Nace a web e o blog do 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE

Nace o blog e a web do 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE que terá lugar en Santiago de Compostela do 25 ó 27 de xullo.

Tanto dende este blog e web oficiais, como dende o meu blog ou os doutros/as moitos/As compañeiros/as que asistirán ó Congreso, poderédesvos enterar das novas que vaian sucedendo case que ó momento.

Morreu o "novelista rural do obxectivo"

Esta é a última foto que se tomou de Virxilio Viéitez, o fotógrafo de Soutelo de Montes. Virxilio foi un retratista de pobo, como outros moitos que ten habido en Galicia e en España. Pero este retratista, que se gañaba o pan coas fotos carnet e as das bodas, levou a cabo unha obra digna dun novelista do rural coa súa cámara de fotos.

Virxilio non pasaría de ser un fotógrafo máis de non ter sido pola súa filla que lle mostrou a súa obra ó Mundo. Gracias a eso, foron multitude os grandes fotógrafos do momento que quixeron coñecer en primeira persoa a obra do de Soutelo de Montes.

Que eu saiba, téñenselle publicado tres libros: Virxilio Viéitez: Álbum, do Centro de Estudos Fotográficos; Virxilio Viéitez: O retrato, da Universidade de Vigo; e Virxilio Viéitez, de La Fábrica.

Aquí podedes contemplar a fotografía icono de Virxilio: Unha muller á porta da súa casa pousando cunha radio. Este fotógrafo foi un gran compositor do retrato. Con moi poucos medios logrou realizar unhas extraordinarias obras.

Di del Silvia Pampín que "considerado un dos mellores retratistas do mundo, retratou os seus paisanos combinando modernidade, depuración técnica e documento social, recurrindo a unha coidada escenografía coidadosamente elexida e de sorprendente orixinalidade"

Unha clase de documento que impactou moito, ó coñecerse a súa obra fóradas fronteiras galegas, foi o retrato dos defuntos. E impresionantea colección que deste tipo de fotografías posúe. Esto é debido ó culto á morte que se ten na nosa terra en comparación a outros lugares.

A súa obra poidemola ver en Ourense na exposición "150 años de fotografía en España" da man de Publio López Modejar.

Dende PHotoEspaña calificano coma un dos 78 mellores fotógrafos do mundo. Virxilio só tivo un problema, que viviu en Soutelo, lonxe dos grandes centros artísticos que o poideran ter feito coñecido moito antes. De non ter sido así, hoxe estariamos falando dun dos grandes coñecidos do retrato a nivel mundial.

É curioso o que del dí Xosé Luís Suárez Canal, un dos seus descobridores: "Poñía o ollo e tiraba unha sóa foto. Esa era a que valía. É un exemplo de como a fotografía cotián entra nas galerías e museos pola súa enorme visión artística".

"Virxilio Viéitez non é deses fotógrafos que dan mordedelas secas por roubarlle un plano á Historia. O seu foi deixar que o tempo pasara, alleo a todo, incluso a si mesmo. Na noite de onte acadou o cumio da indiferencia, na súa casa de Soutelo de Montes, na bibarra que fixo inmortal e que percorría naquel Seat 1500 que comprou para levar á noiva das bodas; ou coa Moto Guzzi para a faena discreta de ir polos camiños de carriza a buscar xente, vida, a disparar". (Antonio Lucas)

CQC no Congreso do PSOE

Tres días estivemos no Congreso Federal do PSOE en Madrid, e foron tres días nos que compartimos algúns momentos cos do Caiga Quien Caiga.
Eu tiven a oportunidade de presenciar varios dos cortes que saen no vídeo xa que se produciron ó carón da zona dos bloggers.
Por certo mítico o momento en que "confunden" a Tuco Cerviño con Rajoy, e o do regalo do disco de Supertramp "¿Desaceleración, qué desaceleración?
;)

O que lle importa o PSOE. O que lle importa á sociedade. O que non lle importa ó PP

O luns pasado por estas horas, aínda case sen tempo de dixerir e analizar todo o que acontecera no 37 Congreso Federal do PSOE, Mariano Rajoy facía un breve balance e sentenciaba: "El PSOE sólo habla de aquello que no les interesa a los españoles".

Estas cousas que segundo a el non lle interesaban ós españois eran o xiro cara a laicidade, o dereito á eutanasia, a lei de prazos do aborto, etc...

