Decepción

Fun o outro día ó cine, cheo de ilusión por ver a última película de Cuerda (do cal son devoto), con moi boas recomendacións por parte de xente que xa vira Los girasoles ciegos e..... puf.... leveime un chasco impresionante.

Esto sóeme pasar, ás veces, cando vou moi predisposto a que algo me vai a gustar moito.

Eu, que son o fan número un de películas como Amanece que no es poco, El bosque animado... leveime unha gran decepción co último film do manchego.

Do pouco que me gustou foi ver unhas localizacións que conozco ó dedillo, como San Clodio de Leiro, Montederramo ou as rúas de Ourense polas que me movo día a día.

Do demais prefiro que xulguedes por vós mesmos/as indo o cine. Está visto que os gustos son moi particulares e mentres hai xente que saiu entusiasmada, eu saín cun profundo vacío. A película non me dixo nada.

De todos os xeitos, esta é a miña particular visión, espero que vexades Los girasoles ciegos e que me deades a vosa opinión.

E dende aquí animar a Cuerda a que siga facendo peliculóns como os que enchen a súa carreira cinematográfica.

De novo pola tertulia de Telemiño

Hoxe asistín, de novo, a outra Tertulia da canle Telemiño. Durante todo o verán non fóra a ningunha por estar sempre que me invitaban fora de Ourense.

Estivemos convidados Camilo Vázquez, cabeza de lista por Ourense do Centro Democrático Liberal nas pasadas autonómicas, Xosé Manuel Fírvida, portavoz do BNG na Deputación de Ourense e no Concello de Barbadás, e máis eu.

Estivemos a falar das áreas metropolitadas, das mancomunidades de servizos e sobre todo da grave crise económica mundial. Imaxino que a tertulia comezará a emitirse a partir de mañá, así que se vos interesa o tema, mellor sintonizade Telemiño e vedes o programa (é unha mágoa que só se vexa en Ourense e nos alrededores).

A veces cando debates con outras persoas que pensan distinto ca un, pesa máis o ton e as formas que se empreguen, que as discrepancias. E a verdade é que con Camilo e Fírvida é todo un pracer conversar polo seu ton dialogante.

Danos colaterais do furacán "Ike"

Reproduzo artigo de Antonio Avendaño e fotografía de Eric Gay publicados no xornal Público (17-09-08)

Instintivamente, un cre sentir que lle falta o aire cando contempla a sobrecolledora imaxe dos peixes coa boca desmesuradamente aberta e atrapados nun valado metálico, que foi invadido polas augas do furacán Ike o seu paso por West Orange, en Texas. A banalidade do ditopopular "Pola boca morre o peixe" adopta á vista da imaxe un perfil inesperado, un xiro doloroso, torturado e sombrío.

¿Esto é unha festa?

Fotografía de AFP publicada no xornal El País (17-09-08)

Non dou atopado nin unha soa razón para considerar como unha Festa este evento que se realiza en Tordesillas e que se chama "El Toro de la Vega".

Ó animal, acosado por lanceiros a cabalo, dáselle morte no campo logo dunha persecución polo alrededor de Tordesillas.

Ó mellor son eu que son incapaz de entender onde está a gracia neste tipo de eventos, creo que necesitaría que alguén mo explicase.

¿Será verdade?. Para partirse coa risa

O PP pretende usar ó BNG

Hoxe o xornal La Voz de Galicia publica, a páxina enteira, un artigo referente a un informe interno do PP de Galicia no que se aposta por utilizar ó BNG para facer fronte ó ascenso do PSdeG.

O informe non ten desperdicio e fala de "ideoloxizar", de facer unha "palanca electoral", de "afastar ó PSdeG do centro político", e de "vender o producto".

Aquí vos deixo catro enlaces referentes a esta nova: 1, 2, 3, 4.

Saramago, benvido á blogosfera

Dende estes días hai unha nova bitácora na blogosfera. O gran José Saramago abre unha fiestra na que nos fala del, da súa obra, dos dereitos humanos, do medio amn¡biente... En fin, un novo espazo para explorar.

O Caldelao de Caldelas no Ourense Dixital

Hoxe levei unha grata sorpresa. Cando estaba a ler o Ourensedixital (un dos mellores medios para enterarnos de que acontece na nosa provincia), vin que na nova sección de Confidenciais, Oído al parche, falaba do novo vídeo blog de Anxo Quintana. Pero a miña sorpresa foi maiúscula cando comparaba este co de José Manuel Baltar, deputado do PP por Ourense, e co meu, o Caldelao de Caldelas.

Non quixera parecer (como se fai moitas veces) un falso modesto, pero sinceramente creo que o meu blog está a anos luz destes dous. De todos xeitos teño que dicir que me fixo bastante ilusión. 

José Manuel Baltar foi un dos pioneiros nesto da ciberpolítica e agora Anxo Quintana únese cunha páxina cun excelente deseño e contido. Os meus parabéns para eles dous (e para outros/as moitos) por ser valentes e aproveitar as oportunidades que nos brinda a Rede para poder expresarnos e debater cos demais.

Dende aquí quixera seguir animando a todos/as aqueles que teñan inquedanzas (non só políticas) a que participen, creando o seu propio blog ou web, no desenvolvemento de internet.

Parabéns para os que fan cousas.

Fotografía de Castro Caldelas en 1890? sacada da web da Asociación de Xubilados de Castro Caldelas

Vista a polémica xurdida estes días por un artigo publicado na revista das Festas de Castro Caldelas quero decir ó seguinte:

Dende aquí quero darlle a miña máis sincera noraboa a todos e todas aquelas que fan cousas por Castro Caldelas e pola súa comarca. Pero non só ós/ás que fan as cousas ben, senón a todos e todas as que o intentan. É dicir, sempre que se organiza algo nos gusta que salia o mellor posible, pero ás veces non se consegue.

