Un grave contratempo e un gran dilema

Non vos podedes imaxinar o mal que o levo pasado todo o día. Preguntarédesvos o por que. Cando volo explique, posiblemente a moitos/as pareceravos unha chorrada, pero a min hoxe tenme sumido nunha seudodepresión.

Algúns aínda non saberedes a que veñen estas fotos e que teñen que ver co meu contratempo e o meu dilema.

Dende hai uns meses (xa bastantes) teño problemas respiratorios (as veces agudos) e algunha alerxia. Decidín por fin ir a facer as probas e hoxe era o día.

O resultado é que son asmático, con todo o que esto conleva, medicación e medicación. Pero esto non foi o que fastidiou o día de verdade. O meu gran contratempo é que nas probas da alerxia o resultado foi que son alérxico a cans e gatos.

Na nosa casa, Belén e maís eu temos dúas gatiñas siamesas (Branquiña e Mouriña), antes tivemos a Mico. Non vos podedes nin imaxinar o cariño que lle chegamos a coller a estes bichiños. Agora a médica dime que vaia pensando en deixar de convivir con elas xa que supoñen un grave risco para a miña saúde.

Despois de coñecer esta nova quedeime totalmente frío. Algúns seguro que non entendedes que esto supoña un pequeno drama para min, pero é que non sabedes todo o que nos teñen dado estas dúas xoias.

Ímonos tomar un par de meses para que me fagan máis probas e ir madurando unha decisión, pero hoxe por hoxe paréceme imposible que deixe a estas dúas siamesas.

Bueno vou deixar de escribir e poñerme a facer algunha cousa por ahí que me distraia porque aínda se me van cair unhas lágrimas.

Noites máxicas no Mosteiro de San Paio

Os/as que sodes asiduos lectores do blog de Bautista Sotelo seguro que estes días estabades todos/as intrigados/as polas últimas entradas que poñían "Faltan XX días".

Agora xa podedes entrar no seu blog ou no de Amigos de Caldelas e saber de que se trata. Bautista andivo polo Castro este último fin de semana e comentoume que xa tiña todo últimado. Eu estaba enterado de que el e algunha outra xente andaban tramando unha iniciativa cultural novedosa en san Paio, e por fin saiu adiante.

O tema en cuestión é que todos/as os/as caldelaos e a xente que se queira achegar ata as ruinas do Mosteiro de San Paio da Abeleda nas noites do 31 de xullo e 1 de agosto poderán disfrutar nas "Noites de Contos" de dous dos mellores contacontos mundiais: Quico Cadaval e Carlos Blanco.

Todos/as os/as que poidades asistir non vos perdades estas noites de contos porque o xa de por si máxico marco no que se desenvolven hai que unir que tanto Cadaval como Blanco aseguran que pasaredes unhas noites de conto...

Vémonos alá.

Dende aquí darlle a noraboa ós/ás organizadores deste evento, porque o merecen.

A primeira foto é unha vista bastante recente do Mosteiro de San Paio dende O Couto. A segunda fotografía é da portada tardorrománica que comunica o patio interior do mosteiro do camposanto, esta é do ano 2003.

"La Tertulia" de Telemiño

Onte fun invitado o programa "La Tertulia" de Telemiño. Dende hai un tempo téñenme en "plantilla" ;).

Asistimos Rafael Fernández representante en Ourense de Por un Mundo máis Xusto, Francisco Javier Rodríguez-Nóvoa concelleiro do PP en Ourense e máis eu.

Coma sempre falamos do divino e do humano, pero sobre todo démoslle unha voltiña a nosa particular visión do sistema de representación dos partidos políticos nas institucións, as posibles reformas que se deberían de facer para que algúns partidos non salian tan agraviados dos procesos electorais e cales son os sistemas de representación escollidos por outros países de Europa.

Poderedes ver o programa nos vindeiros días na canle Telemiño.