Este domingo no xornal El País podiamos ver unha enquisa que se titulaba "O primeiro exame ó governo" (da cal non saía todo o ben parado que a min me gustaría) que desvelaba cal era o interese da cidadanía sobre estes temas.

Resumindo: Un 80% da poboación está a favor da regulación do dereito a morrer dignamente e da eutanasia (62% entre o s votantes do PP e 92% entre os do PSOE), un 64% dos/as españois están a favor da reforma da lei do aborto para que adopte unha lei de prazos, un 59% dos votantes están a favor de que os inmigrantes non comunitarios que residen en España poidan exercer o seu voto nas eleccións municipais e son amioría (superando entre dez e quince puntos) os que opinan que se debe avanzar máis na laicidade do Estado.

Mentres esto acontece, Rajoy segue en babia, sumido e inmerso no seu particular mundo, sen ver que a sociedade reclama que se avance máis nalgúns temas sociais e de carácter relixioso.

Fin de semana cultural en Castro Caldelas

Dende o día 31 de xullo ó 2 de agosto non vai faltar que facer e que ver en Castro Caldelas. Xa vos comentei hai días que nas noites do 31 de xullo e 1 de agosto iamos poder desfrutar, gracias á organización de Amigos de Caldelas, de dúas noites de contos no Mosteiro de San Paio, con Quico Cadaval e Carlos Blanco. As entradas podedes atopalas aquí.

Ademais o día 2 de agosto celebrarase o xa tradicional Festival Ponte Louco, cun fabuloso cartel, coma sempre. Dende aquí darlle tamén os parabéns a Juan Luis, Natalia, Teti, Alejandro, Encarna, e ducias de persoas máis. Gracias a elas temos Ponte Louco todos os anos.

Sinto vergoña

Imaxino que a estas alturas xa todos/as estaredes enterados/as do último drama que acaba de acontecer no Estreito de Xibraltar. Antonte á noite arribaban ás costas almerienses 33 persoas a bordo dunha embarcación de salvamento marítimo. Había poucvo que foran rescatados dunha patera co motor avariado.

Pero o pior non foron esas 33 persoas que chegaron exhaustas e en estado de shock. O pior eran os seis adultos e nove bebés que tiveron que tirar pola borda, logo de morrer, nos seis días que andiveron á deriva.

Esta gravísima traxedia sumase á de hai uns días en Granada onde morreron 14 persoas logo de emborcar unha zódiac no rescate.

E cantos quedarán polo camiño sen que ninguén saibamos nada, porque morreron sós en alta mar sen ningún testigo.

Eu sínto vergoña, síntome culpable, síntome responsable, síntome cómplice de toda esta traxedia. Creo que xa non só a "clase" política, senón toda a sociedade deberiamos facer exame de conciencia. Porque está claro que algo estamos facendo moi mal cando permitimos que estas cousas ocorran.

Ninguén se embarca nunha patera, e menos cos seus cativos, xogándose a vida logo de facer unha travesía a pé de varios anos cruzando África, por vicio ou pracer.

Nós somos culpables de non axudar a eses países. E aínda hai quen protesta por invertir parte dos nosos cartos en Axuda ó Desenvolvemento.

Creo que máis palabras sobran.... Só invitarvos se queredes colaborar a que vos unades a unha ONG que está a traballar moito polo desenvolvemento sostible nalgúns países que pasan moitas necesidades: Solidaridad Internacional, e da súa irmán galega Solidaridade Internacional (con oficiña e tenda en Ourense).

O Congreso da ilusión

Delegación ourensana con Emilio Pérez Touriño no 37 Congreso do PSOE

Imaxe de Baffypeess para o xornal La Región

Artigo publicado no xornal La Región no día de hoxe.

Volto do 37 Congreso Federal do PSOE. Volto do Congreso dos debates, do Congreso da ilusión, do Congreso das ideas.

Chego a Ourense cheo de ilusión e de esperanza porque acabamos de elixir unha executiva que aporta nova savia e novas ideas. Unha executiva, coa cal o mellor do socialismo está por chegar. Un grupo de dirixentes cheos de frescura e de decencia política. Nomes como os de Elena Valenciano, Carme Chacón, Edu Madina, Antonio Hernando ou Leire Pajín, por citar algúns, son todo un luxo para un partido político.

