaria que estaba en liza en el organismo provincial.
Fue la portavoz del PP en el municipio de O Carballiño la que se hizo con el puesto. En la segunda prueba del concurso, los resultados de todos los demás aspirantes parecieron un reto a los estudiosos de la teoría de las probabilidades: en un peculiar caso de desaplicación colectiva, ninguno pasó del cero en el examen.
Trabajo para todos
La red clientelar de Baltar no se quedaba en el reparto de empleos públicos entre familiares y conmilitones. Alguien que dirigió una entidad pública en la provincia de Ourense hace años, cuenta que a veces sonaba el teléfono y era José Luis Baltar, que lo invitaba a cambiar lo que hiciese falta para quedarse con un proveedor determinado para un servicio contratado por la institución. En una ocasión, el teléfono sonó dos veces en tan sólo 24 horas.
Baltar proponía ahora a un proveedor diferente del que había sugerido el día anterior. Este funcionario cree que el político conservador hacía las llamadas desde su despacho para satisfacer a un interlocutor que estaba presente, alguien que se había acercado a pedirle un favor. Y es que el despacho del político orensano tiene un punto Hablar por Hablar. Pero reconvertido en un Pedir por Pedir edificado en una de las provincias de España más afectadas por el envejecimiento, la falta de oportunidades y la precariedad económica.
Planes de futuro
Y así, interpretando en ese entorno la política con algunos aires de los antiguos caciques, José Luis Baltar lleva 18 años al frente de la Diputación de Ourense. Por ahora dejará la presidencia del partido en la provincia en un Congreso que será, seguramente, el año próximo. En la Diputación podrá estar, si así lo quiere, tres años más.
Y quizás mantenga esa costumbre de hacer de su despacho la casa de todos, de recibir a todo aquel que tenga algo que pedirle. Para continuar alimentando una historia que tiene entre sus más importantes capítulos ese que cuenta cómo un alcalde del sur de la provincia quiso homenajearlo con una estatua en la plaza de su pueblo. El mismo alcalde que se ufanaba públicamente de que sólo creía en la Virgen María y en José Luis Baltar.

Que acontece nas Novas Xeracións do PP en Ourense?

O PP cada día sálelle un grano neste sarampelo que está a padecer dende hai uns meses. Os ananos non só lle crecen en Madrid a Mariano Rajoy, tamén en Ourense hai movidiña.

Esta fin de semana NN.XX. da capital ourensana facía unha asmblea para elixir o seu novo presidente da xunta local. Había dúas candidaturas. Unha delas apoiada por Poli Nóvoa, portavoz do PP na capital ourensana, e outra avalada polo Presidente das NN.XX. da provincia, Israel León. Saiu elexido Manuel Eirín, o candidato de Poli, con 91 votos.

O curiosso deste tema é que na sala só había 22 membros de NN.XX. O lío está montado. Acusacións, denuncias, descalificacións, e incluso amenaza de expulsión do partido para o preseidente provincial de NN.XX.

Non é de extrañar que pasen estas cousas. Hai poucos días se elexía a xunta comarcal das NN.XX. de Caldelas, e aquí de seguido vós amoso unhas fotografías da reunión que as xuventudes do PP teñen colgadas no Picassa. Como podedes ver: cheo a rebentar, media de idade de 18 anos, sabia nova e votos a raudales. Logo así pasa o que pasa.

PP quen te viu nesta provincia e quen te vé.

O mundo da moda vistese de negro

Morreu o xenio da moda. O máis grande entre os grandes. O gran Yves Saint Laurent.

Os/as que me coñezades saberedes que eu non son un gran seguidor das tendencias en canto a vestido, pero recoñezo que teño devoción por algúns deseñadores que parecen tan artistas como algúns pintores, escultores ou bailaríns.

Hai uns anos tiven a oportunidade de ver no Museo de Arte Reina Sofía unha exposición de Pertegaz, e creo que foi ahí cando de verdade reparei en todo o arte que hai nas prendas de vestir da alta costura. É todo arte, e quenes as deseñan son uns artistas.
Entre todas estas estrelas, ó meu parecer, sempre houbo unha que brillou con maior intensidade que as demais. E este foi o gran Yves Saint Laurent.

Hedi Slimane, o creador da imaxe masculina de Dior dicía onte que: "Estaba el, e a moita distancia, ó resto".

Comparto as súas palabras. E aínda que había tempo que el xa non deseñaba para a marca que leva o seu nome, Yves Saint Laurent seguía sendo o máis grande.

