miércoles, 3 de septiembre de 2008

Baltar, o gran derrochador da administración municipal

Estes días estase a falar moito sobre se os Concellos van a pasar algo máis de dificultades económicas por mor da rebaixa das achegas do Estado.
Aquí tamén terán que conter o gasto as Deputacións, xa que son o Concello dos Concellos.
Pero na provincia de Ourense temos unha Deputación presidida por un afamado persoaxe que se adica a repartir cheques de 3000 euros entre as asociación afíns ó PP.
Na Deputación Provincial de Ourense dun total de 77,5 millóns de euros gástase en persoal 27 millóns (35%) sendo a Deputación galega que máis persoal ten. Gástase en bens correntes 26 millóns de euros (33%). Pero só se gasta en investimento real 6 millóns de euros (menos do 8%).
Baltar é o principal patrocinador de charangas, asociacións, parroquias, monxas, asilos e colectivos de calquera índole que lle podan facer campaña nas eleccións de turno.
Espero que a contención de gasto debido á crise tamén chegue a él e a "súa" Deputación.

Alcalde de Ourense só hai un

Alcalde de Ourense só hai un.

Esta afirmación que pode parecer unha obviedade tivo quer poñela estes días de manifesto Paco Rodríguez, alcalde de Ourense ante unha pregunta formulada polos representantes do PP co Concello da capital provincial.

Para os/as que non coñezades a realidade da política municipal de Ourense teño que contarvos que o tenente de alcalde, Alex Sánchez, non só exerce o seu cargo, é dicir, representar ó Concello cando non está o primeiro rexedor. Sánchez Vidal representa ó Concello en todos aqueles actos que teñen que ver coas concellerias que xestiona o BNG.

O alcalde e o secretario, cun informe, veñen a dicir ó que todos sabemos en política municipal: alcalde só hai un; o tenente-alcalde sustitúe ó alcalde cando este non estea e delegue nel; cada concelleiro/a é o delegado/a na súa área mediante un decreto da alcaldía; por riba dos/as concelleiros/as só está o alcalde.

E esto é así aquí e en Pontevedra, onde a alcaldía é do BNG e a tencia de alcaldía do PSOE.

Non existe a figura do bialcalde e alcalde só hai un


martes, 2 de septiembre de 2008

Os Concellos non poden pagar os pratos rotos

Estamos a sofrer unha crise, desaceleración, retroceso, dificultade, apreto, conxelación,... ou como se lle queira chamar. Esto é unha certeza e ahí están os datos e as estatísticas para refrendalo.
Quen a día de hoxe non sexa consciente desta situación é que non está moi ó día da situación económica.
Froito destes problemas económicos, todas e todos debemos pensar que en maior ou menor medida nos vai tocar apertar a correo.
Aqueles e aquelas que temos algunha responsabilidade de goberno nalgunha institución debemos ser conscientes que debemos contibuír, na medida do posible, a que este proceso de desaceleración económica sexa o máis suave posible.
Como concelleiro dun Concello pequeno entendo que chega o momento de facer unha contención do gasto público, pero é que a situación financieira das Entidades Locais é insostible.
Cada vez son máis os servizos que os Concellos lle prestan a cidadanía, por esta esta a administración máis cercana ós/ás aministrados/as, pero os cartos que recibe do Estado non medran en consonancia ós servizos prestados.
Agora mesmo está aberto o espiñoso debate sobre a financiación das autonomías. Uns piden que pese máis a poboación, outros a dispersión, algúns o envellecemento... pero e os concellos que?
Teñen que pagar os pratos rotos da crise económica os Concellos?
Ourense ten 92 entidade smunicipais e só 9 superan os 5.000 habitantes. A dispersión da poboación unido ó envellecemento, á emigración e ó abandono das terras fan que sexa insostible para as arcas municipais o seguir prestando uns servizos de calidade.
Podería entender que se tratara unha reforma valente da fusión dos Concellos para abaratar custos (aínda que este tema en Galicia é moi espiñoso debido ó arraigado sentido de pertenza á terra), pero creo que non é de recibo unha conxelación ou retroceso da aportación económica do Estado ós municipios.
Espero que entre todos os partidos políticos se estude este tema coa seriedade que merece e que os Concellos non sexan os que paguen os pratos rotos.

lunes, 1 de septiembre de 2008

Especial na Voz de Galicia sobre o casco vello de Castro Caldelas

Onte o xornal La Voz de Galicia publicou no seu especial dominical unha ampla reportaxe de tres páxinas sobre o casco vello de Castro Caldelas. É dicir o que as caldelás e os caldelaos coñecemos como o Cima da Vila.
A reportaxe é moi completa e está moi ben. De seguido quédanvos os enlaces a todos os artigos:

A Cubela resístese a resucitar


Onte publicaba o xornal La Voz de Galicia un especial no seu suplemento dos domingos sobre "A memoria en ruinas" que fala das ducias de aldeas galegas que están a quedar abandoadas.
No artigo adicáballe unha páxina a aldea da Cubela (Ribas de Sil).
Quero aquí facerme eco por varias cuestións:
-Porque é unha das aldeas máis máxicas que coñezo.
-Porque está a tan só vinte minutos en conche dende Castro Caldelas.
-Porque pertence á parroquia de Torbeo, a que dende hai uns anos é a miña "terceira casa".
Aquí vos deixo os enlaces da nova:

Pablo Devigo non para de gañar premios

Pablo Devigo e a súa gaita non paran de gañar premios. Esta fin de semana un novo premio en Ferrol, o igual que hai uns días.
O gaiteiro caldelao máis internacional de todos os tempos non para de ocupar páxinas nos periódicos e non deixa de recibir recoñecementos alá por onde vai.
Xa parece o Michael Phelps da gaita.
Parabéns para este gran artista que se está a consagrar como un dos mellores talentos do instrumento tradicional galego.
Se queredes ampliar a información podedes facelo nestes catro enlaces: 1, 2, 3 e 4.

jueves, 28 de agosto de 2008

Diagnose: Trastorno de incontinencia verborreica severa

Onte quedei coa boca aberta máis de cinco minutos o ler un titular de prensa que dicía: Quintana reprocha al Gobierno que "robe a Galicia" el dinero de las multas de tráfico.

Só a un insensato e a un irresponsable se lle ocorrería que pola súa boca salise tal sandez. Que diga esto un catalán ou un madrileño, que de todos/as é sabido que aportan moito máis do que reciben das arcas do Estado, pode ser comprensible. Pero que esta afirmación a faga un político galego, que aínda por riba ten responsabilidades de goberno, non ten nin pes nin cabeza.