Leire Pajín, a protagonista deste Congreso e “amiga da alma” de Laura Seara, como a mesma Pajín se definiu, é un referente e un luxo para todas e todos os socialistas de España. Unha persoa que leva dende os quince anos loitando polos dereitos dos máis desfavorecidos, pola igualdade e contra a pobreza.

Pero este non foi o Congreso das persoas, este foi o Congreso das ideas. Abordamos os temas que lle interesan á sociedade, aínda que para Rajoy, estes son problemas menores e secundarios

Nas comisións falamos e debatemos sobre a laicidade do Estado, a lei de prazos do aborto, a prostitución, o dereito a votar dos inmigrantes, a cibermilitancia, o dereito a unha morte digna, o modelo autonómico, o cambio climático, o gasto social... E aínda hai quen di que xa non existe a dereita e a esquerda. Por certo, esto, sempre o din as persoas de dereitas.

Había tempo que non se recordaba un congreso dun partido onde se asumiran tantos compromisos sociais e de tanto calado. Política e máis política, pero política de esquerdas, era o que rezumaban esta fin de semana as paredes do Palacio de Congresos de Madrid.

E nos debates, os delegados e delegadas galegas participamos activamente e en primeira persoa, con novas propostas e novos avances para construír o socialismo e a España do futuro. Non podía ser doutro xeito, porque como dixo Zapatero, tennos o ollo posto ó Partido dos Socialistas de Galicia, sabedor de que podemos romper o mito da Galicia conservadora. E así, avanzar na transformación progresista, modernizadora e de esquerdas.

Persoalmente, quero destacar o papel que xoguei, xunto a outros compañeiros de diversas agrupacións de España, nos avances dun novo tipo de activismo político: a cibermilitancia. Un partido político non pode ir por detrás dos avances da tecnoloxía e da sociedade a así o asumiu, sen reparos, o PSOE.

Hai quen di que este foi un Congreso á “búlgara”, pero este foi un Congreso dos consensos e dos avances sociais, onde non se viu a ninguén enfadado, frustrado ou decepcionado.

Volto deste Congreso ilusionado e esperanzado, porque creo que estamos a escribir o que será o futuro da política do PSOE, e polo tanto o futuro da política de España. E pódovos dicir que é a outra cara da moeda desa política amarga e rancia que escribe o Partido Popular.

Eladio Osorio Montenegro

Outro xeito de ver o 37 Congreso do PSOE

Un xeito distinto de ver o 37 Congreso do PSOE que acaba de rematar. As imaxes son de Yeray e podedes atopalas no seu rincón no Flickr.A primeira delasé, supostamente Zapatero.

Esta outra é Pepe Blanco ofrecendo un discurso a todas e todos os delegados do Congreso deste pasado fin de semana.

Por último este é un ciberdelegado, coa barba mal afeitada, abrindo o seu portátil para contarlle ó Mundo o que acontece.

Mañá publico un artigo no xornal La Región sobre o acontecido nestes tres últimos días no seo do PSOE, así que mañá a comprar o xornal ou lelo na súa web. Cando teña un momento tamén o colgarei eu por aquí

Últimas horas no Congreso

Imaxino que a estas alturas, os/as que vos interese, xa saberedes a composición da Executiva e demais órganos do partido, porque aquí os segredos duran pouco. Agora mesmo acabo de votar o Comité Federal, a Comisión Federal de Ética e Garantías e a Comisión Executiva Federal. Dentro dun rato darán os resultados e logo iremos á clausura ó plenario.

Onte saberedes que Zapatero foi reelexido Secreatio Xeral cun apoio de máis do 98%.

Pero o máis bonito deste Congreso foi o debate das ideas. Que por certo, houbo moitas ideas, e moito debate.

Como anécdota contarvos que onte a noitiña cando xa tiñamos reservado para cear, cambiamos os plans. Chamounos a nosa compañeira, Elena Espinosa e convidounos a ir cear con ela á casiña que ten dentro do recinto do Ministerio.

Alí estivemos un grupo de amigos/as e compañeiros/as ata ben entrada a madrugada.

Boa comida, bo viño e bos licores.... Cando queirades unha boa dorada ó forno chamade a Elena que vos dea a receita, porque estaba boísima ;)

Unha aperta e ata pronto, dentro dunhas horas xa voltamos de regreso.