"Los girasoles ciegos"

A película máis esperada por todas e todos os ourensáns xa ten o tráiler promocional.
O gran José Luis Cuerda rodou case toda esta película en Ourense (eu tiven a oportunidade de seguir o día a día), pero tamén na nosa comarca, e máis concretamente en Montederramo.
Aquí participaron moitos veciños/as e coñecidos/as de Castro Caldelas e do propio Montederramo.
Eu téñolle un cariño especial a Cuerda. Por unha banda por ter desfrutado enormemente coas súas películas: El bosque animado, Amanece que no es poco, A lingua das bolboretas... Por outra banda ( e como xa lle dixen un día) el tivo algo que ver na miña relación de parella, gracias a lingua das bolboretas (pero eso é outra historia, e non vola vou a contar). E para rematar, un día compartindo comida con el e duas persoas máis camiño de Santiago a Ourense foi cando se me comunicou que o PSOE contaba conmigo para as tarefas que estou realizando agora. En fin, unha chea de recordos

O fútbol

Eu non son moi futboleiro, pero cando hai un bo motivo si que me gusta ver os partidos. Onte era un destes díase fómonos o Cadomoki, un gran café cunha pantalle de máis de 12 metros cadrados. Un lugar perfecto para ver a selección.

A imaxe creo que define á perfección o que aconteceu onte pola noite. Bares ateigados e a xente vibrando cun partido precioso contra o noso particular oso: Italia.

O noso carón estaban vendo o partido un par de italianos e un polaco (que ía de Italia) que quedaron cunha cariña de circunstancias que había que velos. O resto das máis de persoas que enchíamos o local vibramos con España, e sobre todo con Casillas.

A foto é do último penalti.

Rali de Ourense

Toda a vida fun un gran amante dos Rallyes e teño feito moitos quilómetros para ver probas do nacional e do mundial. Co paso dos anos parece que se desinfla esta afección, pero este ano volvemonos a xuntar Pedro, Ricardo de Sas, Juan Luis e máis eu para ir a ver o mítico Cañón do Sil, o mellor tramo de todo o nacional.
E mirade o que aconteceu diante dos nosos ollos. Levamos todos un medo impresionante xa que o coche quedou totalmente colgado dun valado de maís de 20 metros en vertical. Se caen abaixo non quero nin pensar en que houbese pasado.
E pensar que non hai moitos anos poñíamonos todos a ver a proba onde se saiu o coche. Menuda cabeciña tiñamos. Hai que dicir que o Rali de Ourense cad ano gaña máis en seguridade.
O vídeo é de Spyneer7

100 anos de Salvador Allende

"La Historia es nuestra, y la hacen los pueblos. Estas son mis últimas palabras y tengo la certeza de que mi sacrificio no será en vano. Tengo la certeza de que, por lo menos, será una lección moral que castigará la felonía, la cobardía y la traición". Así remata o derradeiro discurso radiado de Salvador Allende antes de morrer.Con el despediuse de Chile, o país que presidiu entre 1970 e 1973. As súas palabras non tiñan amargura, senón decepción. Nese intre, unha bomba estourou no Pazo da Moeda, semidestruído polo fogo da aviación e os tanques.

Salvador Allende foi un presidente popular que incomodaba ós poderosos. Un home que abanderou unha xeración na que política e utopía ían da man, que soñou con que a fusión entre socialismo e democracia podían facerse realidade. Un home que gobernou baixo a premisa de respaldar ós desfavorecidos, pero que soubo estar por riba da súa condición de revolucionario. Tralo seu finamento representou ó Chile reprimido durante 17 anos de dictadura. Se con Pinochet se impuxo a amnesia e o olvido como dispositivo de supervivencia, hoxe a figura do presidente mártir merece unha nova revisión.

Allende, que cumpriría cen anos o vindeiro 26 de xuño, foi investido presidente de Chile o 24 de outubro de 1970. Antes licenciarase en mediciña, fundara o Partido Socialista de Valparaíso e foi ministro e senador.

Extracto do artigo publicado por Jesús Centeno en Público o 23 de xuño de 2008.

Novas sobre a moción de censura de Trives na Galega

Moción de censura en Trives. Perdón, perdón, perdón...

Perdón, perdón e perdón. É o único que nos queda por pedir ós/ás socialistas ante os seus votantes de Trives.

A moción de censura entre os/as concelleiros/as do PP e os ex-concelleiros do PSOE non ten xustificación nin é entendible. O adversario natural dos/as socialistas en Galicia é o Partido Popular, e as persoas que encabezaron a candidatura do PSOE en Trives, agora pactan cos que levan 20 anos gobernando, inadmisible...