Só cometen erros e lle saen as cousas regular a aquelas e aqueles que se arriscan a organizar actividades.

Dende aquí quero darlle todos os meus parabéns a este grupo de rapaces que organizaron as festas: Olegario, Manuel, Alberto, Roberto, Rubén... porque se deixaron a pel para que foran as mellores festas posibles.

Pero tamén lle quero dar os meus parabéns os da Asociación O Irrio por organizar o Ponte Louco, a Asociación de Xubilados por facer cousas polo pobo, á Asociación de Mulleres Rurais, á de Amas de Casa, ó Coro Lembranza, á Asociación Cocas e Danzantes de Santa Tegra, á Asociación Amigos de Caldelas, ó Clube de Fútbol do pobo, á Federación de Empresarios, a Fundación Terra de Caldelas, á Asociación de Agricultores da Carosa, a todos/as os/as concelleiros/as de Castro Caldelas (do goberno e da oposición, ós voluntariosos para colaborar en todo (seguro que se me olvida moita máis xente), e a todas e todos aqueles que movéndose fan cousas para que Castro Caldelas sexa máis coñecida e para que os veciños e veciñas teñan unha maior calidade de vida.

Pero dito esto, tamén quero mostrara todo o meu desprezo para todas e todos aqueles que sen mover un só dedo, sen facer nunca nada por Castro Caldelas só se adicar a criticar e a poñer a calado ós que fan cousas. Para elas e eles todo o meu máis sincero desprezo, porque creo que non merecen outra cousa.

E agora gustaríame moito que opinarades todas e todos.

Comezan as festas. Unhas festas especiais.

Hoxe as doce da noite darán comezo, un ano máis, as Festas de Castro Caldelas. Outra vez a colocación das bandeiras, o Irrio Peliqueiro e os cabezudos, as copas pola noite, as orquestas, as atraccións...

Pero esta vez, logo de moitos anos, as festas son distintas. Había moito tempo que as festas as organizaba o Concello porque ninguén na vila se animaba a poñerse á fronte da comisión. Pero este ano un grupo de rapaces botoulle valor e ahí están, as festas organizadas por eles a punto de comezar.

Eu, que me tocou varios anos poñerme á fronte da organización, quero desexarlles ó mellor. Pero tamén quero apuntar unha cousa: é moi fácil dende a barra dun bar criticar a quen fai as festas. Que se esto saiu mal, que se o de alá se podía facer doutro xeito, etc... Creo que neles pesou que as festas do ano pasado non pasarán á historia por ser as mellores festas do Castro. Pero en vez de criticar e criticar, ahí están organizando as que eles consideran unhas mellores festas.

Dende aquí quero animárvos a todos os da organización e darvos os meus parabéns. O fácil houbera sido que as festas as organizaran outros e todo o mundo a seguir criticando. Pero vós atrevéstesvos a intentalo. Sería moi fácil non roubarlle tempo ó traballo, á parella, á familia, ás afeccións de cada quen..., pero vós decidistedes dar un paso á fronte.

Noraboa, e xa veredes como merece a pena.

E esto será o que nos espere a partir de agora

Manel Fontdevila para o xornal Público 05/09/08

Por fin... cara a unha lei de prazos

Por fin este goberno vai afrontar con valentía a reforma da Lei do Aborto.

En toda Europa só en Andorra está prohibido abortar e en Irlanda só se permite se corre risco a vida da nai.

A partir de ahí, os países máis retrógrados, no referente ós dereitos das mulleres a decidir se queren abortar, son Polonia, Finlandia Reino Unido e España.

Os demais países europeos contemplan unha lei de prazos que vai dende as dez semanas de Turquía, Portugal ou Eslovenia ata as vintecatro de Holanda.

Pronto no noso país as mulleres poderán decidir se queren traer un fillo/a ó Mundo ou non. En fin, un novo avance en dereitos sociais.

Mortos de primeira e de segunda

Imaxino que estaredes ó tanto da polémica xurdidada estes días por mor da investigación que o xuíz Baltasar Garzón abriu sobre os mortos da Guerra Civil que aínda están en fosas comúns.

Non quero abrir aquí un debate sobre se o xuíz ten competencias ou non neste asunto. Tampouco quero falar de se Garzón ten cousas máis "importantes" (como dixeron algúns) a que adicarse. Non me interesa en absoluto que bando foi máis cruel na Guerra ou de quen foi a culpa de que esta empezase. Só quero lanzar unha pregunta ó aire para que opinedes todos/as aqueles que vós apeteza.

Logo de setenta anos de rematada esta guerra fraticida e de ver como os restos dos gañadores están localizados (algúns xacen no mauseleo dos Caídos costruído á forza polos perdedores) e ver como moitas familias non saben se os seus achegados morreron tal ou cal día, se morreron en tal ou cal aldea e se xacen nunha ou noutra cuneta, logo de ver todo esto, non vos parece de xustiza que se abran as fosas e que se inicie unha investigación para ver onde están os restos de cada quen?

Soamente eso, sen buscar culpables, sen botar ver quen foi o pior, sen resentimentos. Só darlle ás familias os corpos dos seus achegados e que descansen como os demais.

Os/as republicanos/as tamén "follan"

Estes días quedei abraiado cun descobremento. Resulta que os membros do Partido Republicano dos EE.UU. "follan" coma todos/as nós. E incluso ó fan sen estar casados (pola Igrexa por suposto).

Estas mesmas persoas que defenden a ultranza a moralidade católica, estes que defenden a teoría creacionista e que están en contra da teoría evolutiva de Darwin, estes mesmos que están a favor da pena de morte (en contra do que di a Biblia), estes que defenden a supremacías dos católicos fronte ós islamistas, estes que están en contra do divorcio, o aborto, a investigación con células nai, a eutanasia... Estes mesmos que din que hai que estar casados pola Igrexa para poder manter relacións sexuais, e claro está, estas só deber servir para procrear e nunca para o placer; estes tamén "follan" e fóra do matrimonio.