Nótase que estamos en período pre-electoral e que Angelito (Quin para os amigos) ten que seguir coa súa estratexia de ocupar cantas máis portadas mellor.

El que siga así e de chocolatadas e bailoteos cos/as maiores polas romerías que lle vai ir ben. Canto se fartou de criticar a Fraga para que agora faga o mesmo... ou pior.


miércoles, 27 de agosto de 2008

¿Onde remata o dereito á información?. ¿Onde comeza o dereito á intimidade?

Vóo de Xenebra a Madrid. Mont Blanc ó fondo.

Prometérame non escribir nada respecto ó accidente de aviación do pasado día 20. Por moitas razóns: porque creo que se escribe e se opina de mais sobre este tema, porque hai demasiadas especulacións e moitas tonterías, porque que se pode dicir cando hai xente que o está pasando tan mal, e sobre todo porque creo que esto só serve para afondar na dor de moitas persoas.

Pero onte lin dous artigos, reflexionei e cambiei de opinión. Nestes últimos días cheguei a sentirme moi afectado e doido por como algúns periodistas trataban esta información (hai que dicir que non eran maioría). Pouco tacto, exceso de enfase na dor, bastante amarillismo e incluso manipulacións e mentiras.

Eu non quero seguir escribindo máis. Só vós quero invitar a que leades dous artigos. O primeiro deles está sacado do blog da Secretaría de Politica Internacional e Cooperación do PSOE, Elena Valenciano e titúlase "Morbo frente a dolor". O segundo dos artigos é de Óscar Gutierrez, foi publicado no País Dixital e leva por título "¿Hasta donde puede llegar el micro con 154 muertos?

Leede e logo comentade se vos apetece que sentimentos desperta en vós toda esta patraña informativa que nos atosiga e só fai crear máis dor e levantar medo e pánico entre a cidadanía.

MORBO FRENTE A DOLOR

El espectáculo de reporteros y reporteras -jóvenes y, probablemente mal pagados- micrófono en mano con el logotipo de su cadena de televisión, correteando por los pasillos del IFEMA y por las lágrimas y la pena de los familiares es, sencillamente, repugnante y ha llegado a rozar la crueldad.

La necesidad de rellenar horas y horas de “información” en las teles y en algunas radios ha producido verdaderos “esperpentos de la comunicación”.

La búsqueda enloquecida del testimonio de quién fuera, cómo fuera, sin pensar si aportaba algo a la construcción de la noticia, ha resultado patético.

El periodismo es una profesión noble y su función en una democracia avanzada, como la nuestra, es de una importancia capital. Hay mucha gente espléndida, seria y rigurosa, trabajadora e inteligente, dedicada a contarnos las cosas que suceden y a analizarlas. A esa gente apelo para que se rebelen contra esta deriva lamentable de la información -sobre todo televisiva- que ante el dolor y la pena alimenta el morbo para aumentar la audiencia.

Hoy, una de esas buenas periodistas ha llegado a decir: “menos mal que estamos aquí los medios de comunicación. Si no, a saber qué estarían haciendo las autoridades…!!”

Sembrar dudas infundadas es otro de los ejercicios preferidos, estos días, en muchas teles, radios y periódicos.

Queremos saber, necesitamos conocer las razones de este espantoso accidente. Hay muchos técnicos de distintas especialidades trabajando en ello y todas las autoridades responsables -Gobierno, Comunidad de Madrid, Ayuntamiento, fiscales y jueces, forenses, equipos médicos- están entregados en la tarea tanto de apoyar a las víctimas y sus familiares como a la investigación de los hechos. Comprendo lo duro que debe ser para las familias este tiempo de incertidumbre… pero ¿acaso les ayudamos sembrando especulaciones y dudas sobre las causas del horror?

Ayer vi como, interrumpiendo su llanto silencioso, le preguntaban -cámara en mano- al padre de una víctima si sabía que el avión había despegado sin garantías…Aquel hombre se hundió.

Eso es ofrecer morbo y miedo frente al dolor. Debería estar prohíbido.

¿HASTA DONDE PUEDE LLEGAR EL MICRO CON 154 MUERTOS?
"Cuántos centímetros del cuerpo sobresalen del aparato no aporta nada". Y ése es uno de los límites que tiene el informador ante una tragedia como la de Barajas. Derecho a la información o intimidad, deber de comunicar o secreto judicial, el debate sobre la cobertura que están haciendo los medios ante la muerte de 154 personas en un vuelo de Spanair el pasado miércoles ha llevado a la Federación de Sindicatos de Periodistas a elaborar un comunicado que difundirán en las próximas horas. "Los medios tradicionales -adelanta su secretario de Organización, Dardo Gómez- estamos haciendo una cobertura correcta, pero de forma escandalosa, otros medios, las televisiones entre ellos, se están dejando llevar por el morbo".
El sector judicial se ha sumado al debate, esta vez entre el límite a la información sobre el suceso y el proceso dirigido por el instructor Juan Javier Pérez. El portavoz de la Asociación Profesional de la Magistratura (APM), Antonio García Martínez, ha hecho precisamente este martes un llamamiento a la "contención y la responsabilidad" de los implicados en el esclarecimiento del accidente aéreo. "Suele ser habitual que surjan las informaciones conseguidas por caminos un tanto tortuosos". Y frente a ello, lo que propone esta organización es que "el procedimiento judicial sea el único camino que se siga".
Informar, ¿a qué precio?
No fue ese camino el que ayer siguió el canal de televisión argentino Todo Noticias al recrear la que podía haber sido la última conversación del piloto y copiloto del MD-82 de Spanair antes de estrellarse. Tras recorrer televisiones y webs de medio mundo, el propio periodista responsable de la pieza, Guillermo Lobos, ha reconocido que la recreación tan sólo era producto de la información obtenida de fuentes militares y el asesoramiento de pilotos del mismo modelo de aparato siniestrado consultados por el reportero. "No se puede informar a cualquier precio", ha manifestado la APM acerca de la emisión de Todo Noticias, aunque reconoce que es difícil proceder jurídicamente contra la cadena.
Sobre el vídeo del canal argentino, el presidente de la Federación de Asociaciones de Periodistas de España (FAPE), Fernando Urbaneja, ha opinado que es la "demostración de la precipitación" de un medio de comunicación. "Era evidente -ha continuado Urbaneja- que era una recreación. Tenemos que huir de lo extravagante, raro o perverso". En línea con lo expresado por el sindicato de periodistas, Urbaneja considera que un 90% de la cobertura del suceso ha sido buena, pero existe "un 10% que lo hizo mal".
En este sentido, el presidente de la FAPE establece un paralelismo entre el flujo de información tras una tragedia como la de Barajas y la teoría económica de rendimiento decreciente de David Ricardo: la información irá perdiendo rigor e interés en cada hora televisada de más o página extra que le dedique el periódico.
Proceso judicial o derecho a saber
En cualquier caso, el presidente de la federación de asociaciones de prensa en España ha defendido que, en el terreno pantanoso entre proceso judicial e información, "el juez debe hacer su trabajo y el periodista el suyo". "Si fuéramos de la mano sería insoportable", ha manifestado Urbaneja. Hasta el momento,
el juez mantiene el celo en torno a la investigación. Al secreto sumarial y la prohibición de emitir las imágenes del lugar del accidente tomadas por los servicios de emergencia, se ha unido hoy el examen de 18 cámaras de vídeo y fotografía incautadas por la Guardia Civil ante la sospecha de que pudieran ser sujeto de un delito de intromisión a la intimidad. El instructor del caso, Juan Javier Pérez, ha dado orden a sus compañeros de que no filtren a la prensa ningún dato de la investigación.
Tal es la sensibilidad sobre lo que se publica al respecto que hasta el ministro de Interior, Alfredo Pérez Rubalcaba, tuvo que salir ayer para matizar las declaraciones hechas por él mismo durante la mañana ante los micrófonos de la Cadena SER y que dejaban en el aire si existía la "posibilidad" de que algunas víctimas no fueran identificadas. Esa "posibilidad" se convirtió horas después en un rotundo "se van a identificar a todos los restos del accidente, absolutamente a todos".
Una compañera de partido del titular de Interior, la diputada socialista Elena Valenciano, ha aportado un grano más a la polémica actuación de los medios de comunicación, que
ha tildado en su blog personal de "repugnante" y cercana a la "crueldad", sin bien ha especificado que "hay mucha gente espléndida, seria y rigurosa" en el periodismo.
¿Quién controla -en el caso de que se debiera hacer- la frontera entre el morbo y la información? Dos puntos de vista tradicionales: para la FAPE es el medio el que se controla; los sindicatos de periodistas mantienen que se necesita una autoridad que regule quién es periodista y quién no.

