domingo, 31 de enero de 2010

O PP perde o seu propio congreso



Podería parecer que o titular está errado. Por que como un partido político vai perder o seu propio congreso. Eso é imposible. É imposible en calquera lugar de España e en calquera partido político menos en Ourense e no PP. Esto é así porque dentro do Partido Popular existen dous partidos dende 1991. E por eso os grandes perdedores do cónclave "popular" ourensano son o PP de Galicia e Núñez Feijóo.

Corrían os principios dos 90 cando Centristas de Galicia (o partido hexemónico por aquel entonces en Ourense) era quen de acadar o 32% dos votos nas municipais, mentres o PP non pasaba do 29%, e foi por aquelas cando ambos partidos se fusionaron.

Dende aqueles días segue aberta unha profunda fenda na dereita ourensán que lonxe de pecharse aínda afondou máis nestes días.

Nesta provincia no PP sempre houbo a dicotomía urbán-rural, boina-birrete, galeguistas-castelanistas, centristas de galicia-alianza popular. E esas etiquetas aínda perduran. A pesares de pasar case 20 anos e de ter chegado xente nova o PP, este partido segue a ser un grupo político dominado por xente de moita idade, e os que entran novos veñen aleccionados por un ou por outro sector rezumando odio contra os seus “compañeiros” de partido.

O caso é que tanto Rajoy como Feijóo molláronse neste proceso debido o seu posicionamento, quen aínda que non foi explícito, era de todos coñecido. E o problema que ten ó decantarse por unha ou outra opción e que podes gañar ou perder, e eles perderon estrepitosamente.

Esta é sen dúbida ningunha a primeira gran derrota de Feijóo, e venlle das mans dos seus "socios" políticos en Ourense, esa franquicia que o PP ten na provincia das Burgas, os da boina ou ex-Centristas de Galicia.

Baltar e a súa xente déronlle unha lección a todos os ex-alianza popular e a todos os novos acólitos desta dereita discípula desa nova dereita dos Rajoy, Aguirre, Camps e outras herbas, desa nova dereita sectaria e prepotente.

Que ninguén me malinterprete pensando que agora me acabo de converter nun baltarista. Pero hoxe por hoxe considero que o persoeiro político máis perigoso para o ben do noso País é o presidente da Xunta, Núñez Feijóo, e por extensión na provincia ourensán Rogelio Martínez e Jiménez Morán.

Pero esta guerra non rematou aquí coñecendo como actúa o presidente do PP de Galicia. Non lle será nada doado a Baltar Pumar, por non dicir case imposible, colocar ós seus nas candidaturas das vindeiras eleccións municipais, porque quen ten a última palabra neste proceso é o partido en Santiago de Compostela. Aquí si que poden volver a saltar chispas, como xa ten pasado outras veces. Aquí pode dar comezo outra guerra máis dentro da dereita galega. Eso se para aquelas seguen unidos.


Baltar Pumar sabe que el ten a 45 alcaldes por 15 de Feijóo, a 22 portavoces municipais por 10 de Feijóo, a 12 deputados provinciais por 2 de Feijóo, a 3 deputados autonómicos por 4 de Feijóo, a 1 senador por 2 de Feijóo e a 1 deputada nacional por outro de Feijóo.

Con estes números na man vai ter que se velar moito o PP do birrete para soprarlle o baltarismo en Ourense, porque saben que están baixo a eterna ameaza de dar un golpe en calquera momento. E ese golpe costa a Xunta de Galicia. Así que olliño co que se fai.

Durante uns anos a algúns enchíaselle a boca falando mal e demonizando os gobernos bipartitos como o anterior do PSdeG e o BNG na Xunta de Galicia, pero é que en Ourense levamos baixo un goberno bipartito durante toda a democracia o goberno do PP de Alianza Popular e o PP de Centristas de Galicia.

Creo que a partir de agora imos ver a un Núñez Feijóo que incluso lle terá que acabar facendo reverencias a Baltar pai e fillo.

E como o cortés non quita o valente quero darlle os meus parabéns a José Manuel Baltar e desexarlle que acerte nas súas decisións polo ben na nosa provincia.

miércoles, 27 de enero de 2010

Patético espectáculo do PP en Ourense



Viñeta de GOGUE para Xuventudes Socialistas de Ourense


Tíñame prometido a min mesmo non escribir nada sobre o congreso do PP de Ourense que se vai celebrar estes días. Fixérame esta proposición porque considero que deben ser unicamente os membros do Partido Popular os que opinen sobre este proceso.