Todos/as estes que nos intoxican con tanta moralina católica resulta que son coma nós. E senón que llo pregunten a Gobernadora de Alaska recén escollida nº 2 do Partido Republicano nos EE.UU, porque a súa filla de 17 anos (que non está casada) resulta que quedou preñada.

Pero Deus é bó cos Republicanos e seguro, seguro, seguro que a vai perdoar.

Prégovos a todas e todos que esta noite recedes unha oración pola filla de Sarah Palin que "folla" coma nós e quebranta o sexto mandamento

Baltar, o gran derrochador da administración municipal

Estes días estase a falar moito sobre se os Concellos van a pasar algo máis de dificultades económicas por mor da rebaixa das achegas do Estado.

Aquí tamén terán que conter o gasto as Deputacións, xa que son o Concello dos Concellos.

Pero na provincia de Ourense temos unha Deputación presidida por un afamado persoaxe que se adica a repartir cheques de 3000 euros entre as asociación afíns ó PP.

Na Deputación Provincial de Ourense dun total de 77,5 millóns de euros gástase en persoal 27 millóns (35%) sendo a Deputación galega que máis persoal ten. Gástase en bens correntes 26 millóns de euros (33%). Pero só se gasta en investimento real 6 millóns de euros (menos do 8%).

Baltar é o principal patrocinador de charangas, asociacións, parroquias, monxas, asilos e colectivos de calquera índole que lle podan facer campaña nas eleccións de turno.

Espero que a contención de gasto debido á crise tamén chegue a él e a "súa" Deputación.

Alcalde de Ourense só hai un

Alcalde de Ourense só hai un.

Esta afirmación que pode parecer unha obviedade tivo quer poñela estes días de manifesto Paco Rodríguez, alcalde de Ourense ante unha pregunta formulada polos representantes do PP co Concello da capital provincial.

Para os/as que non coñezades a realidade da política municipal de Ourense teño que contarvos que o tenente de alcalde, Alex Sánchez, non só exerce o seu cargo, é dicir, representar ó Concello cando non está o primeiro rexedor. Sánchez Vidal representa ó Concello en todos aqueles actos que teñen que ver coas concellerias que xestiona o BNG.

O alcalde e o secretario, cun informe, veñen a dicir ó que todos sabemos en política municipal: alcalde só hai un; o tenente-alcalde sustitúe ó alcalde cando este non estea e delegue nel; cada concelleiro/a é o delegado/a na súa área mediante un decreto da alcaldía; por riba dos/as concelleiros/as só está o alcalde.

E esto é así aquí e en Pontevedra, onde a alcaldía é do BNG e a tencia de alcaldía do PSOE.

Non existe a figura do bialcalde e alcalde só hai un

Os Concellos non poden pagar os pratos rotos

Estamos a sofrer unha crise, desaceleración, retroceso, dificultade, apreto, conxelación,... ou como se lle queira chamar. Esto é unha certeza e ahí están os datos e as estatísticas para refrendalo.

Quen a día de hoxe non sexa consciente desta situación é que non está moi ó día da situación económica.

Froito destes problemas económicos, todas e todos debemos pensar que en maior ou menor medida nos vai tocar apertar a correo.

Aqueles e aquelas que temos algunha responsabilidade de goberno nalgunha institución debemos ser conscientes que debemos contibuír, na medida do posible, a que este proceso de desaceleración económica sexa o máis suave posible.

Como concelleiro dun Concello pequeno entendo que chega o momento de facer unha contención do gasto público, pero é que a situación financieira das Entidades Locais é insostible.

Cada vez son máis os servizos que os Concellos lle prestan a cidadanía, por esta esta a administración máis cercana ós/ás aministrados/as, pero os cartos que recibe do Estado non medran en consonancia ós servizos prestados.

Agora mesmo está aberto o espiñoso debate sobre a financiación das autonomías. Uns piden que pese máis a poboación, outros a dispersión, algúns o envellecemento... pero e os concellos que?
Teñen que pagar os pratos rotos da crise económica os Concellos?

Ourense ten 92 entidade smunicipais e só 9 superan os 5.000 habitantes. A dispersión da poboación unido ó envellecemento, á emigración e ó abandono das terras fan que sexa insostible para as arcas municipais o seguir prestando uns servizos de calidade.

Podería entender que se tratara unha reforma valente da fusión dos Concellos para abaratar custos (aínda que este tema en Galicia é moi espiñoso debido ó arraigado sentido de pertenza á terra), pero creo que non é de recibo unha conxelación ou retroceso da aportación económica do Estado ós municipios.

Espero que entre todos os partidos políticos se estude este tema coa seriedade que merece e que os Concellos non sexan os que paguen os pratos rotos.

Especial na Voz de Galicia sobre o casco vello de Castro Caldelas

Onte o xornal La Voz de Galicia publicou no seu especial dominical unha ampla reportaxe de tres páxinas sobre o casco vello de Castro Caldelas. É dicir o que as caldelás e os caldelaos coñecemos como o Cima da Vila.

A reportaxe é moi completa e está moi ben. De seguido quédanvos os enlaces a todos os artigos:

Apertados na Galicia interior.

Temos que demostrar que estamos dispostos a recuperar o espazo urbano.

O estado ruinoso é case anecdótico.

Fíxose moi boa publicidade da Ribeira Sacra, pero non se creou un verdadeiro destino turístico.

Un ambiciosos proxecto dividido en tres zoas para frear o feísmo.

Ao rematar as obras melloraremos o tráfico.

A Cubela resístese a resucitar

Onte publicaba o xornal La Voz de Galicia un especial no seu suplemento dos domingos sobre "A memoria en ruinas" que fala das ducias de aldeas galegas que están a quedar abandoadas.