Como xa dixo onte o Secretario Provincial do PSdeG-PSOE en Ourense, Pachi Vázquez aquí saen a frote "os odios personaisque superan ós intereses dos cidadáns". Á "inconsecuencia política dos nosos ex-compañeiros" únese " a ineficacia absoluta dun alcalde que nunca entendeu que sen maiorías non pode gobernar, e que o está facendo moi mal". Por elo, todo o acontecido é un "fracaso colectivo".

É certo que o actual alcalde acadou tal posto gracias ós votos do PSOE, e que este expulsou do goberno ós concelleiros socialistas ós poucos meses. Non se pode gobernar un concello en minoría con arrogancia e prepotencia como se estaba a facer. Pero aínda así ó PSdeG-PSOE en Trives votouno xente progresista que non quería ter un alcalde do PP. Por esto, é inadmisible que dous socialistas apoien como alcalde a alguén do PP.

Paco de Río e Jaime Álvarez deberían entregar as actas de concelleiros e renunciar a seguir na corporación trivesa, e darlle a oportunidade a outros compañeiros socialistas de buscar unha saída a este problema.

Faltou diálogo en Trives, por todas as partes. Cando non hai maiorías hai que negociar todos os temas, pero en Trives non o souperon facer.

Tamén compre dicir que o PSOE xa amenazara a víspera da presentación da moción de censura ós concelleiros socialistas coa súa expulsión se asinaban a mesma.

Os dous concelleiros que ían na candidatura do PSOE, antes de asinar a moción de censura, déronse de baixa no Grupo Municipal Socialista e pasáronse o de non adscritos, polo tanto eu entendo que teñen que ser considerados tránsfugas. En consecuencia o PP non pode avalar esta censura por estar incumplindo o Pacto Antitransfuguismo.

De todos os xeitos, e aínda que nesta historia hai culpas para todos porque cometemos moitos erros dende todos os bandos e dende o inicio de toda esta andaina, eu como Secretario Comarcal do PSdeG-PSOE en Trives-Caldelas só quero acabar como comecei. Pido disculpas ós/ás triveses/as porque creo que non se merecen todo este culebrón.

Cando se utiliza ás persoas

Pola foto non creo que vos lembredes de quen é este rapaz, pero nos seus días saía en todos os telexornais. Trátase de Elián, aquel neno balseiro que marchou de Cuba para os EE.UU. en compañís dun familiar.
Aquela historia foi unha das utilizacións de nenos para unha causa (neste caso a cubana) máis patética e torticera das que coñezo.
Aquelas frases de "Eliansito, vuelve..." do Comandante en Xefe, camarada Fidel creo que serviu para abrirlleós ollos aqueles/as que aínda non os abriran sobre o réxime comunista cubano.
Ningunha dictarura é boa, ningunha. E esta tampouco, por suposto. E menos con manipulacións como ca de Eliansito.
Por certo, a foto é un capítulo máis desta manipulación que aínda perdura. O acto é a entrega do carné de membro da Unión de Jóvenes Comunistas de Cuba (UJC).

Quintana, quen te viu e quen te ve.

Non é de extranar a que a moita xente do BNG coa que de cando en vez comparto tertulia se lle remexan as tripas ó ver fotos coma esta.

Aquí está o señor Anxo Quintana, Vicepresidente da Xunta de Galicia. O que antes era Quin a secas.

Moito se fartou de criticar os bailes do PP, a empanada, o polbo a feira, a queimada e os gaiteiros que Fraga levaba a todos os lados.

E agora aquí o tedes, intentando camelar ós maiores cuns bailes e chocolate con churros.

Vós erades os que estabades por riba do ben e do mal cando erades oposición. Agora que sodes goberno pola mañá e oposición pola tarde non hai máis que ver as vosas actitudes en vicepresidencia, cultura e sobre todo medio rural, para dicir: quen vos viu, e quen vos ve.

Aquilino Valencia saíndo do concello de Calvos de Randín

Veciñas e veciños de Calvos de Randín, así como algúns compañeiros/as do PSdeG-PSOE aplaudindo ó alcalde á saída do Pleno.

