AZNAIR

Imaxino que logo de destaparse o gravísimo escándalo de que Aznar e Bush tiñan un pacto segredo referente ó caso dos vóos a Guantánamo ó PP e o señor Aznar pedirán disculpas publicas.

Pero repito, imaxino. Porque seguro que só o vou poder imaxinar. Coma sempre o PP botará balóns fóra e será incapaz de recoñecer que nos levou a unha guerra ilexítima e que aínda por riba axudou a vulnerar todos os dereitos dos presos que foron transladados a ese limbo da xustiza internacional que se chama Guantánamo. 

Sayonara babies

Como dicía o gobernador de California (e bon amigo de Bush), Arnold Schwarzenegger en Terminator "Sayonara babies".

E como din no meu pobo "Que vaian con Deus".

Xa sabemos quen é o primo de Rajoy

Podería comezar dicindo aquelo de que: onte José María Aznar, ex-presidente do goberno, sorprendeunos cunhas declaracións nas que cargaba contra os valedores do ecoloxismo. Pero non, non podo comezar a sí, porque a min xa non me sorprende nada, absolutamente nada, das idioteces que di este señor.

Eu creo que máis dun elector, que hai uns anos lle de u o seu voto a Aznar nunhas eleccións estará na casa entonando aquelo de "Yo pecador me confieso".

Cando todos os científicos do Mundo,todos, absolutamnete todos, (outra cousa son algúns medios de comunicación) nos din, día tras día, que o fenómeno do cambio climático é real e de moita seriedade, ven o apóstol das grandes multinacionais contaminantes a dicir que é unha teoría "científicamente cuestionable". E todo esto desemboca nunha "nova relixión" dos que os seus abanderados son uns "enemigos da liberdade".

Aznar cuestiona ás conclusións de miás de 2.500 científicos que compoñen o Panel Intergubernamental do Cambio Climático (IPCC) da ONU.

Agora xa sabemos quen era o primo de Rajoy, aquel que o asesoraba en cuestións de cambio climático, e que facía que o Preisdente do PP afirmase que este tema "non era para tanto".

Fotografía tomada da web de PSOE Ibi.

A gran pregunta

Esto cada día é máis confuso. Quen manda no PP?. O que era branco, agora é negro. O negro, agora é branco. Eu xa non sei quenes son os de centro-dereita, os de dereita-dereita, ou os de máis a dereita todavía. Os conservadores viran ó centro. Os liberais viran á dereita. En fin, un batiburrillo.

Estas crises soen ser comúns nos partidos logo de perder uns comicios, pero vou facer de pitonisa: esta crise acabará en escisión. O tempo dirame se tiña razón.

Cada día unha sorpresa

No PP non ganan para disgustos. Hoxe San Gil dí que posiblemente deixe a executiva do PP de Euskadise non recupera a confianza de Rajoy. Mentres tanto, Ana Botella (cabeza parlante de Aznar) di que apoia a San Gil. E Rajoy, como sae hoxe na por tada do xornasl Público está apagado ou fóra de cobertura.

Creo que Mariano vai ter que pasar o testigo que un día lle pasou Aznar, xa que semella que se lle fai moi grande todo esto. Nunca vin a un lider con tan pouca capacidade de reacción, pero con tanta capacidade para gardar silencio e non intervir ante unha crise. As veces lémbrame ás avestruces cando agochan a cabeza baixo terra para non ver os problemas

Que se vaia Mariano....

Onte caiu unha peza máis do tableiro de xogo do PP. Foi Acebes, o gran mintirán dos días posteriores ó 11-M. O PP de Aznar comeza a diluirse. Desapareceu Rato, Trillo, logo Zaplana, agora retíraseAcebes. Xa só queda que se vaia Rajoy.

O gran problema do PP ata o de agora é que non foi quen de facer un novo equipo sen seguir á sombra de Aznar. Nunca puiden entender como Mariano Rajoy seguiu conservando esa á tan dura e reaccionaria da dereita española ó seu carón. Creo que ó non haber sabido mover ficha neste terreo lle ten suposto un custo execsivo na súa carreira. Agora vai deixando dun en un a todos os aznaristas (porque á verdade é que non se van eles, bótanos). Pero creo que xa é damasiado tarde para o cambio de look.

Agora mesmo na cúpula do PP só queda un gran seguidor de Aznar, e este é Mariano. Tócalle o turno de retirarse se quere que no PP cambien os modos e as caras.

Mariano Rajoy foi, é e será sempre o home que designou o dedo de Aznar, por moito que agora vaia a un congreso dentro do seu partido. Xoga con ventaxa, xa que el trae catro anos de rodadura á fronte do seu partido, pero gracias a ese xeneroso dedo.

O que tamén temos claró é que se o PP quere cambiar o rumbo e ir cara á moderación o seu futuro non pasa por Espe con Pedro J. e Losantos de asesores.

O 11-M e as verbas de Aznar seguen coleando

Gallego & Rey no xornal "El Mundo" de hoxe ensinannos cal é o número primo do presidente doPartido Popular, Mariano Rajoy.