A foto do Congreso

Confirmado, o que era un segredo a voces: Pepe Blanco, Vicesecretario e Leyre Pajín, Secretaria de Organización.

A foto (aínda que algo maliña) reflicte a emoción coa que Leyre acolleu esta nova.

Tres galegos/as na executiva: Pepe, Carmela Silva e Bugallo, alcalde de Santiago ;)

A delegación galega chea de ledicia por todas estas apostas.

Un partido moderno

Un partido moderno, que muda cousas, que avanza para adaptarse á sociedade. Neste camiño está traballando o PSOE.

É espectacular os avances en novas tecnoloxías que hai neste Congreso. Nin eu, que procuro estar ó día en todo esto, me entero de todo. Será que me fago vello e me supera xa todo esto?

Un avance moi importante é crear estructuras municipais nas grandes cidades. E outra o de crear estructuras provinciais no País Valenciano e en Galicia, onde aínda non existían. Esto non ten porque supor o fin das estructuras comarcais. Pero, é verdade, que suporá un gran avance para que a estructura do Partido se pareza máis á sociedade.

Seguireivos contando ó final da tarde ou mañá pola mañá.

Agora vou a votar para o Secretario Xeral do Partido.

Apertas dende Madrid.

Xiro cara a esquerda no PSOE

Cando en España parecía que si un partido político non xiraba cara o centro estaba perdido, cando tanto o PP coma o PSOE pelexaban por acaparar este espazo porque si nos facía así parecía que nunca se gañarían unhas eleccións, o PSOE xira con paso firme cara a esquerda.

Pero xira a esquera non como imposición dun sector do Partido. Xira a esquerda porque todos e todas as militantes cremos que así debe ser.

Vaise producir un avance importantísimo no carto suposto do aborto, no tocante á eutanasia e no referente á laicidade do Estado.

Eu estou pletórico e feliz, porque creo firmemente nestes tres avances cara a un Estado máis sensible con tres grandes problemas que a sociedade reclama que se arranxen.

Noutra orde de cousas, onte escoitando a todos e todas as cabezas de delegación rexionais púxoseme a pel de pita escoitando a Patxi López. Unha persoa que, estou convencido, será o próximo lehendakari vasco.

O ruxe ruxe segue nos pasillos e nas comisións sobre como vai a quedar a executiva. Todo apunta a que Pepe Blanco deixará Organización para escalar cara a unha nova Vicesecretaría do PSOE e o seu posto será ocupado por Leire Pajín.

Entre a delegación galega non está de todo claro quenes estarán na Executiva. Está claro que estará Pepe Blanco e Carmela Silva. Pero o máis seguro e que haxa un terceiro nome, unha muller...

A ver como quedan as cousas, porque entre a delegación galega hai un certo desasosiego...para que contar máis.

Do resto, aquí aprendendo moito, e desfrutando dalgo que me gusta moito: a Política. Poder defender avances que logo recollerá o meu partido e que se porán en marcha (espero) en España.

Esto está arrancando

Pois nada, amigos/as, chegamos ben a Madrid. Eran as 12 e xa estabamos no recinto do 37 Congreso Federal (e sin perdernos).

Pola mañanciña non moita cousa: constitución da mesa (por certo está Ricardo Varela nela), informe de xestión, un fenomenal discurso de Pepe Blanco...

Logo comida, e o máis importante ver por primeira vez fisicamente a moitos cibermilitantes e compañeiros/as coñecidos só na rede.

Estiven con César Calderón, José Luis Prieto, Blas García, Carro, Miguel Fidalgo, Iván Puentes, etc... Algúns de nós estivemos concretando un frente común para defender as enmendas relacionadas coa cibermilitancia socialista.

Agora á tardiña ímonos xuntar a delegación de Galicia para aunar posicións e preparar as comisións.

Por certo, eu vou estar na comisión catro, son o único de Ourense presente nesta comisión: a de Estatutos. É a comisión máis importante e onde se van decidir as futuras liñas políticas do PSOE nos vindeiros catro anos.

Non teño moito tempo para seguir escribindo, pero prometo contarvos de cando en vez como vai todo esto.

Unha apertiña dende Madrid.