No artigo adicáballe unha páxina a aldea da Cubela (Ribas de Sil).

Quero aquí facerme eco por varias cuestións:

-Porque é unha das aldeas máis máxicas que coñezo.

-Porque está a tan só vinte minutos en conche dende Castro Caldelas.

-Porque pertence á parroquia de Torbeo, a que dende hai uns anos é a miña "terceira casa".

Aquí vos deixo os enlaces da nova:

A Cubela resístese a resucitar.

O primeiro paso no camiño da emigración.

Pablo Devigo non para de gañar premios

Pablo Devigo e a súa gaita non paran de gañar premios. Esta fin de semana un novo premio en Ferrol, o igual que hai uns días.

O gaiteiro caldelao máis internacional de todos os tempos non para de ocupar páxinas nos periódicos e non deixa de recibir recoñecementos alá por onde vai.

Xa parece o Michael Phelps da gaita.

Parabéns para este gran artista que se está a consagrar como un dos mellores talentos do instrumento tradicional galego.

Se queredes ampliar a información podedes facelo nestes catro enlaces: 1, 2, 3 e 4.

Diagnose: Trastorno de incontinencia verborreica severa

Onte quedei coa boca aberta máis de cinco minutos o ler un titular de prensa que dicía: Quintana reprocha al Gobierno que "robe a Galicia" el dinero de las multas de tráfico.

Só a un insensato e a un irresponsable se lle ocorrería que pola súa boca salise tal sandez. Que diga esto un catalán ou un madrileño, que de todos/as é sabido que aportan moito máis do que reciben das arcas do Estado, pode ser comprensible. Pero que esta afirmación a faga un político galego, que aínda por riba ten responsabilidades de goberno, non ten nin pes nin cabeza.

Nótase que estamos en período pre-electoral e que Angelito (Quin para os amigos) ten que seguir coa súa estratexia de ocupar cantas máis portadas mellor.

El que siga así e de chocolatadas e bailoteos cos/as maiores polas romerías que lle vai ir ben. Canto se fartou de criticar a Fraga para que agora faga o mesmo... ou pior.

¿Onde remata o dereito á información?. ¿Onde comeza o dereito á intimidade?

Vóo de Xenebra a Madrid. Mont Blanc ó fondo.

Prometérame non escribir nada respecto ó accidente de aviación do pasado día 20. Por moitas razóns: porque creo que se escribe e se opina de mais sobre este tema, porque hai demasiadas especulacións e moitas tonterías, porque que se pode dicir cando hai xente que o está pasando tan mal, e sobre todo porque creo que esto só serve para afondar na dor de moitas persoas.

Pero onte lin dous artigos, reflexionei e cambiei de opinión. Nestes últimos días cheguei a sentirme moi afectado e doido por como algúns periodistas trataban esta información (hai que dicir que non eran maioría). Pouco tacto, exceso de enfase na dor, bastante amarillismo e incluso manipulacións e mentiras.

Eu non quero seguir escribindo máis. Só vós quero invitar a que leades dous artigos. O primeiro deles está sacado do blog da Secretaría de Politica Internacional e Cooperación do PSOE, Elena Valenciano e titúlase "Morbo frente a dolor". O segundo dos artigos é de Óscar Gutierrez, foi publicado no País Dixital e leva por título "¿Hasta donde puede llegar el micro con 154 muertos?

Leede e logo comentade se vos apetece que sentimentos desperta en vós toda esta patraña informativa que nos atosiga e só fai crear máis dor e levantar medo e pánico entre a cidadanía.

MORBO FRENTE A DOLOR

El espectáculo de reporteros y reporteras -jóvenes y, probablemente mal pagados- micrófono en mano con el logotipo de su cadena de televisión, correteando por los pasillos del IFEMA y por las lágrimas y la pena de los familiares es, sencillamente, repugnante y ha llegado a rozar la crueldad.

La necesidad de rellenar horas y horas de “información” en las teles y en algunas radios ha producido verdaderos “esperpentos de la comunicación”.

La búsqueda enloquecida del testimonio de quién fuera, cómo fuera, sin pensar si aportaba algo a la construcción de la noticia, ha resultado patético.

El periodismo es una profesión noble y su función en una democracia avanzada, como la nuestra, es de una importancia capital. Hay mucha gente espléndida, seria y rigurosa, trabajadora e inteligente, dedicada a contarnos las cosas que suceden y a analizarlas. A esa gente apelo para que se rebelen contra esta deriva lamentable de la información -sobre todo televisiva- que ante el dolor y la pena alimenta el morbo para aumentar la audiencia.

Hoy, una de esas buenas periodistas ha llegado a decir: “menos mal que estamos aquí los medios de comunicación. Si no, a saber qué estarían haciendo las autoridades…!!”

Sembrar dudas infundadas es otro de los ejercicios preferidos, estos días, en muchas teles, radios y periódicos.

Queremos saber, necesitamos conocer las razones de este espantoso accidente. Hay muchos técnicos de distintas especialidades trabajando en ello y todas las autoridades responsables -Gobierno, Comunidad de Madrid, Ayuntamiento, fiscales y jueces, forenses, equipos médicos- están entregados en la tarea tanto de apoyar a las víctimas y sus familiares como a la investigación de los hechos. Comprendo lo duro que debe ser para las familias este tiempo de incertidumbre… pero ¿acaso les ayudamos sembrando especulaciones y dudas sobre las causas del horror?

Ayer vi como, interrumpiendo su llanto silencioso, le preguntaban -cámara en mano- al padre de una víctima si sabía que el avión había despegado sin garantías…Aquel hombre se hundió.

Eso es ofrecer morbo y miedo frente al dolor. Debería estar prohíbido.

¿HASTA DONDE PUEDE LLEGAR EL MICRO CON 154 MUERTOS?