Pinto & Chinto no xornal "La Voz de Galicia" amosanos como a teoría da conspiración, que estaba morta e enterrada, parece que revive da man de Jose María Aznar.


Pois nada, que o PP parece que segue erre que erre e dalle que dalle co seu raca raca. Está visto que esto é o único que saben facer. Levantar pantasmas e meterlle o medo no corpo á xente. Como é que non está a facer propostas de goberno nas vésperas das eleccións xerais?

Que pouco sentidiño, Rajoy segue á sombra de Aznar e coa alma vendida a Zaplana e Acebes.

"A esquerda ó longo da historia ten demasiadas cousas das que avergoñarse" José Mari dixit

José Mari I "de las Españas" volvenos a sorprender a todos/as. Acaba de publicar un novo libro que se titula "Cartas a un joven español". Que rancio sona, non?

No libro simula contestar unhas cartas que lle escribe Santiago, o mozo español. A min esto levame a lembrar os libros que empregaban de texto que empregaban os nosos pais e nais nas escolas baixo o réxime de Franco.

Sabedes que é moi raro que escriba neste blog en castelán, pero hoxe vouvos a transcribir literalmente, na lingua de Cervantes, algunhas pasaxes do libro de Jose Mari I "de las Españas".

Xulgado vós mesmos/as:

Sobre la "izquierda real": "El comportamiento de la izquierda a lo largo de la historia tiene demasiadas cosas de las que avergonzarse".
Sobre ser "facha": "Me dices que califican tu postura de 'facha'. Pero tú tranquilo. No sé qué haría cierta izquierda si no tuviese a mano la palabra 'facha' para utilizarla cada vez que no sabe muy bien qué decir".

Sobre su llegada al Gobierno: "La tasa de paro era del 24%. Entre los jóvenes, esa misma tasa de paro llegaba nada menos que el 50%. La de las mujeres era del 35%. Todo muy 'social'. Más bien, muy socialista".

Sobre el nacionalismo: "El nacionalismo simplifica y reduce la acción a una dimensión única, la defensa de la nación (...) El nacionalismo ha sido uno de los peores enemigos del pluralismo (...) es alérgico, cuando no contrario, al pluralismo (...) una trampa en la que no hay que caer".

Sobre la negociación: "Hay que ser optimistas, como lo fuimos en 1996 con el terrorismo de la banda ETA. Nadie pensaba entonces que fuera posible romper el espinazo de la banda mafiosa y terrorista y, en 2004, estaba ya prácticamente muerta (...) Por suerte, hasta 2004 las cosas se hicieron bien y espero que el apaciguamiento no nos haya hecho retroceder demasiado".

Sobre la educación: "Lo que se ha puesto en marcha es algo que no tiene nada que ver con la transmisión del saber, y sí con una voluntad (...) de adoctrinamiento nueva en los países democráticos (...) La escuela tiene que infundir en los alumnos el respeto a los valores cívicos (...) pero eso no quiere decir inculcarles una ideología".

Sobre la familia: "No me parece correcto que se le dé el carácter de matrimonio a una unión que no sea entre un hombre y una mujer. Es algo respetable, pero no forma un matrimonio. Ni equivalente, ni alternativo (..) No sé, y creo que nadie lo sabe, qué pasará cuando un niño o una niña no puedan llamar padre ni madre a quienes se dicen sus progenitores pero que en muchos casos no lo van a ser. No sé si se están anteponiendo los sueños de los adultos a los derechos, esta vez muy reales, de los niños".

Por certo, esto non é unha coña, aínda que volo poda parecer. É real, ó igual que as tonterías de Rajoy sobre o cambio climático.

Que xentiña...

"O Conseguidor"

Esta fin de semana podiamos ler nunha reportaxe do diario El Pais "unhas curiosidades" sobre o xenro de Aznar, Alejandro Agag.

http://www.elpais.com/articulo/reportajes/conseguidor/elpepusocdmg/20070225elpdmgrep_1/Tes

Segundo o artigo: "Encantador, listo e un pouco frívolo. Educado polo Opus. Mestre do halago. Adicto a súa boa estrela. Pagado de sí mesmo. Subestimar a Alejandro Agag é un erro. Non é tonto. Detrás do seu sorriso escóndese un frío calculador envolto en boas maneiras. Ambicioso. Entusiasta dun modelo de sociedade á italiana na que se misturan política, negocios e medios de comunicación. Agag non quere ser Aznar; Agag quere ser Murdoch ou Berlusconi: ter cartos, poseer televisións e manexar a primeiros ministros. Para Agag é moitomáis influir que mandar."

"Agag nunca volverá á política, prefire gañar cartos. E facer que os gañe o seu sogro como conselleiro de News Corporation, o holding de Robert Murdoch, e como columnista dun dos seus xornais, The Wall Street Journal. No PP corren os chascarriños sobre a parella. "¿Quen é agora o axudante?". Pregúntase un histórico. Outro afirma: "En vez de chamar a Agag xenrísimo, teremos que comezar a chamar a Aznar sogrísimo".

Pois sí señor menudo personaxe "o yernísimo", non deixedes de ler a reportaxe porque ides descobrir moitas lindezas do cabeza do clan de Becerril