Pola Paz

Non son nada afeccionado á música de Juanes, pero creo que hoxe merecen que colgue este vídeo no meu blog como homenaxe á liberación dun grupo de reféns que levaban moitos anos presos nas mans das FARC.
Este tema está a ser moi mediático porque estre ós/ás liberados/as atopábase Ingrid Betancourt. Pero non debemos esquecer que na selva colombiana, como noutros moitos lugares do Mundo hai moita xente presa e secuestrada por mal chamados grupos de liberación ou revolucionarios.
Non hai nada neste Mundo que xustifique un asasinato nin un secuestro.
Noraboa ó exército colombiano e a todos/as aqueles/as que combaten o terrorismo en calquera lugar do planeta.

Elena Espinosa nas futuras oficiñas da CH Miño-Sil

Moito traballo, esforzo e loitas lle costou o PSdeG ourensán convencer de que a sede da tan ansiada Confederación Hidrográfica Miño-Sil-Limia tiña que estar na cidade das Burgas, pero conseguiuse.

Hoxe Elena Espinosa acompañada de Jorge Marquínez (presidende provisional da CHMSL), Pachi Vázquez e Paco Rodríguez presentaron as dependencias que albergarán en cuestión de días á Confederación Hidrográfica na capital ourensana.

En menos de dez días xa terán novo presidente. Un gran éxito para todos/as os/as ourensáns.

E a Elena esperamos vela en pouco máis de tres semanas por Castro Caldelas, pero xa vos irei contando.
Agora vou preparar a maleta para marchar cara a Madrid ó 31 Congreso Federal do PSOE.

Vídeo de benvida de Zapatero ó Congreso do PSOE

No Congreso do PSOE estase a dar un pulo ás novas tecnoloxías. Este será o vídeo que recibiremos no móbil nada máis chegar ó recinto.

Preparándose para o 37 Congreso Federal

Estes días, como podedes comprobar, estou algo máis vago que de costume para escribir. Hai quen xa me chamou para ver si era por mor da enfermidade que me diagnosticaron hai pouco, e que non levo moi ben polos seus efectos colaterais (problemas coas miñas gatiñas).

Estou intentando mudar os costumes dentro da miña vivenda para ter o menor contacto posible con elas, pero a verdade é que se me cae a alma ós pes. Vexoas pasar por diante de min, súbense o meu regazo, frótanse contra as pernas, miáñanme con cariña de pena para que lles dea unhas cariñas, pero eu a manter o mínimo contacto con elas. A verdade é que é moi triste.

Pero bueno, o que iamos... Estes días andamos a prepararnos para o 37 Congreso Federal do PSOE que se desenvolverá en Madrid. Da provincia de Ourense imos 9 compañeiros/as capitaneados polo noso Secretario Provincial Pachi Vázquez.

Estes días eu ando inmerso en darlle un vistaciño á ponencia marco e ás emendas que presentamos á mesma.

Espero pode contarvos o día a día do congreso dende Madrid.

Un grave contratempo e un gran dilema

Non vos podedes imaxinar o mal que o levo pasado todo o día. Preguntarédesvos o por que. Cando volo explique, posiblemente a moitos/as pareceravos unha chorrada, pero a min hoxe tenme sumido nunha seudodepresión.

Algúns aínda non saberedes a que veñen estas fotos e que teñen que ver co meu contratempo e o meu dilema.

Dende hai uns meses (xa bastantes) teño problemas respiratorios (as veces agudos) e algunha alerxia. Decidín por fin ir a facer as probas e hoxe era o día.

O resultado é que son asmático, con todo o que esto conleva, medicación e medicación. Pero esto non foi o que fastidiou o día de verdade. O meu gran contratempo é que nas probas da alerxia o resultado foi que son alérxico a cans e gatos.

Na nosa casa, Belén e maís eu temos dúas gatiñas siamesas (Branquiña e Mouriña), antes tivemos a Mico. Non vos podedes nin imaxinar o cariño que lle chegamos a coller a estes bichiños. Agora a médica dime que vaia pensando en deixar de convivir con elas xa que supoñen un grave risco para a miña saúde.

Despois de coñecer esta nova quedeime totalmente frío. Algúns seguro que non entendedes que esto supoña un pequeno drama para min, pero é que non sabedes todo o que nos teñen dado estas dúas xoias.