Creo que tardará tempo en haber outro coma el.

Alaska espida en protesta polas corridas taurinas

Hoxe aparece reflexado en multitude de medios de comunicación que Alaska se saca a roupa para protestar pola crueldade das corridas taurinas.

Esto, en sí, non é que me chamara a atención, xa teñen sido moitos/as os/as famosos/as que aproveitan a súa popularidade para chamar a atención e remover as cociencias sobre un tema que lles preocupa.

O que si me chamoua atención foi parte do que ela dixo na roda de prensa. E para elo trascríbovos un pedaziño do que aparece hoxe no xornal El País:

Sobre a coincidencia da presentación da campaña coa Feira de San Isidro, Alaska resposta: "Non fago esto para aldraxar a ninguén, senón para que a xenteque non ten unha postura crara poida pensar nelo". Á artista non a convencen nin os argumentos económicos nin os culturais que defenden o mundo taurino: "O principal argumento é o sofremento do animal. Ademais, as costumes culturais tamén deben evolucionar. Senón, eu estaría na fogueira e vosoutras fregando cacharros", bromeou coas periodistas que acudiron á presentación.

Eu queríavos chamar a atención sobre esta última parte. Moitas veces hai persoas que amparándose na tradición xustifican a parálise de certas cousas e non permiten a evolución nin os avances. E non me refiro ó mundo taurino. Refírome, sobre todo, ó xeito de pensar: a relixión, as costumes, a cultura, etc...

O Mundo é algo vivo que ten que ir mudando día a día de xeito que cada quen poida pensar por si mesmo/a e se poida expresar. Xa non cabe unha única maneira de ver as cousas por mor de ter que respectar as tradicións.

Sexamos todos/as un pouco Alaska.

Unha idea moi boa. Parabéns a Asoc. de Xubilados de Castro Caldelas

Se ve que dende hai un tempo a Asociación de Xubilados de Castro Caldelas vén de poñer en marcha un blog. A verdade é que cada día somos máis os/as blogueiros/as que contamos cousas de Caldelas. Cada quen dende o seu punto de vista.
Pero este non é un blog máis. Esta é unha iniciativa loable e marabillosa. A Asociación de Xubilados de Castro Caldelas, que non para de montar iniciativas para desfrute dos/as seus asociados/as, súmase ó tren das novas tecnoloxías.
Esta é unha iniciativa importantísima para poder rachar esa fenda que non se ve, pero que está ahí, estre os/as máis mozos/as e os/as maiores. A fenda dixital, a fenda das novas tecnoloxías, que fai que nun campo determinado da nosa vida nos distanciemos máis entre dúas xeracións distintas. Con proxectos coma estes bríndaselles ás persoas de máis idade coñecer esta nova experiencia de Internet que é unha nova fiestra a este global no que vivimos.
Meus parabéns a todos/as eles/as.
Se os/as queredes visitar podedes facelo dende este enlace.

Pleno da Deputación movidiño

Estes días case non tiven tempo de escribir. Pero imaxino que estaredes enterados/as da falcatruada que se acaba de cometer en Calvos de Randín. José Manuel Andrade (tránsfuga) ex do PSOE e catro concelleiros do PP presentaron unha moción de censura contra Aquilino Valencia do PSOE. Todo esto amparado e tramado por Baltar, presidente da Deputación e do PP en Ourense.
O venres houbo pleno na Deputación e o PSOE presentou unha moción de urxencia para condear a moción de censura. Nesto os concelleiros do PSOE en Calvos de Randín e o público despregaron uns carteis, e de inmediato Baltar suspendeu ilegalmente o pleno. Nótase que ó Presidente do PP de Ourense dalle medo entrar no debate do tema. Para poñerlle a guinda ó pastel, o sinvergonza do portavoz do PP, Rogelio Martínez berrou "Que lles traigan uns bocadillos se quedan aquí pechados", dirixíndose ós concelleiros de Calvos de Randín.
Estes señores do PP son os que din que eles non teñen que ver nada con esta trama e que non apoian a moción de censura no concello arraiano.
Este é outro duro golpe á democracia dado polo PP. ¿Por que estas cousas só pasarán en Ourense, e Núñez Feijóo non as impide?

As pintadas dos retretes

Hai retretes nos que da noxo entrar polo aspecto que teñen, e a elo contribúe en gran medida o cúmulo de pintadas e grafitis que os decoran, entre outras moitas cousas.