¿Dereito á independencia?

Monumento a Stalin en Gori (Xeorxia)
Estes días estaredes vendo polos medios de comunicación que a comunidade internacional está totalmente perplexa polo recoñecemento de independencia de Osetia do Sul e Abjazia por parte de Rusia.
No noso continente, que sabemos moito de descomposición de países e dos feitos traumáticos que esto conleva moitas veces, deberiamos ter algo máis de cabeciña e non deixarnos guiar polos primeiros impulsos.
Eu creo que a Rusia o mesmo lle tería se estes dous territorios son xeorxianos ou o deixan de ser, pero é que EEUU estalle tocando a fibra sensible a Putin e Medvédev co escudo antimisiles, e non hai que esquencer que xeorxia e un paso obrigado de varios gaseoductos e oleoductos ( o cal son moitos cartos).
Pero, ó que eu ía. ¿Deben de ter todos os territorios dereito á independencia? ¿Pode unha rexión, unha provincia, un pobo, unha comunidade de veciños ou unha persoa declararse independente unilateralmente do resto e ser recoñecido unicamente por un país? ¿É eso legal sen o recoñecemento mundial? ¿Non xogan aquí grandes intereses económicos, políticos e militares? ¿Ten xustificación que unha potencia militar mundial invada territorio dun veciño para "defender ós seus cidadáns"?
Eu creo que a resposta é non, por moitos motivos. E creo que hoxe Rusia merece unha resposta contundente da comunidade internacional por violar as leis internacionais.
¿Que lle parecería a Rusia se se declara independente Kaliningrado, Karelia, Daguestán ou Kamchatka sen o seu consentimento e son recoñecidas como países por EEUU?
Seguro que non o aceptarían, pero aquí hai dúas varas de medir e eso non é bó. Nin para Rusia, nin para Xeorxia nin para o resto dos países xa que pode crear precedentes e inestabilidades territoriais.

martes, 26 de agosto de 2008

Volta á crúa realidade

Coma todos os anos, o bo remata. Xa estou de volta no traballo, intentando que non me afecte ese novo mal chamado "estrés posvacacional".
Foron tres semaniñas intensas pero relaxantes. A verdade é que as necesitaba moito e desfruteinas bastante. Quédanme uns días por coller, pero dame que segundo pinta o esceario electoral xa me poido ir despedindo deses días de descanso (a ver se dou collido algúns para as festas do Castro).
Unha viaxe percorrendo Suiza (Lugano, Zurich, Berna, Interlaken, Xenebra, etc) e pasando por Italia, Alemania (Lago Constanza), Austria e Francia (Chamonix e o Mont Blanc); algunhas excursións polas Terras de Caldelas e o Caurel; moitas Olimpíadas, días de descanso, e comidas e parolas: esas foron as miñas vacacións.
Facía anos que non estaba tan relaxado no descanso estival. Creo que estou desenvolvendo unha boa capacidade para esquecerme do traballo no primeiro día de vacacións e non volvelo a recordar ata o día de volta. E creo que esto é moi bo. Ou polo menos fai que as vacacións sexan máis tranquilas.
No apartado das recomendacións, anímovos a que coñezades Suiza. É sinxelamente impresionante. Creo que non hai palabras para definir as súas paisaxes. Estes días colgarei aquí e no Panoramio algunhas fotos da viaxe para que vexades.
Estiven en moitos lugares de soño, pero teño que destacar un. Non vos podedes imaxinar o que se sinte ó poder subir ó carón do Mont Blanc. Estiven a 3842 m. nas Agullas do Midi, o máis preto que se pode estar deste coloso sen ter coñecementos de montañismo. Unha ilusión feita realidade, ata que logo de media hora comeza o mal de altura, os mareos, o malestar...
Volta ó traballo con bo sabor de boca pola viaxe e polo que disfrutei vendo as Olimpíadas, pero con moita dor por ver a tantas familias destrozadas por mor de dous accidentes en lugares onde hai moi poucos días que estiven. O xa famoso de Baraxas, ó carón da T4 que empreguei estes días para ir a Milán e voltar de Xenebra, e outro non tan coñecido, pero no que desapareceron oito persoas (na ascensión ó Mont Blanc dende Chamonix).
A partir de agora intentarei seguir contándovos cousiñas, e por suposto vós amin tamén.

viernes, 1 de agosto de 2008

Disculpas


Tedes que disculparme estes días. Tiña pensado informar de todo o acontecido no Congreso do PSdeG-PSOE e non o puiden facer. O volume de traballo foi tal que non tiven un intre para sentarme diante do ordenador.