Ímonos tomar un par de meses para que me fagan máis probas e ir madurando unha decisión, pero hoxe por hoxe paréceme imposible que deixe a estas dúas siamesas.

Bueno vou deixar de escribir e poñerme a facer algunha cousa por ahí que me distraia porque aínda se me van cair unhas lágrimas.

Noites máxicas no Mosteiro de San Paio

Os/as que sodes asiduos lectores do blog de Bautista Sotelo seguro que estes días estabades todos/as intrigados/as polas últimas entradas que poñían "Faltan XX días".

Agora xa podedes entrar no seu blog ou no de Amigos de Caldelas e saber de que se trata. Bautista andivo polo Castro este último fin de semana e comentoume que xa tiña todo últimado. Eu estaba enterado de que el e algunha outra xente andaban tramando unha iniciativa cultural novedosa en san Paio, e por fin saiu adiante.

O tema en cuestión é que todos/as os/as caldelaos e a xente que se queira achegar ata as ruinas do Mosteiro de San Paio da Abeleda nas noites do 31 de xullo e 1 de agosto poderán disfrutar nas "Noites de Contos" de dous dos mellores contacontos mundiais: Quico Cadaval e Carlos Blanco.

Todos/as os/as que poidades asistir non vos perdades estas noites de contos porque o xa de por si máxico marco no que se desenvolven hai que unir que tanto Cadaval como Blanco aseguran que pasaredes unhas noites de conto...

Vémonos alá.

Dende aquí darlle a noraboa ós/ás organizadores deste evento, porque o merecen.

A primeira foto é unha vista bastante recente do Mosteiro de San Paio dende O Couto. A segunda fotografía é da portada tardorrománica que comunica o patio interior do mosteiro do camposanto, esta é do ano 2003.

"La Tertulia" de Telemiño

Onte fun invitado o programa "La Tertulia" de Telemiño. Dende hai un tempo téñenme en "plantilla" ;).

Asistimos Rafael Fernández representante en Ourense de Por un Mundo máis Xusto, Francisco Javier Rodríguez-Nóvoa concelleiro do PP en Ourense e máis eu.

Coma sempre falamos do divino e do humano, pero sobre todo démoslle unha voltiña a nosa particular visión do sistema de representación dos partidos políticos nas institucións, as posibles reformas que se deberían de facer para que algúns partidos non salian tan agraviados dos procesos electorais e cales son os sistemas de representación escollidos por outros países de Europa.

Poderedes ver o programa nos vindeiros días na canle Telemiño.

"Los girasoles ciegos"

A película máis esperada por todas e todos os ourensáns xa ten o tráiler promocional.
O gran José Luis Cuerda rodou case toda esta película en Ourense (eu tiven a oportunidade de seguir o día a día), pero tamén na nosa comarca, e máis concretamente en Montederramo.
Aquí participaron moitos veciños/as e coñecidos/as de Castro Caldelas e do propio Montederramo.
Eu téñolle un cariño especial a Cuerda. Por unha banda por ter desfrutado enormemente coas súas películas: El bosque animado, Amanece que no es poco, A lingua das bolboretas... Por outra banda ( e como xa lle dixen un día) el tivo algo que ver na miña relación de parella, gracias a lingua das bolboretas (pero eso é outra historia, e non vola vou a contar). E para rematar, un día compartindo comida con el e duas persoas máis camiño de Santiago a Ourense foi cando se me comunicou que o PSOE contaba conmigo para as tarefas que estou realizando agora. En fin, unha chea de recordos

O fútbol

Eu non son moi futboleiro, pero cando hai un bo motivo si que me gusta ver os partidos. Onte era un destes díase fómonos o Cadomoki, un gran café cunha pantalle de máis de 12 metros cadrados. Un lugar perfecto para ver a selección.

A imaxe creo que define á perfección o que aconteceu onte pola noite. Bares ateigados e a xente vibrando cun partido precioso contra o noso particular oso: Italia.

O noso carón estaban vendo o partido un par de italianos e un polaco (que ía de Italia) que quedaron cunha cariña de circunstancias que había que velos. O resto das máis de persoas que enchíamos o local vibramos con España, e sobre todo con Casillas.

A foto é do último penalti.