Pero tamén é verdade que nos retretes, moitas veces, descubres pintadas moi inxeniosas. Aquí vai unha...

Asambleas, asambleas...

Eso é o que toca estes días, asambleas, asambleas e máis asambleas... O PSOE e o PSdeG-PSOE estamos nun proceso precongresual no que nos toca elexir ós/ás nosos/as representantes no Congreso Nacional Galego e no Congreso Federal. E ademais, para os máis traballadores, toca ler e reler as ponencias e os estatutos para presentar enmendas.

En Castro Caldelas xa celebramos as asambleas, escollemos delegados/as para os Congresos e aprobamos unhas cantas enmendas para defender tanto en Santiago de Compostela como en Madrid.

Tanto no Congreso Nacional Galego como no Comité Nacional, varias agrupacións imos defender o que lle chamamos a enmenda Facebook. O texto da enmenda ó Congreso Galego ven a dicir o seguinte:

A sociedade galega evolucionou, e o PSdeG ten a responsabilidade de responder aos cambios que se produciron. Nos últimos anos, o Partido a todos os seus ámbitos territoriais experimentou novas formas de militancia que son referencia noutros países da nosa contorna. A importancia crecente da rede fai que cada vez máis cidadáns participen politicamente a través dela. O Partido dos Socialistas tratou de canalizar a participación dos cidadáns que se dirixiron ao PSdeG ben para facer unha consulta, ben para expresar unha opinión, ben para ser verdadeiros axentes electorais do partido. Estamos claramente ante unha nova forma de activismo político.
O certo é que existe unha nova forma de militancia política, distinta á tradicional, compatible e complementaria dela. Temos vocación de partido líder en canto a ferramenta de participación política e á vangarda no noso proxecto político e na nosa forma de traballar. Por iso o PSdeG creará a figura do cibermilitante. Modificaremos os nosos Estatutos para recoller esta nova forma de militancia cuxas principais características son o dinamismo, a interactividade e a inmediatez. Os cibermilitantes terán no PSdeG os dereitos que se lle recoñezan a nivel federal e, en todo caso, canalizarán a súa participación na vida do noso Partido a través dunha Agrupación “virtual” de ámbito nacional con órganos propios.

O Texto da enmenda ó Comité Federal é:

Tener voz y voto en los Congresos, Comités y Conferencias del Partido a través de los delegados democráticamente elegidos entre los mismos, sin perjuicio de sus derechos como afiliados de Agrupaciones locales.

En fin, nesas andamos.

Génova 13

Fai click na imaxe para ampliala e lembrarás aqueles tempos nos que leíamos os cómics de 13 Rúe del Percebe. Só que agora o cómic mudou de nome e chámase 13 Génova del PPercebe. ;)

O demo está en perigo

Non vos espantedes os crentes en Deus. Que porque un sexa apóstatanon quere dicir que crea no demo nin que estea do seu lado, ;).

Ímpactoume o titular que sae hoxe no xornal Público, pero a nova refírese a que o diaño de Tasmania, un dos bichiños con cara máis amenazante que existe está pasando por un mal momento e está en perigo de extinción. Podedes ler o artigo no enlace anterior.

Debate en Telemiño. Unha grata experiencia

Onte contábavos que marchaba a todo correr a un debate na canle Telemiño, no programa Punto Crítico que dirixe Santiago Rodríguez.

Supuxo para min unha experiencia moi grata e moi agradable, e aínda que houbo momentos de bastante discusión acalorada e vehemente, o balance foi moi positivo.

Creo que todos/as os/as que compartiamos tertulia temos uns principios moi claros, que en moitos aspectos chocan, e eso as veces produce chispas. Pero estou moi contento de ter asistido ó programa e de intercambiar opinións co cura Eduardo Martínez, coa portavoz do Foro da Familia Cristina Bravo, co crente confeso Cecilio Mourille, co profesor de psicoloxía Camilo Brandín e co hostaleiro e membro da Asoc. de Gais e Lesbianas Alfredo Domínguez.

De seguido deixovos a crónica que publica hoxe o xornal La Región.

La Iglesia, en el centro del debate
Los contertulios analizaron en Telemiño el papel de la religión en la sociedad actual y su futuro

La portavoz del Foro de la Familia Cristina Bravo, el sacerdote Eduardo Martínez y el católico practicante Cecilio Mourille, por un lado; y Alfredo Domínguez, de la Asociación de Gays y Lesbianas de Ourense, Eladio Osorio, apóstata, y Camilo Brandín, profesor de Psicología, fueron los contertulios encargados de abordar, en el programa ‘Punto Crítico’ de Telemiño, un vehemente debate sobre el papel de la Iglesia Católica hoy en día y su futuro, así como la nueva ley de libertad religiosa.