Durante o Congreso fun a persoa encargada da portavocía da Comarca de Trives-Caldelas, tiven que intervir no plenario, estar na comisión de estatutos (a máis liosa e máis longa de todas) e fun unha das cinco persoas ás que lle foi encomendadad a labor de formar parte da Comisión Electoral do 11 Congreso do PSdeG-PSOE.

En fin, saín tan canso do Congreso e tiña tantas cousas que facer por Ourense que non me deu tempo a escribir.

Onte perdínme un evento de primeira en Castro Caldelas, a actuación do contacontos Carlos Blanco. Unha mágoa, pero o tempo é o que é. Non dá para máis. Pero hoxe, logo de sair correndo cara a Trives onde teño unha reunión do Agader, irei ver a Quico Cadaval o Mosteiro de San Paio (iniciativa organizada por Amigos de Caldelas)

E por fin, collo as tan ansiadas vacacións ( ó malo delas e que me perdo outra actividade de primeira, o Ponte Louco)

Pero de verdade, necesito as vacacións, e necesitoas xa....

Á volta xa vos contarei, pero un pequeno avance: estes días andarei por Milán, Lugano, Lucerna, Zurich, Constanza, Meersburg, Überlingen, Interlaken, Berna, Ginebra, Chamonix.

Unha semaniña visitando Italia, Suiza, Alemaña e Francia.

Espero non estresarme máis.

Unha apeta para todos/as e ata a volta

sábado, 26 de julio de 2008

Comeza a retramisión

Comeza o 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE. Ata o de agora todo é barullo, voltas para un lado, voltas para o outro... Pero dentro de 15 muinutos darase o pistoletazo de saída.
A estas horas Blas e todos/as os/as de organización andan coma tolos, pero esto é sempre así. Ós/ás que curran tócalle estar en todo ó mesmo momento.
A partir de agora prometo achegarme a cada pouco polo rincón habilitado para os bloggers e irvos contando ó minuto (todo aquelo que vos poda contar) o que vai acontecendo no Pazo de Congresos de Santiago de Compostela

jueves, 24 de julio de 2008

"Retransmisión" dende Santiago de Compostela



Prometo facer unha paréntese cada día do Congreso para irvos contando as últimas novas ( e se cadra algún cotilleo). Todo elo dende o espazo habilitado para tal fin, dende o rincón dos bloggers e cibermilitantes.

Para ós/ás que vaiades a Santiago como delegados/as, observadores ou invitados/as decirvos que nos vemos alá.

Por certo, por mor do Congreso pérdome a primeira feira do viño da Ribeira Sacra ourensana, espero que sexa un éxito. E xa sabedes, se podedes, pasade por Castro Caldelas.
Acordádevos destas palabra, vai ser clave no Congreso: ALCALA PAMAPA (falamos á volta do Congreso) ;)

Pre-Congreso



PONENCIA 11 CONGRESO NACIONAL DO PSdeG.
LAICISMO E FEDERALISMO


O PSdeG-PSOE defenderá no Congreso a os valores do laicismo e o federalismo que atopan as súas raíces máis fondas na tradición republicana que inspirou o nacemento do partido.
No cónclave, que se celebrará os próximos días 26 e 27 de xullo, os socialistas defenderán o principio de laicidade como propio de toda democracia constitucional que afonde na separación entre o Estado e as confesións relixiosas . Asemade, afondarán na extensión dunha educación para os máis novos, nunha ética pública, cívica, baseada na Constitución e na Declaración Universal dos Dereitos Humanos, no desafío de crear unha cultura laica e na consolidación de relacións de cooperación apropiadas caracterizadas pola igualdade e a non discriminación coas diferentes confesións relixiosas .
Os socialistas galegos debaterán tamén no seu 11 Congreso sobre a progresiva desaparición de símbolos e liturxias relixiosas nos edificios públicos e nos actos da CCAA . Como xa ten acontecido no Congreso federal do PSOE, falarase dos retos pendentes de afrontar nos próximos anos, como a extensión do principio de laicidade.
Federalismo
O PSdeG proporá un modelo federalista baseado nun goberno compartido. Os socialistas afondan no autogoberno e o federalismo como un ideario de autonomía territorial, de descentralización política e acomodación do pluralismo cultural e nacional, constituíndo así un complemento aos principios socialistas irrenunciables da liberdade, igualdade, xustiza, pluralidade , solidariedade e paz.
Novas tecnoloxías
Outro dos puntos importantes da documento a debater no Congreso galego é a aposta decidida polo software libre e a igualdade de acceso as tecnoloxías da información e comunicación, básicas nunha administración moderna . A aposta pola igualdade en condicións de acceso ás novas tecnoloxías é un compromiso claro da Ponencia.