Veciña abrazando a Aquilino Valencia e demostrándolle ó afecto de todos/as aqueles/as que non cren na tropelía que pretenden levar a cabo os/as concelleiros do PP en Calvos de Randín e Andrade, o tránsfuga.

Aquilo e maila súa dona saudando a aqueles/as que se concentraban no exterior da Casa do Concello de Calvos de Randín.

Aquilino e máis eu saudándonos logo dun día movidiño en Calvos de Randín. Por ahí detrás anda Arcadio de Vilariño Frío, María Quintas de Ourense, Nacho de Ribadavia e Alfredo de Celanova entre os/as veciños/as e compañeiros/as de Calvos.

Máis cousas de Calvos de Randín

Xente a rebosar no Concello de Calvos de Randín, ten que sair polos balcóns e ventanas xa que non se colle dentro. Abaixo á dereita o ex-alcalde do PP mirando cara ó notario. Este individuo é moi coñecido na zoa pola súa boa educación. Non pasa día sen que se meta nalgunha trifulca.
Catro dos que se pretenden pasar os resultados electorais polo.... De esquera á dereita: José Manuel Andrade (o vendido), Antonio Rodríguez (o anterior alcalde), Antonio López (outro concelleiro do PP e ex-alcalde que xa ten recorrido varios partidos políticos) e Sandra Rodríguez (filla do ex-alcalde, de quen tamén foi asesora para poder cobrar das arcas do concello, á actriz principal de todo esto)

José Manuel Andrade e Antonio Rodríguez, dous ex-inimigos que agoran son íntimos amigos. As voltas que dá a vida por mor dos cartos.... e de Baltar.

Vídeo Calvos de Randín (4)

Vídeo Calvos de Randín (3)

Vídeo Calvos de Randín (2)

Vídeo Calvos de Randín (1)

Fotos da moción de censura en Calvos de Randín. Altercados

Este son eu. Non se aprecia moi ben pero teño un beizo raxado polos matóns contratados polo PP. Ademáis un forte golpe nas costelas. Os feitos están denunciados e os tres agresores identificados.
Simpatizante socialista cun dente menos debido as múltiples patadas da cuadrilla de amiguetes de Baltar contratados para mallarnos ós/ás que estabamos en Calvos de Randín.

Outro socialista de Calvos de Randín cun forte corte nunha man debido a unha arma branca dos homes de negro.

Ex-alcalde de Calvos de Randín pillado in fraganti polas cámaras intentando agredirme. Chámase Antonio e no pobo é moi coñecido por amosar cada dous por tres a pistola que leva enriba case sempre.

Os matóns de Baltar en formación. O que está xusto detras do home calvo e chaqueta marrón é policía local en Celanova e íntimo amigo do Presidente Provincial do Partido Popular.

Pelexa entre iguais. Nove matóns contra tres veciños de Calvos de Randín. Que valentía.

Os amiguiños de Baltar zoupándolle a tres veciños. Mentres unha muller con cámara de vídeo que viña con eles graba todo. Debe ser para promocionar o seu traballo e logo venderse mellor. Xa o vexo.... "OS AMIGUIÑOS DE BALTAR. HOSTIAS A DOMICILIO"

Os homes de Harrelson en Calvos de Randín

Antes de nada pedirvos desculpas por tardar tanto en falarvos da moción de censura de Calvos de Randín. Pero dende o outro día tive bastante traballo e tamén necesitaba tempo para descansar.

CRÓNICA:

Saímos de Ourense, Iria, Lalo e máis eu cara aCalvos de Randín. Cando iamos de camiño falabamos de que posiblemente habería bastante xente, xa que foron moitos/as os que nos comunicaron que querían asistir para apoiar os compañeiros socialistas de Calvos de Randín ante tal aldraxe.

O día anterior estiveramos co alcalde, Aquilino, e xa viramos moitos veciños concentrados ante o Concello cara as 8 do serán.

Pero cando chegamos a Calvos de Randín quedamos estupefactos. Eran pouco máis das oito da mañá e xa nos se cabía no Concello. De feito só Lalo foi quen de dar entrado.

Cada vez viña máis xente para apoiar a Aquilino. Nin unha soa persoa do PP. A espera facíase longa. Aínda quedaban catro horas. Pero de súpeto...sorpresa.