‘¡Que Dios nos coja confesados!’. Con este título comenzó ayer un nuevo programa de Punto Crítico, para abordar el ‘debate más viejo de la humanidad’, según afirmó su moderador Santiago Rodríguez. El católico practicante Cecilio Mourille, la portavoz del Foro de la Familia Cristina Bravo y el sacerdote Eduardo Martínez, por un lado; y Alfredo Domínguez, de la Asociación de Gays y Lesbianas de Ourense, Eladio Osorio, apóstata, y Camilo Brandín, profesor de Psicología, fueron los protagonistas de un intenso debate en el que se analizó el papel de la iglesia hoy en día y su futuro, así como la nueva ley de libertad religiosa.Todos se mostraron a favor del estado laico y aconfesional, pero con matizaciones. El enfrentamiento dialéctico comenzaba. Eduardo Martínez apuntó que no hay que ‘olvidar que la religión católica es mayoritaria en España, tiene una labor social y benéfica importante y que por ello merece ser financiada. No es correcto pensar que la libertad religiosa es una concesión del Gobierno, puesto que es un derecho fundamental del hombre y los gobiernos deben respetarlo, tutelarlo y promoverlo’, aseveró.Sin embargo, en este punto discreparon los contertulios del bando contrario, pues consideraron que la iglesia ‘chupa demasiado’, según Alfredo Domínguez. Asimismo, Eladio Osorio pidió un Estado más libre y aconfesional. ‘Hoy es muy difícil darse de baja de la Iglesia. En Ourense, que es donde más fácil es, este proceso supone un año de trámites y un gasto de 300 euros como mínimo. En Madrid o Valencia es imposible’.Por su parte, Camilo Brandín reiteró durante su intervención que el 85% de los jóvenes uni versitarios no creen en la Iglesia debido a los errores que ha cometido a lo largo de la historia y se refirió en concreto ‘a los sacerdotes acusados de pedofilia en Estados Unidos y que no fueron a la cárcel’.Santiago Rodríguez dio paso en directo a las llamadas de los telespectadores. Mientras unos defendieron el papel de la Iglesia en España, un país mayoritariamente católico, otros no. ‘Aprendí mucho de pequeño porque fui monaguillo y estoy loco por apostar’, manifestó un oyente. Durante el debate, un espectador también hizo alusión al caso del sacerdote Benigno Moure.

A FAVOR:

Eduardo Martínez: Somos racionales

Cristina Bravo: Pido libertad religiosa

Cecilio Mourille: La religión es positiva

EN CONTRA:

Camilo Brandín: Ninguna es la buena

Alfredo Domínguez: Una sociedad sin símbolos

Eladio Osorio: Van con demasiado retraso

Concerto de Manu Chao. 1850 persoas nun aforo de 700

De seguido adxúntovos todo o que saía hoxe no xornal La Región referente ó caos organizativo do concerto de Manu Chao.


La Policía Local contabiliza 1.850 personas en el concierto de Manu Chao en un aforo de 700
El propietario del establecimiento niega que se hubieran vendido más entradas de las permitidas
El informe realizado por la Policía Local de Ourense sobre lo ocurrido el miércoles en el Xesteira contabiliza en torno a 1.850 personas en el concierto de Manu Chao, ‘cuando el aforo es de 700’, según explican fuentes del Cuerpo municipal. Los datos serán remitidos a la Subdelegación del Gobierno -que lo enviará a Presidenciay al Concello para que evalúen una posible sanción. Por su parte, el propietario del establecimiento explica que no se vendieron más entradas de las permitidas.
En Ourense había mucha expectación para ver a Manu Chao en directo. Tanta que las entradas se agotaron apenas unas horas después de que se pusieran a la venta. La Policía Local sabía de este interés y, según el concejal de Seguridad, Fernando Varela, ya en la mañana del miércoles (día del concierto), ‘tiña coñecemento de que se levaban vendidas máis de 1.300 entradas, cando o aforo é de 700 persoas’. Es por ello que, poco antes del concierto, se desplazaron los agentes al Xesteira. Allí vieron entradas numeradas que sobrepasaban el número 1.100 y entradas que no estaban numeradas. Recogieron algunas y decidieron entonces impedir la entrada de las personas (50 según unas fuentes, 30 según otras) que, con su entrada en la mano, esperaban para entrar. Alrededor de una hora después, con el concierto empezado, les permitieron la entrada ‘para evitar males maiores’, dice Varela.