Touriño afirma que a aposta pola confianza en Galicia, o federalismo e autogoberno e a cidadanía farán do Congreso do PSdeG-PSOE e do partido un elemento “activo, de integración e de vertebración do país”
“O Partido Socialista aspira a seguir traballando cos cidadáns nun proxecto de país, nunha Galicia que avanza, que progresa e que é capaz de superar dificultades e de responder as dificultades”, asevera
O secretario xeral do PSdeG-PSOE e presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, asegurou esta mañá que os tres grandes “pivotes” do congreso que se celebrará esta fin de semana serán a confianza en Galicia, o federalismo e autogoberno e a cidadanía, tres elementos, dixo, “que farán deste congreso e do partido que saia do congreso un elemento activo, un elemento de integración e un elemento de vertebración do país.”
Así o explicou esta mañá en resposta a preguntas dos xornalistas o secretario xeral do PSdeG, para quen o Congreso desta semana vai confirmar que o Partido Socialista “é unha parte central na nosa sociedade”.
Segundo dixo, a primeira clave do Congreso é a aposta “de confianza no país, de confianza na cidadanía, de confianza en Galicia e na capacidade de Galicia de labrar o seu mellor futuro”. “O Partido Socialista aspira a seguir traballando cos cidadáns de Galicia, cos galegos e galegas, nun proxecto de país, nunha Galicia que avanza, que progresa e que é capaz de superar dificultades e de responder as dificultades”.
A segunda clave cifrouna Emilio Pérez Touriño no galeguismo, o federalismo e o autogoberno. Segundo afirmou, será un Congreso que parte
do ideario galeguista, “desa herdanza e tradición galeguista que asume o noso partido”, un “galeguismo federalista, un galeguismo por unha España federal e por unha España federal e solidaria, un galeguismo cívico, dos cidadáns”.
“Esa é a aposta fundamental, a conxunción entre a tradición galeguista e a tradición socialdemócrata e socialista. A fusión nun plantexamento federalista e solidario” que vai permitir que o Partido Socialista saia reforzado “e cunha auténtica panca e plataforma de impulso e renovación de Galicia, e de impulso do cambio e de profundización no cambio político, social e cultural da nosa comunidade.”
A este respecto, o secretario xeral agradeceu o traballo “moi importante” realizado pola militancia na dirección do impulso do autogoberno, da proxección da nosa cultura e da nosa lingua e da presenza exterior da nosa comunidade e o impulso dos valores e dereitos da nosa cidadanía, co obxectivo de extender e de crear un espazo de máis igualdade, de máis benestar e de máis protagonismo cidadán en Galicia.
O terceiro piar concretouno Pérez Touriño na cidadanía “elemento central, que xunto coa idea de unión e de solidariedade propia do socialismo, conforma o eixo deste congreso”. Ao respecto, o secretario xeral adiantou que o Congreso vai propoñer un auténtico pacto polo benestar, desde a cooperación dos concellos, do Goberno autonómico e do Goberno de España “para facer das políticas de asistencia social, de inclusión, de atención aos maiores, as políticas de conciliación de vida familiar e laboral, a plataforma fundamental de progreso da nosa sociedade”. “E cun compromiso, en momentos de dificultade económica, para que o benestar social e a extensión da igualdade de dereitos non sufran”, ratificou Pérez Touriño quen, pola contra, afirmou que serán políticas “preferenciais”. “Esa é a preocupación e a aposta do Partido Socialista polos sectores máis desprotexidos e con máis dificultades”, agregou.
O Secretario Xeral dos Socialistas Galegos avanzou así mesmo que o Congreso centrará tamén as súas propostas nos ámbitos do emprego e o transporte público.
Respecto do primeiro asunto, Touriño adiantou que se achegarán medidas relacionadas co impulso do emprego da mocidade, coa recuperación dos mozos que están fóra, con medidas de incentivación á contratación e á reinserción e coa posta en marcha de itinerarios personalizados para o emprego, tanto das persoas que quedan desempregadas como, “de maneira
prioritaria”, as mozas e os mozos da nosa comunidade.
En canto ao transporte público, anunciou que se aprobarán propostas para impulsar o transporte público nas grandes áreas urbanas de Galicia na liña da redución dos tempos de desprazamento, a mellora de frecuencias, a creación dos consorcios de transporte metropolitano, ou a redución das tarifas nun termo medio do 40%.
“É dicir, un gran impuslo ao transporte tanto nas áreas metropolitanas como no medio rural a través de servizos adaptados e de servizos de transporte á demanda para xeneralizar un auténtitco transporte público tamén no medio rural da nosa comunidade”, valorou o secretario xeral, quen aludiu a que tamén se aprobarán propostas para a creación do ente público de infraestruturas ferroviarias, encargado “de xerar un auténtico servizo de cercanías ferroviarias e o impulso dos metros, dos tranvías lixeiros”. “En definitiva, de todos os elementos que en colaboración cos concellos e o Goberno de España son decisivos para esa política de transporte público complementaria ás infraestruturas que se están a realizar nestes momentos desde o Goberno”.
Finalmente, o secretario xeral asegurou que se trata dun Congreso que será unha apelación “á capacidade de resposta e confianza ilimitada en Galicia para facer fronte á situación de dificultade económica que estamos a vivir”. “É unha aposta de confianza e de unión, unha aposta por elementos activos na resposta, que sempre serán un modelo de política social, de defender e pensar nos cidadáns e nos sectores sociais máis desprotexidos e de seguir impulsando o investimento produtivo, ese investimento xerador de emprego, de actividade, de riqueza. Deste Congreso sairá unha folla de ruta de resposta á situación económica nesa clave. Os cidadáns e o investimento produtivo son a resposta que Galicia debe dar en clave de diálogo social e en clave de unión como veño reiterando estes días”, concluíu.



Pachi Vázquez di que apostará no congreso do PsdeG por que Ourense sexa "un piar fundamental" do futuro de Galicia


Mostra o apoio absoluto a Touriño do PSOE ourensán e aposta por fórmulas para estar representados igual que outros territorios galegos
OURENSE, 23 de xullo de 2008.- O conselleiro de Medio Ambiente e coordinador provincial do PSOE en Ourense, Manuel Vázquez, avanzou hoxe que no Congreso que o PSdeG celebrará a próxima fin de semana apostará por que Ourense sexa "un dos piares fundamentais" do futuro de Galicia.Manuel Vázquez sinalou que os socialistas ourensanos chegarán ao cónclave "con moita ilusión" e "cos deberes feitos". Así mesmo, recalcou que o partido en Galicia conta con "o líder máis cualificado de Galicia sen discusión como é Emilio Pérez Touriño", e xunto a el "un partido unido e ben vertebrado" que aspira a ser "o partido maioritario de Galicia nos próximos 12 anos". O dirixente socialista salientou que o PSOE da provincia chegará ao congreso "cunha unanimidades tremenda entre tódolos socialistas ourensanos" e ademais "cun absoluto consenso entre tódalas propostas que levamos".O coordinador provincial do PSOE de Ourense sinalou que o PSdeG "está sufrindo un crecemento moi importante en toda Galicia", aínda que en Ourense "probablemente é a provincia onde está tendo un maior crecemento". Así mesmo, lembrou que era a provincia galega "onde estabamos máis lonxe da media" e por iso "nos imos colocando nunha dimensión normal". Sobre as sensacións do PSOE de Ourense perante este congreso, resaltou que cada vez reciben "máis confianza dos cidadáns, os datos electorais, máis alá das opinións, son incontestables e o soporte do presidente Touriño para Ourense nestas tres anos de goberno da Xunta non deixa lugar a dúbidas".

martes, 22 de julio de 2008

O BNG maniféstase no "estranxeiro"

Aquí o teñen, donas e cabaleiros. O señor don Ángel Quintana, antes Quin, organizando unha manifestación no estranxeiro. O home de Allariz, falto de fotos estes días, tivo que organizar unha titiritada en Lubián (provincia de Zamora) para que o AVE chegue a Galicia moito antes. Creo que logo da manifestación-paparota o AVE comprometeuse a chegar dez días antes a Galicia gracias a Don Quin.Será todo o que lle teñamos que agradecer ós/ás do BNG respecto ó AVE, porque outra cousas por el non fixeron.