Rali de Ourense

Toda a vida fun un gran amante dos Rallyes e teño feito moitos quilómetros para ver probas do nacional e do mundial. Co paso dos anos parece que se desinfla esta afección, pero este ano volvemonos a xuntar Pedro, Ricardo de Sas, Juan Luis e máis eu para ir a ver o mítico Cañón do Sil, o mellor tramo de todo o nacional.
E mirade o que aconteceu diante dos nosos ollos. Levamos todos un medo impresionante xa que o coche quedou totalmente colgado dun valado de maís de 20 metros en vertical. Se caen abaixo non quero nin pensar en que houbese pasado.
E pensar que non hai moitos anos poñíamonos todos a ver a proba onde se saiu o coche. Menuda cabeciña tiñamos. Hai que dicir que o Rali de Ourense cad ano gaña máis en seguridade.
O vídeo é de Spyneer7

100 anos de Salvador Allende

"La Historia es nuestra, y la hacen los pueblos. Estas son mis últimas palabras y tengo la certeza de que mi sacrificio no será en vano. Tengo la certeza de que, por lo menos, será una lección moral que castigará la felonía, la cobardía y la traición". Así remata o derradeiro discurso radiado de Salvador Allende antes de morrer.Con el despediuse de Chile, o país que presidiu entre 1970 e 1973. As súas palabras non tiñan amargura, senón decepción. Nese intre, unha bomba estourou no Pazo da Moeda, semidestruído polo fogo da aviación e os tanques.

Salvador Allende foi un presidente popular que incomodaba ós poderosos. Un home que abanderou unha xeración na que política e utopía ían da man, que soñou con que a fusión entre socialismo e democracia podían facerse realidade. Un home que gobernou baixo a premisa de respaldar ós desfavorecidos, pero que soubo estar por riba da súa condición de revolucionario. Tralo seu finamento representou ó Chile reprimido durante 17 anos de dictadura. Se con Pinochet se impuxo a amnesia e o olvido como dispositivo de supervivencia, hoxe a figura do presidente mártir merece unha nova revisión.

Allende, que cumpriría cen anos o vindeiro 26 de xuño, foi investido presidente de Chile o 24 de outubro de 1970. Antes licenciarase en mediciña, fundara o Partido Socialista de Valparaíso e foi ministro e senador.

Extracto do artigo publicado por Jesús Centeno en Público o 23 de xuño de 2008.

Novas sobre a moción de censura de Trives na Galega

Moción de censura en Trives. Perdón, perdón, perdón...

Perdón, perdón e perdón. É o único que nos queda por pedir ós/ás socialistas ante os seus votantes de Trives.

A moción de censura entre os/as concelleiros/as do PP e os ex-concelleiros do PSOE non ten xustificación nin é entendible. O adversario natural dos/as socialistas en Galicia é o Partido Popular, e as persoas que encabezaron a candidatura do PSOE en Trives, agora pactan cos que levan 20 anos gobernando, inadmisible...

Como xa dixo onte o Secretario Provincial do PSdeG-PSOE en Ourense, Pachi Vázquez aquí saen a frote "os odios personaisque superan ós intereses dos cidadáns". Á "inconsecuencia política dos nosos ex-compañeiros" únese " a ineficacia absoluta dun alcalde que nunca entendeu que sen maiorías non pode gobernar, e que o está facendo moi mal". Por elo, todo o acontecido é un "fracaso colectivo".

É certo que o actual alcalde acadou tal posto gracias ós votos do PSOE, e que este expulsou do goberno ós concelleiros socialistas ós poucos meses. Non se pode gobernar un concello en minoría con arrogancia e prepotencia como se estaba a facer. Pero aínda así ó PSdeG-PSOE en Trives votouno xente progresista que non quería ter un alcalde do PP. Por esto, é inadmisible que dous socialistas apoien como alcalde a alguén do PP.

Paco de Río e Jaime Álvarez deberían entregar as actas de concelleiros e renunciar a seguir na corporación trivesa, e darlle a oportunidade a outros compañeiros socialistas de buscar unha saída a este problema.

Faltou diálogo en Trives, por todas as partes. Cando non hai maiorías hai que negociar todos os temas, pero en Trives non o souperon facer.

Tamén compre dicir que o PSOE xa amenazara a víspera da presentación da moción de censura ós concelleiros socialistas coa súa expulsión se asinaban a mesma.