En su informe, que remitirá a la Subdelegación del Gobierno y al Concello, la Policía Local contabiliza alrededor de 1.850 asistentes al concierto. La posible sanción al establecimiento la evaluará el Concello y la Consellería de Presidencia.

Por su parte, José María Rodríguez, propietario del Xesteira, estaba ayer preocupado por lo ocurrido. Es más, no descartaba incluso la posibilidad de presentar una denuncia. Explica que ‘los agentes entraron por el local adentro, miraron y dijeron que había 2.000 personas. Había medidas de seguridad para que no entrase nadie sin permiso. La gente que dejaron fuera estaba enfadadísima, y con toda la razón del mundo. Les pido públicamente disculpas por un hecho que es completamente ajeno a la sala y a Manu Chao’.

Según Rodríguez, se vendieron ‘700 entradas numeradas. Las que no estaban numeradas eran invitaciones’ y añade que ‘en 175 metros cuadrados útiles no se meten 1.000 personas’.

Baltar o xastre.

Mentres os talleres textís da provincia de Ourense van a menos, o xastre Baltar vai a máis e non para de confeccionar traxes a medida para os cargos do PP e familiares na Deputación de Ourense.

Agora mesmo está deseñando unha nova liña que che vai que nin bordada a certa muller de certo cargo de certo partido e que opera por esa comarca ourensana tan coñecida polo polbo á feira.

A Viñeta é de Juan Valcárcel publicada en La Voz de Galicia, edición de Ourense, sección Cousas de Aquí

O prometido é débeda. Fotografías de Manu Chao

O prometido é débeda. Díxenvos nunha entrada anterior que vos ía colgar unhas boas fotos do concerto e aquí están. A pena é que non podo dicirvos quen as fixo por que así se me pediu. Senón periga o traballo.
Pois nada, xa que non podo dar máis datos sobre as mesmas, moitíiiiiiisimas gracias a este/a gran fotógrafo/a que ten Ourense.
Por certo algún día terei que facer unha entrada cunha fotografía de cada un dos fotógrafos que traballan para a prensa en Ourense e cos cales teño amistade. Porque a verdade é que hai verdadeiros mestres, elas e eles.

Marcho a correr para Telemiño

Marcho a correr, agora mesmo para os estudos de Telemiño. Hoxe estou invitado a participar no programa de debate Punto Crítico, baixo o título de "Que Deus nos colla confesados..." Será as 22.00 h. en directo, pero hai que estar unha hora antes por alí.

O meu carón terei o Presidente da Asociación de Gais e Lesbianas de Ourense e a un profesor da Universidade de Vigo. E fronte a min a un párroco, á presidenta do Foro da familia e a un crente confeso.

Dende hoxe a mañá que saiu anunciado este tema na prensa recibín infinidade de chamadas e correos electrónicos dándome recomendacións e aportándome datos tanto dende o punto de vista laico como relixioso.

Bueno, marcho para os estudos, e Deus dirá....... ;)

Mala organización no concerto de Manu Chao

Eran as 20:45 cando Belén e máis eu entramos no recinto. Dentro só había unhas 30 persoas. Eu nesto son precavido e prefiro chegar con tempo, porque xa me esperaba o pior (non hai moito puiden ver a Serrat e Sabina en Pontevedra por 5 minutos, xa que logo pecharon as portas). Escollemos sitio, porque nos deu tempo a eso e moito máis. Puxémonos en primeira liña de platea (do que antes era a platea do Teatro Xesteira).

Comezaron os teloneiros, O Sonoro Maxín, do ex-Mano Negra, as 22:30. O son malísimo, horrible, nefasto, pero houbo que aguantar.

Logo unha longa espera, a xente asubiando e berrando. A calor abafaba, todos sen camisetas. O fume afogaba.

Comeza Manu Chao e todo o anterior esquecido. Un directo fenomenal, o son perfecto, a posta en escea traballada e a súa banda o mellor do mellor.

Fíxome na cantidade de xente que había e pensei que aínda collían algúns máis. e eso que eu chegara cedo por medo a que venderan entradas de máis.