Aparecen dous homes e unha muller cunha cámara de vídeo caseira e cuns distintivos que rezaban "PRENSA TV" colgados cuns cordeis do Concello de Ourense. A xente dáballe a risa, porque xa viran algúns coches pola vila con xente traxeada de negro, de onde sairan estes tres.

Máis tarde comezan a dar voltas polo concello unha ducia de homes de complexión forte e logo vanse, e pasados uns minutos.....

Aparecen tres coches a todo gas pola vila e entran cara a porta do cocello como os Homes de Harrelson, ábrense as portas dun todoterreo, un mercedes e un ibiza e baixan o trásfuga e os concelleiros do PP protexidos por un grupo de matóns.

Sen mediar palabra, estes homes comezan a tirar de nós cara atrás (que estabamos intentando acceder ó concello pero non podiamos debido a gran cantidade de xente que había no interior), logo a agredirnos, dan patadas, puñetazos, codazos, tiran a algunha xente o chan... A min rebéntanme un beizo e danme uns golpes nas costelas. A unha muller que estaba o meu carón tírana o chan e dunha patada na boca sácanlle un dente. A outro home cortanno na man (creo que foi cunha navalla). Agarran a un grupo de mulleres polas tetas con moitísima violencia. Tiran á xente maís maior...

Nesto avisamos a Garda Civil para que os identificase xa que queriamos poñer unha denuncia contra eles. E sorpresa.... varios deles amigos de D.José Luis Baltar.

Sí, sí, do presidente do PP e da Deputación de Ourense. Moi bos amigos. Unha proba máis de quen está tras todo esto, unha vez máis, o Rei das Censuras.

A Garda Civil intenta que os concelleiros/as censurantes entren no Concello, pero ven que é imposible debido a cantidade de xente que hai dentro e os que estamos fora e queremos acceder.

Dende dentro óese que o alcalde berra pedindo que deixen pasar os/as concelleiros/as, pero estes a verdade é que non deben ter moita gana ó ver o ámbiente xa que en ningún momento fan ademán de entrar.

Chega a hora do pleno e este celébrase. catro votos en contra da moción de censura, ningún a favor. Rexeitada. A xente berra dentro. Quere sair, pero é imposible. De feito tardaron unha hora e media.

As 13.30 logra sair o alcalde, que é vitoreado por unha multitude. Todos/as lle berran ALCALDE, ALCALDE. Os do PP e o tránsfuga desaparecidos.

E mentras trascorría todo esto, Baltar na Deputación rexeitaba unha moción do PSdeG-PSOE condeando o transfuguismo e a moción de censura de Calvos de Randín. E para máis inri, onte volvíase o anxo da garda dos censurantes e culpaba de antidemocrático ó PSdeG-PSOE porque. segundo el, impediramoslle ó acceso ó concello os do PP. Como puntilla acusaba o alcalde do PSOE de Cortegada, e ex-comisario de Policía, de estar a fronte de todo. E este atopábase nese mesmo intre xusto onde estaba Baltar, na Deputación.

Creo que non quedan dúbidas de quen foi a artimaña desta moción de censura....o seu nome non é outro que o de JOSÉ LUIS BALTAR PUMAR.

E Núñez Feijóo mirando para outro lado.

Ver para crer. O tradutor da web do Parlamento de Galicia

Se non o vexo non o creo. Moitas veces cando nos xuntamos por ahí uns amigos comezamos a sacarlle puntada a como sería a traducción literal de moitos topónimos e apelidos ó castelán, pero esta reportaxe da Galega supera con creces todas as nosas elucubracións.

Estou con Gallardón

Tranquilos/as, tranquilos... Non vos levedes as mans a cabeza. Non mudei a camisa. Sigo no PSOE e a anos luz da política do ideario de Gallardón.

Só dicir que por un día estou con Gallardón, e apoio firmemente no xuizo que está a levar a cabo contra o locutor da radio dos bispos (COPE), Jiménez Losantos.