"Cuántos centímetros del cuerpo sobresalen del aparato no aporta nada". Y ése es uno de los límites que tiene el informador ante una tragedia como la de Barajas. Derecho a la información o intimidad, deber de comunicar o secreto judicial, el debate sobre la cobertura que están haciendo los medios ante la muerte de 154 personas en un vuelo de Spanair el pasado miércoles ha llevado a la Federación de Sindicatos de Periodistas a elaborar un comunicado que difundirán en las próximas horas. "Los medios tradicionales -adelanta su secretario de Organización, Dardo Gómez- estamos haciendo una cobertura correcta, pero de forma escandalosa, otros medios, las televisiones entre ellos, se están dejando llevar por el morbo".

El sector judicial se ha sumado al debate, esta vez entre el límite a la información sobre el suceso y el proceso dirigido por el instructor Juan Javier Pérez. El portavoz de la Asociación Profesional de la Magistratura (APM), Antonio García Martínez, ha hecho precisamente este martes un llamamiento a la "contención y la responsabilidad" de los implicados en el esclarecimiento del accidente aéreo. "Suele ser habitual que surjan las informaciones conseguidas por caminos un tanto tortuosos". Y frente a ello, lo que propone esta organización es que "el procedimiento judicial sea el único camino que se siga".
Informar, ¿a qué precio?
No fue ese camino el que ayer siguió el canal de televisión argentino Todo Noticias al recrear la que podía haber sido la última conversación del piloto y copiloto del MD-82 de Spanair antes de estrellarse. Tras recorrer televisiones y webs de medio mundo, el propio periodista responsable de la pieza, Guillermo Lobos, ha reconocido que la recreación tan sólo era producto de la información obtenida de fuentes militares y el asesoramiento de pilotos del mismo modelo de aparato siniestrado consultados por el reportero. "No se puede informar a cualquier precio", ha manifestado la APM acerca de la emisión de Todo Noticias, aunque reconoce que es difícil proceder jurídicamente contra la cadena.
Sobre el vídeo del canal argentino, el presidente de la Federación de Asociaciones de Periodistas de España (FAPE), Fernando Urbaneja, ha opinado que es la "demostración de la precipitación" de un medio de comunicación. "Era evidente -ha continuado Urbaneja- que era una recreación. Tenemos que huir de lo extravagante, raro o perverso". En línea con lo expresado por el sindicato de periodistas, Urbaneja considera que un 90% de la cobertura del suceso ha sido buena, pero existe "un 10% que lo hizo mal".
En este sentido, el presidente de la FAPE establece un paralelismo entre el flujo de información tras una tragedia como la de Barajas y la teoría económica de rendimiento decreciente de David Ricardo: la información irá perdiendo rigor e interés en cada hora televisada de más o página extra que le dedique el periódico.
Proceso judicial o derecho a saber
En cualquier caso, el presidente de la federación de asociaciones de prensa en España ha defendido que, en el terreno pantanoso entre proceso judicial e información, "el juez debe hacer su trabajo y el periodista el suyo". "Si fuéramos de la mano sería insoportable", ha manifestado Urbaneja. Hasta el momento, el juez mantiene el celo en torno a la investigación. Al secreto sumarial y la prohibición de emitir las imágenes del lugar del accidente tomadas por los servicios de emergencia, se ha unido hoy el examen de 18 cámaras de vídeo y fotografía incautadas por la Guardia Civil ante la sospecha de que pudieran ser sujeto de un delito de intromisión a la intimidad. El instructor del caso, Juan Javier Pérez, ha dado orden a sus compañeros de que no filtren a la prensa ningún dato de la investigación.
Tal es la sensibilidad sobre lo que se publica al respecto que hasta el ministro de Interior, Alfredo Pérez Rubalcaba, tuvo que salir ayer para matizar las declaraciones hechas por él mismo durante la mañana ante los micrófonos de la Cadena SER y que dejaban en el aire si existía la "posibilidad" de que algunas víctimas no fueran identificadas. Esa "posibilidad" se convirtió horas después en un rotundo "se van a identificar a todos los restos del accidente, absolutamente a todos".
Una compañera de partido del titular de Interior, la diputada socialista Elena Valenciano, ha aportado un grano más a la polémica actuación de los medios de comunicación, que ha tildado en su blog personal de "repugnante" y cercana a la "crueldad", sin bien ha especificado que "hay mucha gente espléndida, seria y rigurosa" en el periodismo.
¿Quién controla -en el caso de que se debiera hacer- la frontera entre el morbo y la información? Dos puntos de vista tradicionales: para la FAPE es el medio el que se controla; los sindicatos de periodistas mantienen que se necesita una autoridad que regule quién es periodista y quién no.

¿Dereito á independencia?

Monumento a Stalin en Gori (Xeorxia)

Estes días estaredes vendo polos medios de comunicación que a comunidade internacional está totalmente perplexa polo recoñecemento de independencia de Osetia do Sul e Abjazia por parte de Rusia.

No noso continente, que sabemos moito de descomposición de países e dos feitos traumáticos que esto conleva moitas veces, deberiamos ter algo máis de cabeciña e non deixarnos guiar polos primeiros impulsos.

Eu creo que a Rusia o mesmo lle tería se estes dous territorios son xeorxianos ou o deixan de ser, pero é que EEUU estalle tocando a fibra sensible a Putin e Medvédev co escudo antimisiles, e non hai que esquencer que xeorxia e un paso obrigado de varios gaseoductos e oleoductos ( o cal son moitos cartos).

Pero, ó que eu ía. ¿Deben de ter todos os territorios dereito á independencia? ¿Pode unha rexión, unha provincia, un pobo, unha comunidade de veciños ou unha persoa declararse independente unilateralmente do resto e ser recoñecido unicamente por un país? ¿É eso legal sen o recoñecemento mundial? ¿Non xogan aquí grandes intereses económicos, políticos e militares? ¿Ten xustificación que unha potencia militar mundial invada territorio dun veciño para "defender ós seus cidadáns"?

