martes, 28 de julio de 2009

Unha homenaxe moi emotiva







Onte, día 27 de agosto, uns centos de ourensáns e ourensás démonos cita ó carón do Convento de san Francisco, xusto onde hai 72 anos doce balas atravesaron o corpo de Manolo Suárez, primeiro alcalde socialista de Ourense para rematar coa súa vida.

Onde tivo lugar o merecido e esperado homenaxe póstumo a este demócrata que foi asainado vilmente por eso, por ser demócrata.

O acto tivo lugar ante os seus dous fillos Pablo e Dolores, xa que desgraciadamente a súa outra filla, Paz, fora enterrada esa mesma mañá na cidade da Coruña. Unha mágoa que non poidese ter visto como a cidadanía ourensana lle rendía homenaxe a seu pai.

José Luis Cuerda foi o encargado de ler a desgarradora carta (pódedela ler máis abaixo) que Manolo Suárez poido escribir gracias a un lápiz e un papel que lle deu un cura, que logo se encargaría de facerlla chegar a súa familia.

Cuerda non foi quen de conter ás bágoas, como así nos pasou a moitos. Eu xa a tiña leído algunha vez, pero escoitala en boca do director albaceteño e coa música de fondo dos mestres da Escola de Música de Ourense foi moi dramático.

Ó remate puiden compartir un par de cañas e moitas verbas co fillo adoptivo do Ribeiro, José Luis Cuerda. E coma todas as veces que desfrutei da súa compañía debatemos e charlamos de moi variadas cousas, pero sempre botándonos unhas risas.

Non deixedes de ler a desgarradora carta que Manolo Suárez lle escribe a súa dona, Celedonia e ós seus fillos/as que aquí vos ofrezo.



Lola Suárez Breta, sostén o retrato de seiu pai, Manuel Suárez Castro, fronte ó Concello de Ourense.
Diego Lemos para El País

Queridísima Celedonia y queridos hijos:

A este padre y este esposo, que durante toda su vida no ha prodigado más que el bien a todo el mundo, dentro de unas horas lo van a matar en nombre de la ley de la fuerza, pues es la que hoy sigue en los pueblos que dominaron para el terror unos hombres que habían jurado respetar la Constitución de esta España digna de mejor suerte. Hoy la están destrozando y para mayor escarnio lo hacen invocando a un Dios que, según su doctrina, decía que los hombres éramos hermanos. Tengo la seguridad completa de que si volviera a la tierra sería otra vez el que expulsase del templo a estos mercaderes de su religión que en este momento intentan para mayor escarnio que me confiese, cosa que he rechazado con las manifestaciones que se merecen por la farsa que vienen representando, ultrajando su religión, por el asentimiento que presentan a la matanza que se viene realizando a pesar de que ellos manifiestan que para matar, sólo Dios.

Por lo tanto, si aún quisieran cometer el nuevo escarnio de decir que lo hice, conste que es una falsedad más, como todas las que vienen propagando en los periódicos mercenarios de que disponen.

Dile a mis hijos siempre y en todo momento que su padre perdió la vida de una manera violenta, no por ser ladrón ni asesino, ni un mal ciudadano, y que por el contrario, perdió la vida por ser una persona decente, amante de todos sus ciudadanos, sin fijarse nunca en el ideal que tenían ni en su condición social, muriendo convencido de que ésta es la razón suprema por la que me hacen desaparecer. Porque en la España que quieren crear no tienen cabida las personas de buenos sentimientos, amantes de la familia y que jamás, ni de hecho ni por el pensamiento, pretendió hacer desaparecer a ningún ser humano.

Pues a pesar de esto y según la sentencia que me han leído hace un momento, eran tales invenciones, como si yo fuera un asesino, para justificar este hecho que van a realizar, como lo han hecho ya con tantos otros hermanos.

Y nada más, tengo la seguridad de que muy en breve los culpables pagarán también con su vida tan horrorosa tragedia, porque no tienen razones y porque además no pueden triunfar los que para conseguirlo se están ahogando en sangre.

Esta sangre derramada dará sus frutos y con esta comunicación plena, muero tranquilo, porque mi única preocupación sois vosotros y la situación en que de momento quedáis, situación que será reparada en el momento próximo en que sean vencidos los que me hacen desaparecer.

¡¡Adiós para siempre amantísima esposa y queridísimos hijos, con muchos besos y abrazos de tu esposo y padre!!

Cuartel de Ourense, 27 de julio de 1937


Máis información sobre a homenaxe:

A emoción preside os actos de lembranza da cidade ó ex rexedor socialista Manuel Suárez.

Un silencio roto polo berro social.

Morro tranquilo...

Ourense, honrou emocionado, ó derradeiro alcalde republicano que asasinou o golpe militar do 36.

O día no que a Cuerda se lle quebrou a voz.

A homenaxe ó ex alcalde Manuel Suárez une a todos os partidos 72 anos despois de ser fusilado.

Era un home bo e xeneroso.

O alcalde Suárez retomou a palabra.

Un dos responsables da modernización da cidade nos anos 30 e que foi clave na mellora do hospital.

Ourense homenaxea a Manuel Suárez, o derradeiro alcalde da República.

Homenaxe póstumo en Ourense ó alcalde republicano Manuel Suárez.

Homenaxe a título póstumo ó ex alcalde republicano Manuel Suárez.

O concello de Ourense homenaxea o alcalde Manuel Suárez, impulsor da modernización da cidade nos anos trinta, que foi represaliado no 1937.

Ourense lembra o seu derradeiro alcalde republicano.