Imaxino que vós estaredes tamén do mesmo lado, porque Losantos entre outras lindezas dixo de Gallardón que non quería que se investigaran a fondo os atentados do 11-M e tamén afirmou, literalmente: "Lo repito, alcaldín, 200 muertos, 1.500 heridos y un golpe brutal para echar a tu partido del Gobierno. Te da igual, Gallardón, con tal de llegar tú al poder". Ademáis, chamou "traidor, bandido, farsante redomado y lacayo de la oposición" a Ruiz-Gallardón, quen decidiu levalo ós tribunais por inxurias.

A broma pódelle custar ó da COPE, 72.000 €, como pide a fiscalía.

Ollo ó can. ¿A quen?. O can

Ollo ó can. ¿A quen?. Ó can.

Este é o título da foto que o gran fotorreporteiro do Faro de Vigo en Ourense, Suso Regal nos acaba de regalar colgándoa no seu novo fotoblog El Friki Press de Ourense.

Suso, a parte dun grandísimo fotógrafo, é moi afeccionado a esto dos blogs. Recoméndovos que visitedes El arte del tiro con arco (blog de fotografía e poesía), Cosas que se cruzan (fotoblog) e Otras cosas que se cruzan (outro fotoblog).

E xa para rematar deixovos outra fotiño de Suso, titulada Un par de rojillos.

Os derradeiros días da boina

Artigo íntegro publicado o 2 de xuño de 2008 por Pancho Tristán no xornal Público.

Baltar, el último de los caudillos rurales del PP gallego que consolidaron la base electoral de Fraga, anuncia su retirada.

La historia reciente del conservadurismo español incluye en su banda sonora la melodía de un trombón y el soniquete pegadizo de unos versos cual soflama: “Si no eres del PP, jódete, jódete”. Detrás del trombón, un intérprete poderoso, campechano y astuto, más famoso como político que como músico amateur: el presidente de la Diputación de Ourense, José Luis Baltar Pumar.
En más de una ocasión, Baltar dijo: “Somos los de la boina”. Esos, los de la boina, fueron los que se encargaron de gestionar para el PP los votos de la Galicia rural que permitían a Manuel Fraga ganar las elecciones por goleada. La apelación a la boina era a finales de los años noventa de uso común para diferenciarles de los del birrete: el PP urbanita e ilustrado que tenía en Galicia como referente a un Mariano Rajoy que triunfaba en el Ejecutivo de Aznar.
Baltar, el último superviviente político de aquel grupo de señores del voto, lleva semanas anunciando que se va, que no volverá a optar a la presidencia del partido en la provincia. Los primeros pasos de su partida certifican el fin de la agonía de la era de la boina.
Datos electorales
Los resultados de las elecciones generales fueron el episodio definitivo para el fin de la carrera política de José Luis Baltar (Esgos, Ourense, 1940). La provincia de Ourense lideró la pérdida de votos del PP en Galicia, una de las comunidades autónomas en las que más apoyos se le escabulleron a los conservadores. La maquinaria electoral de un Baltar que otrora entonaba triunfante el jódete, jódete en los shows de campaña daba unas muestras de debilidad sin precedentes.
Perdió más de 27.500 votos. Retrocedía más de siete puntos en el reparto de los sufragios. Y ni siquiera valió el consuelo de que con más del 48% del total de las papeletas, estaban muy por encima de la media del partido en España. Baltar compareció la noche del
9-M ante la prensa con un discurso tan franco como sus canciones: “No obtuvimos los resultados que queríamos. No cabe ningún tipo de consideración con nosotros”.
Ese Baltar que se puso de cara ante la derrota es el mismo que enfrentó en 2004 la renovación del Partido Popular de Galicia asegurando que, si había injerencias de Madrid, abandonaría la formación y recuperaría su propio partido político, que Fraga sumó a su proyecto en 1990 para consolidar su mayoría. Y el mismo que convirtió a la Diputación de la provincia de Ourense en una máquina de generar empleos.
Su hijo, sus dos nueras, los vecinos del municipio en el que comenzó su carrera política como alcalde, amigos, correligionarios: para todos había sitio en la Diputación de Ourense. Y así continúa siendo. El Partido Socialista supo predecir hace 10 días quién ganaría el concurso por una plaza de funcionaria que estaba en liza en el organismo provincial.
Fue la portavoz del PP en el municipio de O Carballiño la que se hizo con el puesto. En la segunda prueba del concurso, los resultados de todos los demás aspirantes parecieron un reto a los estudiosos de la teoría de las probabilidades: en un peculiar caso de desaplicación colectiva, ninguno pasó del cero en el examen.
Trabajo para todos
La red clientelar de Baltar no se quedaba en el reparto de empleos públicos entre familiares y conmilitones. Alguien que dirigió una entidad pública en la provincia de Ourense hace años, cuenta que a veces sonaba el teléfono y era José Luis Baltar, que lo invitaba a cambiar lo que hiciese falta para quedarse con un proveedor determinado para un servicio contratado por la institución. En una ocasión, el teléfono sonó dos veces en tan sólo 24 horas.
Baltar proponía ahora a un proveedor diferente del que había sugerido el día anterior. Este funcionario cree que el político conservador hacía las llamadas desde su despacho para satisfacer a un interlocutor que estaba presente, alguien que se había acercado a pedirle un favor. Y es que el despacho del político orensano tiene un punto Hablar por Hablar. Pero reconvertido en un Pedir por Pedir edificado en una de las provincias de España más afectadas por el envejecimiento, la falta de oportunidades y la precariedad económica.
Planes de futuro
Y así, interpretando en ese entorno la política con algunos aires de los antiguos caciques, José Luis Baltar lleva 18 años al frente de la Diputación de Ourense. Por ahora dejará la presidencia del partido en la provincia en un Congreso que será, seguramente, el año próximo. En la Diputación podrá estar, si así lo quiere, tres años más.
Y quizás mantenga esa costumbre de hacer de su despacho la casa de todos, de recibir a todo aquel que tenga algo que pedirle. Para continuar alimentando una historia que tiene entre sus más importantes capítulos ese que cuenta cómo un alcalde del sur de la provincia quiso homenajearlo con una estatua en la plaza de su pueblo. El mismo alcalde que se ufanaba públicamente de que sólo creía en la Virgen María y en José Luis Baltar.