Eu creo que a resposta é non, por moitos motivos. E creo que hoxe Rusia merece unha resposta contundente da comunidade internacional por violar as leis internacionais.

¿Que lle parecería a Rusia se se declara independente Kaliningrado, Karelia, Daguestán ou Kamchatka sen o seu consentimento e son recoñecidas como países por EEUU?

Seguro que non o aceptarían, pero aquí hai dúas varas de medir e eso non é bó. Nin para Rusia, nin para Xeorxia nin para o resto dos países xa que pode crear precedentes e inestabilidades territoriais.

Volta á crúa realidade

Coma todos os anos, o bo remata. Xa estou de volta no traballo, intentando que non me afecte ese novo mal chamado "estrés posvacacional".

Foron tres semaniñas intensas pero relaxantes. A verdade é que as necesitaba moito e desfruteinas bastante. Quédanme uns días por coller, pero dame que segundo pinta o esceario electoral xa me poido ir despedindo deses días de descanso (a ver se dou collido algúns para as festas do Castro).

Unha viaxe percorrendo Suiza (Lugano, Zurich, Berna, Interlaken, Xenebra, etc) e pasando por Italia, Alemania (Lago Constanza), Austria e Francia (Chamonix e o Mont Blanc); algunhas excursións polas Terras de Caldelas e o Caurel; moitas Olimpíadas, días de descanso, e comidas e parolas: esas foron as miñas vacacións.

Facía anos que non estaba tan relaxado no descanso estival. Creo que estou desenvolvendo unha boa capacidade para esquecerme do traballo no primeiro día de vacacións e non volvelo a recordar ata o día de volta. E creo que esto é moi bo. Ou polo menos fai que as vacacións sexan máis tranquilas.

No apartado das recomendacións, anímovos a que coñezades Suiza. É sinxelamente impresionante. Creo que non hai palabras para definir as súas paisaxes. Estes días colgarei aquí e no Panoramio algunhas fotos da viaxe para que vexades.

Estiven en moitos lugares de soño, pero teño que destacar un. Non vos podedes imaxinar o que se sinte ó poder subir ó carón do Mont Blanc. Estiven a 3842 m. nas Agullas do Midi, o máis preto que se pode estar deste coloso sen ter coñecementos de montañismo. Unha ilusión feita realidade, ata que logo de media hora comeza o mal de altura, os mareos, o malestar...

Volta ó traballo con bo sabor de boca pola viaxe e polo que disfrutei vendo as Olimpíadas, pero con moita dor por ver a tantas familias destrozadas por mor de dous accidentes en lugares onde hai moi poucos días que estiven. O xa famoso de Baraxas, ó carón da T4 que empreguei estes días para ir a Milán e voltar de Xenebra, e outro non tan coñecido, pero no que desapareceron oito persoas (na ascensión ó Mont Blanc dende Chamonix).

A partir de agora intentarei seguir contándovos cousiñas, e por suposto vós amin tamén.

Disculpas

Tedes que disculparme estes días. Tiña pensado informar de todo o acontecido no Congreso do PSdeG-PSOE e non o puiden facer. O volume de traballo foi tal que non tiven un intre para sentarme diante do ordenador.

Durante o Congreso fun a persoa encargada da portavocía da Comarca de Trives-Caldelas, tiven que intervir no plenario, estar na comisión de estatutos (a máis liosa e máis longa de todas) e fun unha das cinco persoas ás que lle foi encomendadad a labor de formar parte da Comisión Electoral do 11 Congreso do PSdeG-PSOE.

En fin, saín tan canso do Congreso e tiña tantas cousas que facer por Ourense que non me deu tempo a escribir.

Onte perdínme un evento de primeira en Castro Caldelas, a actuación do contacontos Carlos Blanco. Unha mágoa, pero o tempo é o que é. Non dá para máis. Pero hoxe, logo de sair correndo cara a Trives onde teño unha reunión do Agader, irei ver a Quico Cadaval o Mosteiro de San Paio (iniciativa organizada por Amigos de Caldelas)

E por fin, collo as tan ansiadas vacacións ( ó malo delas e que me perdo outra actividade de primeira, o Ponte Louco)

Pero de verdade, necesito as vacacións, e necesitoas xa....

Á volta xa vos contarei, pero un pequeno avance: estes días andarei por Milán, Lugano, Lucerna, Zurich, Constanza, Meersburg, Überlingen, Interlaken, Berna, Ginebra, Chamonix.

Unha semaniña visitando Italia, Suiza, Alemaña e Francia.

Espero non estresarme máis.

Unha apeta para todos/as e ata a volta

Comeza a retramisión

Comeza o 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE. Ata o de agora todo é barullo, voltas para un lado, voltas para o outro... Pero dentro de 15 muinutos darase o pistoletazo de saída.

A estas horas Blas e todos/as os/as de organización andan coma tolos, pero esto é sempre así. Ós/ás que curran tócalle estar en todo ó mesmo momento.

A partir de agora prometo achegarme a cada pouco polo rincón habilitado para os bloggers e irvos contando ó minuto (todo aquelo que vos poda contar) o que vai acontecendo no Pazo de Congresos de Santiago de Compostela

"Retransmisión" dende Santiago de Compostela

Prometo facer unha paréntese cada día do Congreso para irvos contando as últimas novas ( e se cadra algún cotilleo). Todo elo dende o espazo habilitado para tal fin, dende o rincón dos bloggers e cibermilitantes.

Para ós/ás que vaiades a Santiago como delegados/as, observadores ou invitados/as decirvos que nos vemos alá.