Remata o concerto e ó sair vin moita Policía Local pero non lle din importancia. E o día seguinte ó ler a prensa entérome que como xa pasara con Sabina e Serrat en Pontedvedra, pecharon as ortas e non deixaron entrar a máis xente.

Aquí podedes ver xente con entrada que se quedou fóra. Creo que a estes listillos que organizan concertos vendendo entradas de máis lles tiña que cair unha multa que polo menos fóra tan grande como todo o que recaudaron. Empresarios de pacotilla, eso é o que son. Pero como a Xustiza é leve con eles, a seguir facendo máis destas que non pasa nada.

Por certo, as fotografías son sacadas do xornal La Región e son de Xesús Fariñas. Mañá colgarei algunha dun gran fotógrafo ou fotógrafa coa que compartín un ratiño de concerto, pero que non podo desvelar o seu nome xa que senón liquídana no seu traballo por andar circulando as súas fotos por ahí. Que pena, porque me ancataría poder dar o seu nome.

Manu Chao e Radio Bemba Sound System en Ourense

Hoxe, se non hai novidade, aistirei a un dos poucos concertos que Manu Chao ten programados de momento. Acaba de iniciar unha nova xira mundial, que pasa por Ourense. Estará acompañado da bando Radio Bemba Sound System e actuará as 22.oo no Café Xesteira. Espero poder desfrutar do concerto, porque témome polo que din os xornais que seremos 1.100 os presentes, e sen embargo na entrada do local hai unha chapiña que reza "aforo máximo 700 persoas". A ver que pasa. Xa vos contarei.

Ata cando imos seguir mirando cara outro lado?

Estes días fíxose público un informe que constata o fracaso da comunidade internacional na erradicación dos nenos soldados.

EE.UU. e Europa non nos implicamos o que debéramos neste tema e seguimos permitindo guerras fraticidas lideradas por cativos menores de idade.

O listado de países que permite estas prácticas é tan longo que produce escalofríos. Cativos ó servizo de interes obscuros e utilizados polos maiores para conseguir uns fins case sempre ilícitos.

Esta é unha lista de países que teñen nenos soldados loitando en conflictos recentes ou progresivos. (G: forzas armadas gubernamentais, P: paramilitares, O: grupos armados de oposición)
Colombia (P,O)
México (P,O)
Perú (O)
Federación de Rusia (O)
Turquía (O)
Iugoslavia (P,O)
Arxelia (P,O)
Angola (G,O)
Burundi (G,O)
Chad (G)
República do Congo (G,O)
República Democrática do Congo (G,O)
Eritrea (G)
Etiopía (G)
Ruanda (G,O)
Serra Leoa (G,P,O)
Somalia (todos os grupos)
Sudán (G,P,O)
Uganda (G,O)
Irán (G,O)
Iraq (G,O)
Israel e os territorios ocupados (G,O)
Líbano (O)
Afganistán (todos os grupos)
India (P,O)
Indonesia (P,O)
Myanmar (G,O)
Nepal (O)
Pakistán (O)
Filipinas (O)
Islas Salomón (O)
Sri Lanka (O)
Timor Oriental(P,O)
Taxikistán (O)
Papúa Nova Guinea (O)
Uzbekistán (O)

PAREMOS ESTO XA.

Será Obama por fin o candidato?

Parece ser que logo de gañar nas primarias desta noite no Estado de Oregón, Barack Obama será o candidato "demócrata" á Casa Branca. Logo dunha longuísima campaña o senador demócrata lógrase impoñer á Hillary Clinton.

Agora mesmo e logo dunha campaña tan dura e longa na que un candidato e outro se foron desgastando mutuamente, creo que Obama debería invitar a Hillary a que fose a súa número dous. E esta debería aceptar a invitación polo ben do seu partido, se é que queren desbancar ós republicanos da presidencia dos EE.UU.

Creo que o sistema de causcus e primarias que pervive en EE.UU. e demasiado longo e agónico, e que moitas veces fai que se desgasten demasiado entre os posibles candidatos dun mesmo partido.

Calquera dos dous demócratas será moito mellor presidente dos EE.UU. que o candidato republicano. Pero este último, aínda que está desaparecido, non está desgastando. mentras tanto Barack e Hillary tiveron que loitar moi duro un contra outro nestas primarias.

Creo que este tipo de eleccións, que está moi implatado na cultura democrática dos EE.UU. debera ser moito máis curto no tempo, de maneira que se aforraría moito tempo e cartos.