Que acontece nas Novas Xeracións do PP en Ourense?

O PP cada día sálelle un grano neste sarampelo que está a padecer dende hai uns meses. Os ananos non só lle crecen en Madrid a Mariano Rajoy, tamén en Ourense hai movidiña.

Esta fin de semana NN.XX. da capital ourensana facía unha asmblea para elixir o seu novo presidente da xunta local. Había dúas candidaturas. Unha delas apoiada por Poli Nóvoa, portavoz do PP na capital ourensana, e outra avalada polo Presidente das NN.XX. da provincia, Israel León. Saiu elexido Manuel Eirín, o candidato de Poli, con 91 votos.

O curiosso deste tema é que na sala só había 22 membros de NN.XX. O lío está montado. Acusacións, denuncias, descalificacións, e incluso amenaza de expulsión do partido para o preseidente provincial de NN.XX.

Non é de extrañar que pasen estas cousas. Hai poucos días se elexía a xunta comarcal das NN.XX. de Caldelas, e aquí de seguido vós amoso unhas fotografías da reunión que as xuventudes do PP teñen colgadas no Picassa. Como podedes ver: cheo a rebentar, media de idade de 18 anos, sabia nova e votos a raudales. Logo así pasa o que pasa.

PP quen te viu nesta provincia e quen te vé.

O mundo da moda vistese de negro

Morreu o xenio da moda. O máis grande entre os grandes. O gran Yves Saint Laurent.

Os/as que me coñezades saberedes que eu non son un gran seguidor das tendencias en canto a vestido, pero recoñezo que teño devoción por algúns deseñadores que parecen tan artistas como algúns pintores, escultores ou bailaríns.

Hai uns anos tiven a oportunidade de ver no Museo de Arte Reina Sofía unha exposición de Pertegaz, e creo que foi ahí cando de verdade reparei en todo o arte que hai nas prendas de vestir da alta costura. É todo arte, e quenes as deseñan son uns artistas.
Entre todas estas estrelas, ó meu parecer, sempre houbo unha que brillou con maior intensidade que as demais. E este foi o gran Yves Saint Laurent.

Hedi Slimane, o creador da imaxe masculina de Dior dicía onte que: "Estaba el, e a moita distancia, ó resto".

Comparto as súas palabras. E aínda que había tempo que el xa non deseñaba para a marca que leva o seu nome, Yves Saint Laurent seguía sendo o máis grande.