Os dous concelleiros que ían na candidatura do PSOE, antes de asinar a moción de censura, déronse de baixa no Grupo Municipal Socialista e pasáronse o de non adscritos, polo tanto eu entendo que teñen que ser considerados tránsfugas. En consecuencia o PP non pode avalar esta censura por estar incumplindo o Pacto Antitransfuguismo.

De todos os xeitos, e aínda que nesta historia hai culpas para todos porque cometemos moitos erros dende todos os bandos e dende o inicio de toda esta andaina, eu como Secretario Comarcal do PSdeG-PSOE en Trives-Caldelas só quero acabar como comecei. Pido disculpas ós/ás triveses/as porque creo que non se merecen todo este culebrón.

Cando se utiliza ás persoas

Pola foto non creo que vos lembredes de quen é este rapaz, pero nos seus días saía en todos os telexornais. Trátase de Elián, aquel neno balseiro que marchou de Cuba para os EE.UU. en compañís dun familiar.
Aquela historia foi unha das utilizacións de nenos para unha causa (neste caso a cubana) máis patética e torticera das que coñezo.
Aquelas frases de "Eliansito, vuelve..." do Comandante en Xefe, camarada Fidel creo que serviu para abrirlleós ollos aqueles/as que aínda non os abriran sobre o réxime comunista cubano.
Ningunha dictarura é boa, ningunha. E esta tampouco, por suposto. E menos con manipulacións como ca de Eliansito.
Por certo, a foto é un capítulo máis desta manipulación que aínda perdura. O acto é a entrega do carné de membro da Unión de Jóvenes Comunistas de Cuba (UJC).

Quintana, quen te viu e quen te ve.

Non é de extranar a que a moita xente do BNG coa que de cando en vez comparto tertulia se lle remexan as tripas ó ver fotos coma esta.

Aquí está o señor Anxo Quintana, Vicepresidente da Xunta de Galicia. O que antes era Quin a secas.

Moito se fartou de criticar os bailes do PP, a empanada, o polbo a feira, a queimada e os gaiteiros que Fraga levaba a todos os lados.

E agora aquí o tedes, intentando camelar ós maiores cuns bailes e chocolate con churros.

Vós erades os que estabades por riba do ben e do mal cando erades oposición. Agora que sodes goberno pola mañá e oposición pola tarde non hai máis que ver as vosas actitudes en vicepresidencia, cultura e sobre todo medio rural, para dicir: quen vos viu, e quen vos ve.

Aquilino Valencia saíndo do concello de Calvos de Randín

Veciñas e veciños de Calvos de Randín, así como algúns compañeiros/as do PSdeG-PSOE aplaudindo ó alcalde á saída do Pleno.

Veciña abrazando a Aquilino Valencia e demostrándolle ó afecto de todos/as aqueles/as que non cren na tropelía que pretenden levar a cabo os/as concelleiros do PP en Calvos de Randín e Andrade, o tránsfuga.

Aquilo e maila súa dona saudando a aqueles/as que se concentraban no exterior da Casa do Concello de Calvos de Randín.

Aquilino e máis eu saudándonos logo dun día movidiño en Calvos de Randín. Por ahí detrás anda Arcadio de Vilariño Frío, María Quintas de Ourense, Nacho de Ribadavia e Alfredo de Celanova entre os/as veciños/as e compañeiros/as de Calvos.

Máis cousas de Calvos de Randín

Xente a rebosar no Concello de Calvos de Randín, ten que sair polos balcóns e ventanas xa que non se colle dentro. Abaixo á dereita o ex-alcalde do PP mirando cara ó notario. Este individuo é moi coñecido na zoa pola súa boa educación. Non pasa día sen que se meta nalgunha trifulca.
Catro dos que se pretenden pasar os resultados electorais polo.... De esquera á dereita: José Manuel Andrade (o vendido), Antonio Rodríguez (o anterior alcalde), Antonio López (outro concelleiro do PP e ex-alcalde que xa ten recorrido varios partidos políticos) e Sandra Rodríguez (filla do ex-alcalde, de quen tamén foi asesora para poder cobrar das arcas do concello, á actriz principal de todo esto)

José Manuel Andrade e Antonio Rodríguez, dous ex-inimigos que agoran son íntimos amigos. As voltas que dá a vida por mor dos cartos.... e de Baltar.