De todos os xeitos, ogallá lle vaia ben a Obama, porque creo que o Mundo sempre será máis xusto e máis pacífico co candidato demócrata de Presidente que non con John MacCain como inquilino da Casa Branca.

Se vos interesa o tema das eleccións nos EE.UU. podedes atopar unha boa guía en inglés neste especial do The New York Times.

A gran pregunta

Esto cada día é máis confuso. Quen manda no PP?. O que era branco, agora é negro. O negro, agora é branco. Eu xa non sei quenes son os de centro-dereita, os de dereita-dereita, ou os de máis a dereita todavía. Os conservadores viran ó centro. Os liberais viran á dereita. En fin, un batiburrillo.

Estas crises soen ser comúns nos partidos logo de perder uns comicios, pero vou facer de pitonisa: esta crise acabará en escisión. O tempo dirame se tiña razón.

Nova da Galega sobre a crise de Calvos de Randín

Margarita quere estar á ultima

Onte foi un día completo de paz e tranquilidade para min. A mañá andiven pola feira de Castro Caldelas. E como non podía ser menos non llo perdoei ó pulpiño.
A tarde andiven pola casa de Belén, a miña compañeira. E alí andiven a remexer cos animais, algo que me encanta. Estiven cos cadelos, pero sobre todo cunha cadeliña nova que é un xoguete. Unha cadeliña para o coello que aínda non ten nome. Logo andiven remexendo dun montón de "monte" onde criou unha gata, e dinlle sacado o gatiño para estar un rato con el, ata que logo apareceu a nai e houbo que volvelo poñer no seu sitio.
Belén e máis eu fomos co Selmo (pai de Belén) a darlle de comer ós becerros e cortar unha pouca herba para os coellos.
Pero o momento de maior tranquilidade foi cando saín eu só un intre ata o lameiro de debaixo da casa onde andaban a pastar as vacas. e ahí podedes ver a Margarita, unha vaca rubia moi interesada nas últimas tecnoloxía, que quería dar conta da miña Blackberry, non sei se para poder facer unha foto, navegar, ou simplemente probar se estaba tan boa como a herba que estes días non para de medrar en Torbeo.

Baltar baixa á cloacas en Calvos de Randín

Na anterior lexislatura o PSOE en Calvos de Randín só tiña un concelleiro. Celebráronse os comicios municipais e o PSOE acadou cinco concelleiros e a maioría absoluta. todo un trunfo. Un trunfo que tivo Tres pes principais: o fenomenal equipo que fomos capaces de presentar, encabezado por Aquilino Valencia; a enorme ilusión que este equipo soubo xenerar; e o nefasto traballo que fixo o anterior alcalde cun talante nespótico, chulesco e dictatorial de cae todos/as coñecido.

Aquilino foi amable e fixo un equipo moi heteroxéneo, para elo fichou moita xente de esquerdas que nunca tivera relación co PSOE. E ahí apareceu Andrade, que foi o número dous.

Este "listillo" con quen tiven o "pracer" de intercambiar algúns pareceres o día que presentou a súa renuncia a seguir pertencendo ó grupo socialista e se pasou ó grupo dos non adscritos, pretende ser agora o alcalde, e para elo válese do PP.

Os concelleiros do PP van presentar a súa renuncia como tales o luns e pasaránse o grupo dos non adscritos. este é o primeiro paso para a moción de censura. Esta moción de censura está avalada polo presidente provincial do PP, José Luis Baltar, xa que este se reuniu hai tres días en Ourense con todos/as os/as implicados (Andrade incluído).

Baltar volve baixar os baixos fonfos, as cloacas da política para valerse de todo. E mentres en Calvos de Randín pretende cargarse o lexítimo alcalde do PP co voto dun tránsfuga, na Pobra de Trives pretende facerse cos favores dos nosos concelleiros para encumbrar ata a alcladía o alcalde de "toda a vida" do PP. Así é Baltar, onde ve debilidade e merda, alá se vai enzoufar como os marraos.Él sempre foi así, e agora que está agonizando (politicamente falando) válelle todo.

O que non sei e se Núñez Feijóo e Rajoy lle deixaran vía libre nesta acción de piratería. Porque eles estar, están o tanto. De feito onte Baltar e Alberto Núñez Feijóo compartiron mantel en Vilanova dos Infantes. Na fotografía inferior podédelos ver nunha imaxe publicada hoxe no xornal Faro de Vigo.