Creo que tardará tempo en haber outro coma el.

Alaska espida en protesta polas corridas taurinas

Hoxe aparece reflexado en multitude de medios de comunicación que Alaska se saca a roupa para protestar pola crueldade das corridas taurinas.

Esto, en sí, non é que me chamara a atención, xa teñen sido moitos/as os/as famosos/as que aproveitan a súa popularidade para chamar a atención e remover as cociencias sobre un tema que lles preocupa.

O que si me chamoua atención foi parte do que ela dixo na roda de prensa. E para elo trascríbovos un pedaziño do que aparece hoxe no xornal El País:

Sobre a coincidencia da presentación da campaña coa Feira de San Isidro, Alaska resposta: "Non fago esto para aldraxar a ninguén, senón para que a xenteque non ten unha postura crara poida pensar nelo". Á artista non a convencen nin os argumentos económicos nin os culturais que defenden o mundo taurino: "O principal argumento é o sofremento do animal. Ademais, as costumes culturais tamén deben evolucionar. Senón, eu estaría na fogueira e vosoutras fregando cacharros", bromeou coas periodistas que acudiron á presentación.

Eu queríavos chamar a atención sobre esta última parte. Moitas veces hai persoas que amparándose na tradición xustifican a parálise de certas cousas e non permiten a evolución nin os avances. E non me refiro ó mundo taurino. Refírome, sobre todo, ó xeito de pensar: a relixión, as costumes, a cultura, etc...

O Mundo é algo vivo que ten que ir mudando día a día de xeito que cada quen poida pensar por si mesmo/a e se poida expresar. Xa non cabe unha única maneira de ver as cousas por mor de ter que respectar as tradicións.

Sexamos todos/as un pouco Alaska.

Unha idea moi boa. Parabéns a Asoc. de Xubilados de Castro Caldelas

Se ve que dende hai un tempo a Asociación de Xubilados de Castro Caldelas vén de poñer en marcha un blog. A verdade é que cada día somos máis os/as blogueiros/as que contamos cousas de Caldelas. Cada quen dende o seu punto de vista.
Pero este non é un blog máis. Esta é unha iniciativa loable e marabillosa. A Asociación de Xubilados de Castro Caldelas, que non para de montar iniciativas para desfrute dos/as seus asociados/as, súmase ó tren das novas tecnoloxías.
Esta é unha iniciativa importantísima para poder rachar esa fenda que non se ve, pero que está ahí, estre os/as máis mozos/as e os/as maiores. A fenda dixital, a fenda das novas tecnoloxías, que fai que nun campo determinado da nosa vida nos distanciemos máis entre dúas xeracións distintas. Con proxectos coma estes bríndaselles ás persoas de máis idade coñecer esta nova experiencia de Internet que é unha nova fiestra a este global no que vivimos.
Meus parabéns a todos/as eles/as.
Se os/as queredes visitar podedes facelo dende este enlace.

Pleno da Deputación movidiño

Estes días case non tiven tempo de escribir. Pero imaxino que estaredes enterados/as da falcatruada que se acaba de cometer en Calvos de Randín. José Manuel Andrade (tránsfuga) ex do PSOE e catro concelleiros do PP presentaron unha moción de censura contra Aquilino Valencia do PSOE. Todo esto amparado e tramado por Baltar, presidente da Deputación e do PP en Ourense.
O venres houbo pleno na Deputación e o PSOE presentou unha moción de urxencia para condear a moción de censura. Nesto os concelleiros do PSOE en Calvos de Randín e o público despregaron uns carteis, e de inmediato Baltar suspendeu ilegalmente o pleno. Nótase que ó Presidente do PP de Ourense dalle medo entrar no debate do tema. Para poñerlle a guinda ó pastel, o sinvergonza do portavoz do PP, Rogelio Martínez berrou "Que lles traigan uns bocadillos se quedan aquí pechados", dirixíndose ós concelleiros de Calvos de Randín.
Estes señores do PP son os que din que eles non teñen que ver nada con esta trama e que non apoian a moción de censura no concello arraiano.
Este é outro duro golpe á democracia dado polo PP. ¿Por que estas cousas só pasarán en Ourense, e Núñez Feijóo non as impide?