A manifestación seica foi un éxito. 300 persoas segundo ós/ás organizadores/as. 112 persoas, contando ós gaiteiros,veciños de Lubián, fotógrafos e reporteiros segundo me conta xente que estivo alí. Non foron nin todos os seus cargos, xa que moitos tiñan "citas inexcusables" (Isabel Pérez dixit) como unha comunión do fillo dunha amiga, ir a praia cuns curmáns, cortar ó céspede no xardín ou ir pasear os cadelos.

Imos esperar uns días e a ver con que nova titiritada nos sorprende don Quin. Estou seguro que algo chamativo si que será. E unha cousa si que vos podo asegurar, estará acompañada con polbo, empanada, gaiteiros e baile. Xusto todo aquelo que criticaba de Fraga.

Pero, que lle imos facer, Quin é así.


jueves, 17 de julio de 2008

Nace a web e o blog do 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE

Nace o blog e a web do 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE que terá lugar en Santiago de Compostela do 25 ó 27 de xullo.
Tanto dende este blog e web oficiais, como dende o meu blog ou os doutros/as moitos/As compañeiros/as que asistirán ó Congreso, poderédesvos enterar das novas que vaian sucedendo case que ó momento.

miércoles, 16 de julio de 2008

Morreu o "novelista rural do obxectivo"

Esta é a última foto que se tomou de Virxilio Viéitez, o fotógrafo de Soutelo de Montes. Virxilio foi un retratista de pobo, como outros moitos que ten habido en Galicia e en España. Pero este retratista, que se gañaba o pan coas fotos carnet e as das bodas, levou a cabo unha obra digna dun novelista do rural coa súa cámara de fotos.

Virxilio non pasaría de ser un fotógrafo máis de non ter sido pola súa filla que lle mostrou a súa obra ó Mundo. Gracias a eso, foron multitude os grandes fotógrafos do momento que quixeron coñecer en primeira persoa a obra do de Soutelo de Montes.

Que eu saiba, téñenselle publicado tres libros: Virxilio Viéitez: Álbum, do Centro de Estudos Fotográficos; Virxilio Viéitez: O retrato, da Universidade de Vigo; e Virxilio Viéitez, de La Fábrica.


Aquí podedes contemplar a fotografía icono de Virxilio: Unha muller á porta da súa casa pousando cunha radio. Este fotógrafo foi un gran compositor do retrato. Con moi poucos medios logrou realizar unhas extraordinarias obras.

Di del Silvia Pampín que "considerado un dos mellores retratistas do mundo, retratou os seus paisanos combinando modernidade, depuración técnica e documento social, recurrindo a unha coidada escenografía coidadosamente elexida e de sorprendente orixinalidade"

Unha clase de documento que impactou moito, ó coñecerse a súa obra fóradas fronteiras galegas, foi o retrato dos defuntos. E impresionantea colección que deste tipo de fotografías posúe. Esto é debido ó culto á morte que se ten na nosa terra en comparación a outros lugares.

A súa obra poidemola ver en Ourense na exposición "150 años de fotografía en España" da man de Publio López Modejar.

Dende PHotoEspaña calificano coma un dos 78 mellores fotógrafos do mundo. Virxilio só tivo un problema, que viviu en Soutelo, lonxe dos grandes centros artísticos que o poideran ter feito coñecido moito antes. De non ter sido así, hoxe estariamos falando dun dos grandes coñecidos do retrato a nivel mundial.
É curioso o que del dí Xosé Luís Suárez Canal, un dos seus descobridores: "Poñía o ollo e tiraba unha sóa foto. Esa era a que valía. É un exemplo de como a fotografía cotián entra nas galerías e museos pola súa enorme visión artística".

"Virxilio Viéitez non é deses fotógrafos que dan mordedelas secas por roubarlle un plano á Historia. O seu foi deixar que o tempo pasara, alleo a todo, incluso a si mesmo. Na noite de onte acadou o cumio da indiferencia, na súa casa de Soutelo de Montes, na bibarra que fixo inmortal e que percorría naquel Seat 1500 que comprou para levar á noiva das bodas; ou coa Moto Guzzi para a faena discreta de ir polos camiños de carriza a buscar xente, vida, a disparar". (Antonio Lucas)

martes, 15 de julio de 2008

CQC no Congreso do PSOE

Tres días estivemos no Congreso Federal do PSOE en Madrid, e foron tres días nos que compartimos algúns momentos cos do Caiga Quien Caiga.
Eu tiven a oportunidade de presenciar varios dos cortes que saen no vídeo xa que se produciron ó carón da zona dos bloggers.
Por certo mítico o momento en que "confunden" a Tuco Cerviño con Rajoy, e o do regalo do disco de Supertramp "¿Desaceleración, qué desaceleración?
;)

lunes, 14 de julio de 2008

O que lle importa o PSOE. O que lle importa á sociedade. O que non lle importa ó PP

O luns pasado por estas horas, aínda case sen tempo de dixerir e analizar todo o que acontecera no 37 Congreso Federal do PSOE, Mariano Rajoy facía un breve balance e sentenciaba: "El PSOE sólo habla de aquello que no les interesa a los españoles".
Estas cousas que segundo a el non lle interesaban ós españois eran o xiro cara a laicidade, o dereito á eutanasia, a lei de prazos do aborto, etc...
Este domingo no xornal El País podiamos ver unha enquisa que se titulaba "O primeiro exame ó governo" (da cal non saía todo o ben parado que a min me gustaría) que desvelaba cal era o interese da cidadanía sobre estes temas.
Resumindo: Un 80% da poboación está a favor da regulación do dereito a morrer dignamente e da eutanasia (62% entre o s votantes do PP e 92% entre os do PSOE), un 64% dos/as españois están a favor da reforma da lei do aborto para que adopte unha lei de prazos, un 59% dos votantes están a favor de que os inmigrantes non comunitarios que residen en España poidan exercer o seu voto nas eleccións municipais e son amioría (superando entre dez e quince puntos) os que opinan que se debe avanzar máis na laicidade do Estado.
Mentres esto acontece, Rajoy segue en babia, sumido e inmerso no seu particular mundo, sen ver que a sociedade reclama que se avance máis nalgúns temas sociais e de carácter relixioso.