Pero hoxe vou romper aquelo que me prometera a min mesmo, e vouno facer porque creo que o que están a facer estas persoas do PP transcende dende hai moito tempo ó meramente interno.

Hai tempo que un candidato apostou pola “Obamización” desta campaña, é dicir converter este proceso de primarias practicamente nun proceso electoral aberto a toda a cidadanía. Procurou acaparar todas as fotos, todas as portadas, todas as noticias ofrecendo grandilocuencias. Pero todo esto estase a volver na súa contra. Pensou ter a todos os medios de comunicación a súa beira, e hoxe por hoxe hai uns cantos que teñen aberta unha guerra particular contra el.

O outro candidato, o que saía como perdedor, empregou habilmente a varios medios de comunicación para botar lixo por riba dos do sector da boina, e está a saírlle ben, pero posiblemente esto se volva contra el e contra o seu partido.

Nestes días teño escoitado algunhas palabras sempre das súas bocas, e nunca das bocas dos adversarios políticos que son de xulgado.

Téñense dito que hai traizóns, manipulacións, roubo de votos, trampas, emprego de recursos públicos, compra de vontades, enchufismo de compromisarios, ... Pero casualmente esto non o dicimos os socialistas, estas verbas saen das bocas dos propios membros do PP.

É moi curioso ver estes días polas rúas de Ourense como algúns que antes eran amigos agora de torcen a cara ou cruzan de beirarrúa para non atoparse de fuciños cos seus piores inimigos.

Téñense pedido ata observadores porque uns non se fían dos outros neste proceso. Estes días polas rúas de Ourense a coña máis xeneralizada é falar de se xa se deixaron ver os cascos azuis da ONU polo arredor da sede do PP.

Pero voltando á seriedade, outra vez se abre a fenda que nunca supurou da dereita ourensana, esa da boina e do birrete, esa de Baltar e Feijóo, esa dos de Alianza Popular e Centristas de Galicia.

E esto, a pesar do que auguran algúns, non se cura con “Betadine”, aquí fan falla puntos de sutura porque a ferida é grande e moi fonda e o ambiente non é o propicio para que se faga unha costra.

O que aconteza o vindeiro día 30 é unha incógnita. Os baltaristas sempre pensaron que esto sería un camiño de rosas, e cada vez estase a facer máis costa arriba. Tan costa arriba que eu estou convencido que o que saía vencedor do congreso do PP vai a ser pola mínima, e pode ser calquera. Ademais sempre pendurará esa espada de Damocles sobre a cabeza do PP de se hai escisión do “centristas” ou se se volve a producir o peche no piso como xa fixeran aqueles apodados pola “bando do nene”.

De todos os xeitos, polo ben da provincia, que é polo que temos que loitar, espero que  remate pronto todo este espectáculo bochornoso. Pero auguro que vai a tardar moitos anos en deixar de supurar esta ferida que non estaba pechada e na que non parar de furgar estes días.


Atentos a como segue o espectáculo.



jueves, 14 de enero de 2010

É moi urxente, precísase axuda




É o momento de dar a cara e rascarse o peto. Sen miramentos, agora non é o momento de dicir que ó mellor a axuda non chega para todos/as os/as haitianos.


Fai falta moita axuda e moi rápida. As imaxes díceno todo, un país totalmente debastado que tardará décadas en recuperarse, posiblemente ó redor de cen mil mortos.


Morte, dor, desesperación... esa é a realidade en Haití. E ti podes axudar a crear vida, consuelo, esperanza. Só tes que aportar a túa axuda a unha desta ONG's de confianza nalgún dos números de conta que se relacionan. Eu podo dicirche que levo anos colaborando con Solidariedade Internacional e que é unha ONG moi seria e en quen se pode confiar.


Gracias en nome dos habitantes de Haití, estaslle a facer un favor moi grande.



miércoles, 13 de enero de 2010

Toma de posesión de Laura Seara, nova directora do Instituto de la Mujer



Dende onte Laura Seara xa é a nova directora do Instituto de la Mujer logo de tomar posesión diante da ministra Bibiana Aído.


Laura Seara unha das máis acérrimas defensoras dos dereitos da muller, unha gran spocialista e unha defensora dos interes de Ourense alá onde estea farase cargo desta nova responsabilidade.


Os/as socialistas ourensáns botarémola de menos no día a día da política provincial e galega, pero o Goberno de España, o Instituto de la Mujer, e as mulleres en xeral sairán gañando con este nomeamento de unha loitadora incansable.