Pois nada volvemos a ter o Baltar de sempre, o que lle vale todo en política, o que compra vontades con favores. Eu que xa pasei por esto debido a unha moción de censura que nos fixeron en Castro Caldelas só vos pido unha cousa: se se produxera esta mobilicémonos todos/as os/as que cremos na democracia e o día do pleno vaiamos todos/as a Calvos de Randín a respaldar a uns compañeiros que foron elexidos nas urnas e que agora o PP, con tretas chavacanas, pretende desbancar.

Que saiba Baltar, que se esto segue adiante, na provincia de Ourense, comezou a guerra do "todo vale".

Un paréntese

Un pequeno paréntese no meu blog. Este tema non ten nada que ver cos que trato por norma xeral. Pero quería falar desto. Teño algunhas afeccións, pero hai dúas polas sinto devoción, o cine e a fotografía (gustariame pode explotalas máis, peroo tempo é o que é).

Atopei hoxe esta imaxe (publicada no xornal El País) na que saen ducias de cámaras (que para min son un arma coa poder expresarse e facer arte) e un dos máis grandes do cine (o séptimo arte, outra paixón): Dustin Hoffman.

Sobre Hoffman dicir que son moitas as súas boas películas, outras máis regulares. Pero voume permitir facer unha recomendación, para quen non coñecedes toda a súa obra: El Graduado (1967). Para min unha das grandes óbras do séptimo arte. Merece a pena vela só por poder desfrutar da banda sonora.

Outra cacicada de Baltar a unir o seu longo expediente

Hoxe compareceron en rolda de prensa Alfredo García e Eladio Fernández, deputados provinciais, para denunciar unha vez máis as cacicadas de Baltar ó fronte da Deputación de Ourense.

Nestes últimos días Carlos Montes, alcalde de O Carballiño e tamén deputado provincial sacaba á luz os centos de contratacións a dedo que se fan na Deputación, así como puxo ó descuberto como fan que pareza legal cando lle dan unha praza fixa a familiares de cargos do PP, utilizando para elo a "cobaias" traballadores da Deputación próximos ó PP.

Hoxe Alfredo e Eladio fixeron público como Baltar se salta a lexislación vixente de contratación pública e concede o seu libre albedríocontratos de subministros millonarios cos seus amigos, curiosamente case sempre cargos ou familiares de cargos do PP.

Así aparecen facturas de máis de 400.000 € de gasoil nunha estación de servizo dun concelleiro do PP, facturas de mais de 140.000 € de bancos e refuxios disfrazados en 71 facturas diferentes, concesións a empresas propiedade de familiares de quen contrata os servizos, e un longo etcétera.

Creo que a Fiscalía debería de empezar a tomar cartas no asunto.

O PSOE de Trives, Caldelas e Valdeorras intercambia opinións

Onte celebramos unha xuntanza no Pazo do Castro do Barco de Valdeorras os deputados provinciais, delegados, alcaldes, portavoces e secretarios comarcais, e unha posterior rolda de prensa.

Na foto superior estamos, de esqueda á dereita:

Víctor González, deputado provincial e tenente de alcalde de Cortegada; José Luis "Chelis" Pérez, deputado provincial e alcalde de Vilardevós; Miguel Fidalgo, senador e secretario provincial de organización; Alfredo García, deputado-portavoz provincial, alcalde do Barco de Valdeorras e secretario comarcal de Valdeorras;eu, Eladio Osorio Montenegro, secretario comarcal de Trives-Caldelas e asesor do grupo provincial socialista na Deputación de Ourense; Carlos Montes, deputado provincial e alcalde do Carballiño.

A reunión reviu para intercmbiar pareceres e fixar unha estratexia tanto nas comarcas como na Deputación de cara ós vindeiros anos. Hoxe podedes ver o tema recollido nalgúns medios de comunicación como La Región ou La Voz de Galicia.

Na segunda fotografía podedes ver a fachada provincial do Pazo do Castro, onde mantivemos a reunión, un lugar moi recomendable para pasar uns días se tedes pensado visitar as terras de Valdeorras.

Condea e repulsa fronte o atentado de onte

Hoxe as 12 h. reunímonos na Praza Maior de Ourense representantes de todos os partidos políticos, sindicatos, empresarios, asociacións e demais peroas anónimas que coa súa presenza quixeron condear o vil asasinato e o atentado que onte levou a cabo a banda asasina ETA en Euskadi.

Sempre denbería ser así, e os partidos políticos fronte a este tema nunca nos deberiamos atacr, porque o´único que acadamos é engrandecer ós/ás asasinos/as.