martes, 21 de octubre de 2008

Eu síntome Ánxela Merkel

Non vos escandalicedes, non é que pase "ó outro lado". O do título simplemente ven a conto do pequeno desencontro que tiveron Merkel e Sarkozy estes últimos días.

Resulta que a chaceleira alemena presentou unha protesta por medio da embaixada xermana en Francia, pedíndolle ó presidente Sarkozy que non a bicara e non a sobara tanto.

Ó mellor o tema foi un pouco esaxerado e deúselle demasiada importancia, pero algunhas persoas non saben distinguir onde está esa liña imaxinaria que hai entre onde acaba a intimidade de un/a e onde comeza a do/a outro/a.

Din que Merkel é así porque é protestante e foi criada na Alemania Oriental, fronte a Sarkozy que é moito máis latino e "mediterráneo".

Eu creo que son, culturalmente falando, un pouco máis parecido a Sarkozy que a Merkel, debido ó legado cultural que herdamos dos nosos ancestros, pero neste tema aínda que a cultura inflúe moito, tamén ten moito que ver a forma de ser de cada quen.

Non estou con esto facendo un alegato a favor dos seres uraños. Simplemente dicir, que en moitas ocasións, non sabemos respectar ó espacio vital do noso interlocutor, eeso para algúns (coma min) resulta un pouquiño desagradable.

Polo resto, estou bastante alonxado ideoloxicamente tanto de Merkel coma de Sarkozy.

NOTA: (Engadido logo da primeira redacción do post). Leo agora que Ánxela Merkel desmite que existira a comentada queixa diplomática. Aínda así, eu sigo aproveitando para reclamar o dereito a ter un espazo vital sen ser violentado polos/as "tocóns" ou "sobóns". ;)

3 comentarios:

Anónimo dijo...

E que con semexantes escotes que se manda o Sarkozy non se pode controlar.

O escote en cuestión:
http://www.elpais.com/articulo/gente/pronunciado/escote/Merkel/elpepugen/20080414elpepuage_5/Tes

Anónimo dijo...

http://www.youtube.com/watch?v=D24yLfFeL0A

Anónimo dijo...

Es de origen húngara, por parte de uno de sus abuelos y francés de Paris por la otra parte.
No tiene de donde tener maneras mediterráneas.

Es verdad que tiene la costumbre de escenerizar sus palabras como los abogados cuando argumentan.
“Abogado un día, abogado toda la vida.”

Lo malo es que parece que le esta haciendo los bolsillos para equilibrar las cuentas del estado francés.