Por certo, por mor do Congreso pérdome a primeira feira do viño da Ribeira Sacra ourensana, espero que sexa un éxito. E xa sabedes, se podedes, pasade por Castro Caldelas.

Acordádevos destas palabra, vai ser clave no Congreso: ALCALA PAMAPA (falamos á volta do Congreso) ;)

Pre-Congreso

PONENCIA 11 CONGRESO NACIONAL DO PSdeG.
LAICISMO E FEDERALISMO

O PSdeG-PSOE defenderá no Congreso a os valores do laicismo e o federalismo que atopan as súas raíces máis fondas na tradición republicana que inspirou o nacemento do partido.
No cónclave, que se celebrará os próximos días 26 e 27 de xullo, os socialistas defenderán o principio de laicidade como propio de toda democracia constitucional que afonde na separación entre o Estado e as confesións relixiosas . Asemade, afondarán na extensión dunha educación para os máis novos, nunha ética pública, cívica, baseada na Constitución e na Declaración Universal dos Dereitos Humanos, no desafío de crear unha cultura laica e na consolidación de relacións de cooperación apropiadas caracterizadas pola igualdade e a non discriminación coas diferentes confesións relixiosas .
Os socialistas galegos debaterán tamén no seu 11 Congreso sobre a progresiva desaparición de símbolos e liturxias relixiosas nos edificios públicos e nos actos da CCAA . Como xa ten acontecido no Congreso federal do PSOE, falarase dos retos pendentes de afrontar nos próximos anos, como a extensión do principio de laicidade.
Federalismo
O PSdeG proporá un modelo federalista baseado nun goberno compartido. Os socialistas afondan no autogoberno e o federalismo como un ideario de autonomía territorial, de descentralización política e acomodación do pluralismo cultural e nacional, constituíndo así un complemento aos principios socialistas irrenunciables da liberdade, igualdade, xustiza, pluralidade , solidariedade e paz.
Novas tecnoloxías
Outro dos puntos importantes da documento a debater no Congreso galego é a aposta decidida polo software libre e a igualdade de acceso as tecnoloxías da información e comunicación, básicas nunha administración moderna . A aposta pola igualdade en condicións de acceso ás novas tecnoloxías é un compromiso claro da Ponencia.

Touriño afirma que a aposta pola confianza en Galicia, o federalismo e autogoberno e a cidadanía farán do Congreso do PSdeG-PSOE e do partido un elemento “activo, de integración e de vertebración do país”
“O Partido Socialista aspira a seguir traballando cos cidadáns nun proxecto de país, nunha Galicia que avanza, que progresa e que é capaz de superar dificultades e de responder as dificultades”, asevera
O secretario xeral do PSdeG-PSOE e presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, asegurou esta mañá que os tres grandes “pivotes” do congreso que se celebrará esta fin de semana serán a confianza en Galicia, o federalismo e autogoberno e a cidadanía, tres elementos, dixo, “que farán deste congreso e do partido que saia do congreso un elemento activo, un elemento de integración e un elemento de vertebración do país.”
Así o explicou esta mañá en resposta a preguntas dos xornalistas o secretario xeral do PSdeG, para quen o Congreso desta semana vai confirmar que o Partido Socialista “é unha parte central na nosa sociedade”.
Segundo dixo, a primeira clave do Congreso é a aposta “de confianza no país, de confianza na cidadanía, de confianza en Galicia e na capacidade de Galicia de labrar o seu mellor futuro”. “O Partido Socialista aspira a seguir traballando cos cidadáns de Galicia, cos galegos e galegas, nun proxecto de país, nunha Galicia que avanza, que progresa e que é capaz de superar dificultades e de responder as dificultades”.
A segunda clave cifrouna Emilio Pérez Touriño no galeguismo, o federalismo e o autogoberno. Segundo afirmou, será un Congreso que parte
do ideario galeguista, “desa herdanza e tradición galeguista que asume o noso partido”, un “galeguismo federalista, un galeguismo por unha España federal e por unha España federal e solidaria, un galeguismo cívico, dos cidadáns”.
“Esa é a aposta fundamental, a conxunción entre a tradición galeguista e a tradición socialdemócrata e socialista. A fusión nun plantexamento federalista e solidario” que vai permitir que o Partido Socialista saia reforzado “e cunha auténtica panca e plataforma de impulso e renovación de Galicia, e de impulso do cambio e de profundización no cambio político, social e cultural da nosa comunidade.”
A este respecto, o secretario xeral agradeceu o traballo “moi importante” realizado pola militancia na dirección do impulso do autogoberno, da proxección da nosa cultura e da nosa lingua e da presenza exterior da nosa comunidade e o impulso dos valores e dereitos da nosa cidadanía, co obxectivo de extender e de crear un espazo de máis igualdade, de máis benestar e de máis protagonismo cidadán en Galicia.
O terceiro piar concretouno Pérez Touriño na cidadanía “elemento central, que xunto coa idea de unión e de solidariedade propia do socialismo, conforma o eixo deste congreso”. Ao respecto, o secretario xeral adiantou que o Congreso vai propoñer un auténtico pacto polo benestar, desde a cooperación dos concellos, do Goberno autonómico e do Goberno de España “para facer das políticas de asistencia social, de inclusión, de atención aos maiores, as políticas de conciliación de vida familiar e laboral, a plataforma fundamental de progreso da nosa sociedade”. “E cun compromiso, en momentos de dificultade económica, para que o benestar social e a extensión da igualdade de dereitos non sufran”, ratificou Pérez Touriño quen, pola contra, afirmou que serán políticas “preferenciais”. “Esa é a preocupación e a aposta do Partido Socialista polos sectores máis desprotexidos e con máis dificultades”, agregou.
O Secretario Xeral dos Socialistas Galegos avanzou así mesmo que o Congreso centrará tamén as súas propostas nos ámbitos do emprego e o transporte público.
Respecto do primeiro asunto, Touriño adiantou que se achegarán medidas relacionadas co impulso do emprego da mocidade, coa recuperación dos mozos que están fóra, con medidas de incentivación á contratación e á reinserción e coa posta en marcha de itinerarios personalizados para o emprego, tanto das persoas que quedan desempregadas como, “de maneira
prioritaria”, as mozas e os mozos da nosa comunidade.
En canto ao transporte público, anunciou que se aprobarán propostas para impulsar o transporte público nas grandes áreas urbanas de Galicia na liña da redución dos tempos de desprazamento, a mellora de frecuencias, a creación dos consorcios de transporte metropolitano, ou a redución das tarifas nun termo medio do 40%.
“É dicir, un gran impuslo ao transporte tanto nas áreas metropolitanas como no medio rural a través de servizos adaptados e de servizos de transporte á demanda para xeneralizar un auténtitco transporte público tamén no medio rural da nosa comunidade”, valorou o secretario xeral, quen aludiu a que tamén se aprobarán propostas para a creación do ente público de infraestruturas ferroviarias, encargado “de xerar un auténtico servizo de cercanías ferroviarias e o impulso dos metros, dos tranvías lixeiros”. “En definitiva, de todos os elementos que en colaboración cos concellos e o Goberno de España son decisivos para esa política de transporte público complementaria ás infraestruturas que se están a realizar nestes momentos desde o Goberno”.
Finalmente, o secretario xeral asegurou que se trata dun Congreso que será unha apelación “á capacidade de resposta e confianza ilimitada en Galicia para facer fronte á situación de dificultade económica que estamos a vivir”. “É unha aposta de confianza e de unión, unha aposta por elementos activos na resposta, que sempre serán un modelo de política social, de defender e pensar nos cidadáns e nos sectores sociais máis desprotexidos e de seguir impulsando o investimento produtivo, ese investimento xerador de emprego, de actividade, de riqueza. Deste Congreso sairá unha folla de ruta de resposta á situación económica nesa clave. Os cidadáns e o investimento produtivo son a resposta que Galicia debe dar en clave de diálogo social e en clave de unión como veño reiterando estes días”, concluíu.

