lunes, 22 de octubre de 2007

Ledicia e tristura na política internacional



Hoxe na política internacional unha de cal e outra de area.

Onte celebraronse en Suiza eleccións xerais e gañou o Partido Popular de Suiza, un partido de dereitas e corte populista. O UDC-SVP levou a cabo unha campaña racista e xenófoba. O seu cartel electoral díceo todo, cun eslogan que reza "creando seguridade", unha ovella branca expulsa dunha patada no cu a unha ovella negra fora do tapiz que forma a bandeira suiza. Como diría un amigo meu "para que falar..."

Por outra banda, onte tamén se celebraron eleccións parlamentarias en Polonia. Non gañou a esquerda, que foi a terceira forza, pero gañou un partido de dereitas (liberal) normal.E digo normal porque o Partido de Lei e Xustiza dos irmáns xemelgos Kaczyski que levan gobernando Polonia dende hai uns anos é de todo menos normal. Un partido que rompe a cada pouco a estabilidade en Europa, ultracatólico, antieuropeísta e perseguidor dos ex-comunistas. Por certo, para Aznar son os seus ídolos en Europa.

Pois nada, que o sinto polos suizos que sempre foron un exemplo de convivencia entre distintas nacionalidades e etnias e que a partir de agora seguro que entran nun grave retroceso en canto a convivencia, e noraboa ós polacos por darlle un pouco máis de seriedade a política do su país.

1 comentario:

Anónimo dijo...

por suerte para nosotros, los gallegos, hace décadas los suizos no eran así. Y digo por suerte porque es evidente que si no otro gallo les hubiese cantado a la cantidad de vecinos nuestros que tuvieron que emigrar allí. Ahora, cuando oigo hablar a vecinos del Castro, a gente de Madrid, en fin , a españolitos de a pie, y les oigo decir aquello de: "yo no soy racista, pero..." me da una mezcla de asco y pena. asco y pena por la poca memoria que tenemos y porque no recordamos que, hace nada, nosotros salimos muertos de hambre a buscarnos las habichuelas. Asco y pena porque nuestros jóvenes puedan pensar así y porque el país estará el día de mañana en sus manos. Asco y pena porque nos creemos dueños de la tierra y de sus recursos y no sabemos ver que todo es de todos. Asco, mucho asco y pena, mucha pena, cuando veo como personas como vosotros y yo se lanzan a la muerte, a la prostitución, al mal vivir, sólo con la esperanza de un futuro mejor. A veces me avergüenzo de pertenecer a la raza humana.