Fin de semana cultural en Castro Caldelas


Dende o día 31 de xullo ó 2 de agosto non vai faltar que facer e que ver en Castro Caldelas. Xa vos comentei hai días que nas noites do 31 de xullo e 1 de agosto iamos poder desfrutar, gracias á organización de Amigos de Caldelas, de dúas noites de contos no Mosteiro de San Paio, con Quico Cadaval e Carlos Blanco. As entradas podedes atopalas aquí.
Ademais o día 2 de agosto celebrarase o xa tradicional Festival Ponte Louco, cun fabuloso cartel, coma sempre. Dende aquí darlle tamén os parabéns a Juan Luis, Natalia, Teti, Alejandro, Encarna, e ducias de persoas máis. Gracias a elas temos Ponte Louco todos os anos.

viernes, 11 de julio de 2008

Sinto vergoña

Imaxino que a estas alturas xa todos/as estaredes enterados/as do último drama que acaba de acontecer no Estreito de Xibraltar. Antonte á noite arribaban ás costas almerienses 33 persoas a bordo dunha embarcación de salvamento marítimo. Había poucvo que foran rescatados dunha patera co motor avariado.
Pero o pior non foron esas 33 persoas que chegaron exhaustas e en estado de shock. O pior eran os seis adultos e nove bebés que tiveron que tirar pola borda, logo de morrer, nos seis días que andiveron á deriva.
Esta gravísima traxedia sumase á de hai uns días en Granada onde morreron 14 persoas logo de emborcar unha zódiac no rescate.
E cantos quedarán polo camiño sen que ninguén saibamos nada, porque morreron sós en alta mar sen ningún testigo.
Eu sínto vergoña, síntome culpable, síntome responsable, síntome cómplice de toda esta traxedia. Creo que xa non só a "clase" política, senón toda a sociedade deberiamos facer exame de conciencia. Porque está claro que algo estamos facendo moi mal cando permitimos que estas cousas ocorran.
Ninguén se embarca nunha patera, e menos cos seus cativos, xogándose a vida logo de facer unha travesía a pé de varios anos cruzando África, por vicio ou pracer.
Nós somos culpables de non axudar a eses países. E aínda hai quen protesta por invertir parte dos nosos cartos en Axuda ó Desenvolvemento.
Creo que máis palabras sobran.... Só invitarvos se queredes colaborar a que vos unades a unha ONG que está a traballar moito polo desenvolvemento sostible nalgúns países que pasan moitas necesidades: Solidaridad Internacional, e da súa irmán galega Solidaridade Internacional (con oficiña e tenda en Ourense).

martes, 8 de julio de 2008

O Congreso da ilusión

Delegación ourensana con Emilio Pérez Touriño no 37 Congreso do PSOE
Imaxe de Baffypeess para o xornal La Región

Artigo publicado no xornal La Región no día de hoxe.
Volto do 37 Congreso Federal do PSOE. Volto do Congreso dos debates, do Congreso da ilusión, do Congreso das ideas.

Chego a Ourense cheo de ilusión e de esperanza porque acabamos de elixir unha executiva que aporta nova savia e novas ideas. Unha executiva, coa cal o mellor do socialismo está por chegar. Un grupo de dirixentes cheos de frescura e de decencia política. Nomes como os de Elena Valenciano, Carme Chacón, Edu Madina, Antonio Hernando ou Leire Pajín, por citar algúns, son todo un luxo para un partido político.

Leire Pajín, a protagonista deste Congreso e “amiga da alma” de Laura Seara, como a mesma Pajín se definiu, é un referente e un luxo para todas e todos os socialistas de España. Unha persoa que leva dende os quince anos loitando polos dereitos dos máis desfavorecidos, pola igualdade e contra a pobreza.

Pero este non foi o Congreso das persoas, este foi o Congreso das ideas. Abordamos os temas que lle interesan á sociedade, aínda que para Rajoy, estes son problemas menores e secundarios

Nas comisións falamos e debatemos sobre a laicidade do Estado, a lei de prazos do aborto, a prostitución, o dereito a votar dos inmigrantes, a cibermilitancia, o dereito a unha morte digna, o modelo autonómico, o cambio climático, o gasto social... E aínda hai quen di que xa non existe a dereita e a esquerda. Por certo, esto, sempre o din as persoas de dereitas.

Había tempo que non se recordaba un congreso dun partido onde se asumiran tantos compromisos sociais e de tanto calado. Política e máis política, pero política de esquerdas, era o que rezumaban esta fin de semana as paredes do Palacio de Congresos de Madrid.

E nos debates, os delegados e delegadas galegas participamos activamente e en primeira persoa, con novas propostas e novos avances para construír o socialismo e a España do futuro. Non podía ser doutro xeito, porque como dixo Zapatero, tennos o ollo posto ó Partido dos Socialistas de Galicia, sabedor de que podemos romper o mito da Galicia conservadora. E así, avanzar na transformación progresista, modernizadora e de esquerdas.

Persoalmente, quero destacar o papel que xoguei, xunto a outros compañeiros de diversas agrupacións de España, nos avances dun novo tipo de activismo político: a cibermilitancia. Un partido político non pode ir por detrás dos avances da tecnoloxía e da sociedade a así o asumiu, sen reparos, o PSOE.

Hai quen di que este foi un Congreso á “búlgara”, pero este foi un Congreso dos consensos e dos avances sociais, onde non se viu a ninguén enfadado, frustrado ou decepcionado.

Volto deste Congreso ilusionado e esperanzado, porque creo que estamos a escribir o que será o futuro da política do PSOE, e polo tanto o futuro da política de España. E pódovos dicir que é a outra cara da moeda desa política amarga e rancia que escribe o Partido Popular.

Eladio Osorio Montenegro

lunes, 7 de julio de 2008

Outro xeito de ver o 37 Congreso do PSOE

Un xeito distinto de ver o 37 Congreso do PSOE que acaba de rematar. As imaxes son de Yeray e podedes atopalas no seu rincón no Flickr.A primeira delasé, supostamente Zapatero.
Esta outra é Pepe Blanco ofrecendo un discurso a todas e todos os delegados do Congreso deste pasado fin de semana.

Por último este é un ciberdelegado, coa barba mal afeitada, abrindo o seu portátil para contarlle ó Mundo o que acontece.

Mañá publico un artigo no xornal La Región sobre o acontecido nestes tres últimos días no seo do PSOE, así que mañá a comprar o xornal ou lelo na súa web. Cando teña un momento tamén o colgarei eu por aquí


domingo, 6 de julio de 2008

Últimas horas no Congreso


Imaxino que a estas alturas, os/as que vos interese, xa saberedes a composición da Executiva e demais órganos do partido, porque aquí os segredos duran pouco. Agora mesmo acabo de votar o Comité Federal, a Comisión Federal de Ética e Garantías e a Comisión Executiva Federal. Dentro dun rato darán os resultados e logo iremos á clausura ó plenario.