Pachi Vázquez di que apostará no congreso do PsdeG por que Ourense sexa "un piar fundamental" do futuro de Galicia

Mostra o apoio absoluto a Touriño do PSOE ourensán e aposta por fórmulas para estar representados igual que outros territorios galegos
OURENSE, 23 de xullo de 2008.- O conselleiro de Medio Ambiente e coordinador provincial do PSOE en Ourense, Manuel Vázquez, avanzou hoxe que no Congreso que o PSdeG celebrará a próxima fin de semana apostará por que Ourense sexa "un dos piares fundamentais" do futuro de Galicia.Manuel Vázquez sinalou que os socialistas ourensanos chegarán ao cónclave "con moita ilusión" e "cos deberes feitos". Así mesmo, recalcou que o partido en Galicia conta con "o líder máis cualificado de Galicia sen discusión como é Emilio Pérez Touriño", e xunto a el "un partido unido e ben vertebrado" que aspira a ser "o partido maioritario de Galicia nos próximos 12 anos". O dirixente socialista salientou que o PSOE da provincia chegará ao congreso "cunha unanimidades tremenda entre tódolos socialistas ourensanos" e ademais "cun absoluto consenso entre tódalas propostas que levamos".O coordinador provincial do PSOE de Ourense sinalou que o PSdeG "está sufrindo un crecemento moi importante en toda Galicia", aínda que en Ourense "probablemente é a provincia onde está tendo un maior crecemento". Así mesmo, lembrou que era a provincia galega "onde estabamos máis lonxe da media" e por iso "nos imos colocando nunha dimensión normal". Sobre as sensacións do PSOE de Ourense perante este congreso, resaltou que cada vez reciben "máis confianza dos cidadáns, os datos electorais, máis alá das opinións, son incontestables e o soporte do presidente Touriño para Ourense nestas tres anos de goberno da Xunta non deixa lugar a dúbidas".

O BNG maniféstase no "estranxeiro"

Aquí o teñen, donas e cabaleiros. O señor don Ángel Quintana, antes Quin, organizando unha manifestación no estranxeiro. O home de Allariz, falto de fotos estes días, tivo que organizar unha titiritada en Lubián (provincia de Zamora) para que o AVE chegue a Galicia moito antes. Creo que logo da manifestación-paparota o AVE comprometeuse a chegar dez días antes a Galicia gracias a Don Quin.Será todo o que lle teñamos que agradecer ós/ás do BNG respecto ó AVE, porque outra cousas por el non fixeron.

A manifestación seica foi un éxito. 300 persoas segundo ós/ás organizadores/as. 112 persoas, contando ós gaiteiros,veciños de Lubián, fotógrafos e reporteiros segundo me conta xente que estivo alí. Non foron nin todos os seus cargos, xa que moitos tiñan "citas inexcusables" (Isabel Pérez dixit) como unha comunión do fillo dunha amiga, ir a praia cuns curmáns, cortar ó céspede no xardín ou ir pasear os cadelos.

Imos esperar uns días e a ver con que nova titiritada nos sorprende don Quin. Estou seguro que algo chamativo si que será. E unha cousa si que vos podo asegurar, estará acompañada con polbo, empanada, gaiteiros e baile. Xusto todo aquelo que criticaba de Fraga.

Pero, que lle imos facer, Quin é así.

Nace a web e o blog do 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE

Nace o blog e a web do 11 Congreso Nacional do PSdeG-PSOE que terá lugar en Santiago de Compostela do 25 ó 27 de xullo.

Tanto dende este blog e web oficiais, como dende o meu blog ou os doutros/as moitos/As compañeiros/as que asistirán ó Congreso, poderédesvos enterar das novas que vaian sucedendo case que ó momento.