
Teñen que pagar os pratos rotos da crise económica os Concellos?
Reflexións e cousiñas sobre Caldelas, política e moitas cousas máis que me preocupan e despertan inquedanzas...
Só a un insensato e a un irresponsable se lle ocorrería que pola súa boca salise tal sandez. Que diga esto un catalán ou un madrileño, que de todos/as é sabido que aportan moito máis do que reciben das arcas do Estado, pode ser comprensible. Pero que esta afirmación a faga un político galego, que aínda por riba ten responsabilidades de goberno, non ten nin pes nin cabeza.
Nótase que estamos en período pre-electoral e que Angelito (Quin para os amigos) ten que seguir coa súa estratexia de ocupar cantas máis portadas mellor.
El que siga así e de chocolatadas e bailoteos cos/as maiores polas romerías que lle vai ir ben. Canto se fartou de criticar a Fraga para que agora faga o mesmo... ou pior.
Prometérame non escribir nada respecto ó accidente de aviación do pasado día 20. Por moitas razóns: porque creo que se escribe e se opina de mais sobre este tema, porque hai demasiadas especulacións e moitas tonterías, porque que se pode dicir cando hai xente que o está pasando tan mal, e sobre todo porque creo que esto só serve para afondar na dor de moitas persoas.
Pero onte lin dous artigos, reflexionei e cambiei de opinión. Nestes últimos días cheguei a sentirme moi afectado e doido por como algúns periodistas trataban esta información (hai que dicir que non eran maioría). Pouco tacto, exceso de enfase na dor, bastante amarillismo e incluso manipulacións e mentiras.
Eu non quero seguir escribindo máis. Só vós quero invitar a que leades dous artigos. O primeiro deles está sacado do blog da Secretaría de Politica Internacional e Cooperación do PSOE, Elena Valenciano e titúlase "Morbo frente a dolor". O segundo dos artigos é de Óscar Gutierrez, foi publicado no País Dixital e leva por título "¿Hasta donde puede llegar el micro con 154 muertos?
Leede e logo comentade se vos apetece que sentimentos desperta en vós toda esta patraña informativa que nos atosiga e só fai crear máis dor e levantar medo e pánico entre a cidadanía.
MORBO FRENTE A DOLOR
El espectáculo de reporteros y reporteras -jóvenes y, probablemente mal pagados- micrófono en mano con el logotipo de su cadena de televisión, correteando por los pasillos del IFEMA y por las lágrimas y la pena de los familiares es, sencillamente, repugnante y ha llegado a rozar la crueldad.
La necesidad de rellenar horas y horas de “información” en las teles y en algunas radios ha producido verdaderos “esperpentos de la comunicación”.
La búsqueda enloquecida del testimonio de quién fuera, cómo fuera, sin pensar si aportaba algo a la construcción de la noticia, ha resultado patético.
El periodismo es una profesión noble y su función en una democracia avanzada, como la nuestra, es de una importancia capital. Hay mucha gente espléndida, seria y rigurosa, trabajadora e inteligente, dedicada a contarnos las cosas que suceden y a analizarlas. A esa gente apelo para que se rebelen contra esta deriva lamentable de la información -sobre todo televisiva- que ante el dolor y la pena alimenta el morbo para aumentar la audiencia.
Hoy, una de esas buenas periodistas ha llegado a decir: “menos mal que estamos aquí los medios de comunicación. Si no, a saber qué estarían haciendo las autoridades…!!”
Sembrar dudas infundadas es otro de los ejercicios preferidos, estos días, en muchas teles, radios y periódicos.
Queremos saber, necesitamos conocer las razones de este espantoso accidente. Hay muchos técnicos de distintas especialidades trabajando en ello y todas las autoridades responsables -Gobierno, Comunidad de Madrid, Ayuntamiento, fiscales y jueces, forenses, equipos médicos- están entregados en la tarea tanto de apoyar a las víctimas y sus familiares como a la investigación de los hechos. Comprendo lo duro que debe ser para las familias este tiempo de incertidumbre… pero ¿acaso les ayudamos sembrando especulaciones y dudas sobre las causas del horror?
Ayer vi como, interrumpiendo su llanto silencioso, le preguntaban -cámara en mano- al padre de una víctima si sabía que el avión había despegado sin garantías…Aquel hombre se hundió.
Eso es ofrecer morbo y miedo frente al dolor. Debería estar prohíbido.
A manifestación seica foi un éxito. 300 persoas segundo ós/ás organizadores/as. 112 persoas, contando ós gaiteiros,veciños de Lubián, fotógrafos e reporteiros segundo me conta xente que estivo alí. Non foron nin todos os seus cargos, xa que moitos tiñan "citas inexcusables" (Isabel Pérez dixit) como unha comunión do fillo dunha amiga, ir a praia cuns curmáns, cortar ó céspede no xardín ou ir pasear os cadelos.
Imos esperar uns días e a ver con que nova titiritada nos sorprende don Quin. Estou seguro que algo chamativo si que será. E unha cousa si que vos podo asegurar, estará acompañada con polbo, empanada, gaiteiros e baile. Xusto todo aquelo que criticaba de Fraga.
Pero, que lle imos facer, Quin é así.
Tres días estivemos no Congreso Federal do PSOE en Madrid, e foron tres días nos que compartimos algúns momentos cos do Caiga Quien Caiga.
Eu tiven a oportunidade de presenciar varios dos cortes que saen no vídeo xa que se produciron ó carón da zona dos bloggers.
Por certo mítico o momento en que "confunden" a Tuco Cerviño con Rajoy, e o do regalo do disco de Supertramp "¿Desaceleración, qué desaceleración?
;)
Non son nada afeccionado á música de Juanes, pero creo que hoxe merecen que colgue este vídeo no meu blog como homenaxe á liberación dun grupo de reféns que levaban moitos anos presos nas mans das FARC.
Este tema está a ser moi mediático porque estre ós/ás liberados/as atopábase Ingrid Betancourt. Pero non debemos esquecer que na selva colombiana, como noutros moitos lugares do Mundo hai moita xente presa e secuestrada por mal chamados grupos de liberación ou revolucionarios.
Non hai nada neste Mundo que xustifique un asasinato nin un secuestro.
Noraboa ó exército colombiano e a todos/as aqueles/as que combaten o terrorismo en calquera lugar do planeta.
No Congreso do PSOE estase a dar un pulo ás novas tecnoloxías. Este será o vídeo que recibiremos no móbil nada máis chegar ó recinto.