Onte saberedes que Zapatero foi reelexido Secreatio Xeral cun apoio de máis do 98%.

Pero o máis bonito deste Congreso foi o debate das ideas. Que por certo, houbo moitas ideas, e moito debate.

Como anécdota contarvos que onte a noitiña cando xa tiñamos reservado para cear, cambiamos os plans. Chamounos a nosa compañeira, Elena Espinosa e convidounos a ir cear con ela á casiña que ten dentro do recinto do Ministerio.

Alí estivemos un grupo de amigos/as e compañeiros/as ata ben entrada a madrugada.

Boa comida, bo viño e bos licores.... Cando queirades unha boa dorada ó forno chamade a Elena que vos dea a receita, porque estaba boísima ;)

Unha aperta e ata pronto, dentro dunhas horas xa voltamos de regreso.

sábado, 5 de julio de 2008

A foto do Congreso

Confirmado, o que era un segredo a voces: Pepe Blanco, Vicesecretario e Leyre Pajín, Secretaria de Organización.
A foto (aínda que algo maliña) reflicte a emoción coa que Leyre acolleu esta nova.
Tres galegos/as na executiva: Pepe, Carmela Silva e Bugallo, alcalde de Santiago ;)
A delegación galega chea de ledicia por todas estas apostas.

Un partido moderno

Un partido moderno, que muda cousas, que avanza para adaptarse á sociedade. Neste camiño está traballando o PSOE.
É espectacular os avances en novas tecnoloxías que hai neste Congreso. Nin eu, que procuro estar ó día en todo esto, me entero de todo. Será que me fago vello e me supera xa todo esto?
Un avance moi importante é crear estructuras municipais nas grandes cidades. E outra o de crear estructuras provinciais no País Valenciano e en Galicia, onde aínda non existían. Esto non ten porque supor o fin das estructuras comarcais. Pero, é verdade, que suporá un gran avance para que a estructura do Partido se pareza máis á sociedade.
Seguireivos contando ó final da tarde ou mañá pola mañá.
Agora vou a votar para o Secretario Xeral do Partido.
Apertas dende Madrid.

Xiro cara a esquerda no PSOE

Cando en España parecía que si un partido político non xiraba cara o centro estaba perdido, cando tanto o PP coma o PSOE pelexaban por acaparar este espazo porque si nos facía así parecía que nunca se gañarían unhas eleccións, o PSOE xira con paso firme cara a esquerda.
Pero xira a esquera non como imposición dun sector do Partido. Xira a esquerda porque todos e todas as militantes cremos que así debe ser.
Vaise producir un avance importantísimo no carto suposto do aborto, no tocante á eutanasia e no referente á laicidade do Estado.
Eu estou pletórico e feliz, porque creo firmemente nestes tres avances cara a un Estado máis sensible con tres grandes problemas que a sociedade reclama que se arranxen.
Noutra orde de cousas, onte escoitando a todos e todas as cabezas de delegación rexionais púxoseme a pel de pita escoitando a Patxi López. Unha persoa que, estou convencido, será o próximo lehendakari vasco.
O ruxe ruxe segue nos pasillos e nas comisións sobre como vai a quedar a executiva. Todo apunta a que Pepe Blanco deixará Organización para escalar cara a unha nova Vicesecretaría do PSOE e o seu posto será ocupado por Leire Pajín.
Entre a delegación galega non está de todo claro quenes estarán na Executiva. Está claro que estará Pepe Blanco e Carmela Silva. Pero o máis seguro e que haxa un terceiro nome, unha muller...
A ver como quedan as cousas, porque entre a delegación galega hai un certo desasosiego...para que contar máis.
Do resto, aquí aprendendo moito, e desfrutando dalgo que me gusta moito: a Política. Poder defender avances que logo recollerá o meu partido e que se porán en marcha (espero) en España.

viernes, 4 de julio de 2008

Esto está arrancando

Pois nada, amigos/as, chegamos ben a Madrid. Eran as 12 e xa estabamos no recinto do 37 Congreso Federal (e sin perdernos).
Pola mañanciña non moita cousa: constitución da mesa (por certo está Ricardo Varela nela), informe de xestión, un fenomenal discurso de Pepe Blanco...
Logo comida, e o máis importante ver por primeira vez fisicamente a moitos cibermilitantes e compañeiros/as coñecidos só na rede.
Estiven con César Calderón, José Luis Prieto, Blas García, Carro, Miguel Fidalgo, Iván Puentes, etc... Algúns de nós estivemos concretando un frente común para defender as enmendas relacionadas coa cibermilitancia socialista.
Agora á tardiña ímonos xuntar a delegación de Galicia para aunar posicións e preparar as comisións.
Por certo, eu vou estar na comisión catro, son o único de Ourense presente nesta comisión: a de Estatutos. É a comisión máis importante e onde se van decidir as futuras liñas políticas do PSOE nos vindeiros catro anos.
Non teño moito tempo para seguir escribindo, pero prometo contarvos de cando en vez como vai todo esto.
Unha apertiña dende Madrid.

Pola Paz

Non son nada afeccionado á música de Juanes, pero creo que hoxe merecen que colgue este vídeo no meu blog como homenaxe á liberación dun grupo de reféns que levaban moitos anos presos nas mans das FARC.
Este tema está a ser moi mediático porque estre ós/ás liberados/as atopábase Ingrid Betancourt. Pero non debemos esquecer que na selva colombiana, como noutros moitos lugares do Mundo hai moita xente presa e secuestrada por mal chamados grupos de liberación ou revolucionarios.
Non hai nada neste Mundo que xustifique un asasinato nin un secuestro.
Noraboa ó exército colombiano e a todos/as aqueles/as que combaten o terrorismo en calquera lugar do planeta.

jueves, 3 de julio de 2008

Elena Espinosa nas futuras oficiñas da CH Miño-Sil

Moito traballo, esforzo e loitas lle costou o PSdeG ourensán convencer de que a sede da tan ansiada Confederación Hidrográfica Miño-Sil-Limia tiña que estar na cidade das Burgas, pero conseguiuse.
Hoxe Elena Espinosa acompañada de Jorge Marquínez (presidende provisional da CHMSL), Pachi Vázquez e Paco Rodríguez presentaron as dependencias que albergarán en cuestión de días á Confederación Hidrográfica na capital ourensana.
En menos de dez días xa terán novo presidente. Un gran éxito para todos/as os/as ourensáns.
E a Elena esperamos vela en pouco máis de tres semanas por Castro Caldelas, pero xa vos irei contando.
Agora vou preparar a maleta para marchar cara a Madrid ó 31 Congreso Federal do PSOE.