miércoles, 19 de noviembre de 2008

Bono non me "Maravilla"

Estiven pensando, e moito, se escribir ou non este post. Non quería facer un mundo do tema de Bono e a Santa Maravillas.
Imaxino que a estas alturas saberedes que Bono, presidente do Congreso, quere colocar en dito edificio unha placa conmemorativa de dita monxa, hoxe en día só hai dúas: unha para Clara Campoamor polo sufraxio feminino e outra de Juan Carlos I pola reinaguración do edificio.
Pois a Bono non lle chega con facer a proposta, que levantou un salpullido entre gran número de deputados/as e cidadáns, para que onte remate dicindo que "os dos partidos propios son uns fillos de puta".
É certo que hai que tomar as cousas de quen veñen, e Bono a min non é que me quite moito o sono. Pero mentres houbo compañeiros/as do PSOE que dixeron que non lles molestaran as palabras de Bono, eu creo que estou no meu dereito de dicir que me sentín doblemente ofendido: pola intención de colocar a placa e polas súas palabras.
Non quero seguir profundizanto no tema, só dicir que me sentín molesto e que Bono a min non me "maravilla".
Por certo, e non é por ter mala hostia, non se vos parece a monxa a Zaplana?

7 comentarios:

Anónimo dijo...

O que non entendo e como xente como Bono, Paco Vazquez e compañía seguen no PSOE. Aínda prefiro a moita xente do PP antes que a estes elementos. Tamén recordalle aos do PSOE que se no fora por Tamayo e Saez o presidente do partido sería Bono e non Zapatero. A outra alternativa era Rosa Díez.

O parecido con Zaplana é tremendo

Anónimo dijo...

tremendísimo ese parecido con zaplana.

Anónimo dijo...

Una pregunta: ¿Se puede ser católico y del PSOE?.

Suponía que sí. Saludos.

J. Rogelio Rodríguez dijo...

A mí me ha parecido muy sectario el comportamiento del Grupo socialista. Algunos temas tienen una repercusión trascendente verdaderamente increíble...Como dijo Romanones, "joder qué tropa".

Saludos

Eladio Osorio Montenegro dijo...

Roge, lo que a mi si que me parece sectario es que un señor, Presidente del Congreso de los Diputados pretenda colocar una placa de una monja santa ( que entre sus mayores méritos están los de ser una ultraconservadora), justo al lado de las placas del Rey, nuestro Jefe de Estado (y lo defiendo yo, un republicano confeso)y de Clara Campoamor, la mayor activista a favor del sufragio femenino.

A ti, de verdad te parece que se merece la placa?

Por otro lado, ¿ a que viene colgar una placa de una religiosa que dicen que es santa (otra mentira más de la Iglesia, seguro que curaba a los niños sólo con mirarlos y a los cojos sólo con tocarlos) en uno de los mayores símbolos del Estado, en un País, en cuya constitución dice que es aconfesional?

Dices tú de sectarismo, no es este sectarismo, intentar imponer una religión sobre otra.

Somos muchos los españoles que profesamos otras religiones, que no profesamos ninguna o que simplemente no estamos de acuerdo.

En un partido político como el mío en el que hay una corriente que se llama Cristianos Socialistas, con Jauregui a la cabeza, viste a alguien salir a defender esta "salida de tiesto" de esta persona que toda su vida se didicó a "dar la nota" y llamar la atención (a parte de ser buen político).

Basta ya de mojigatería por parte de alguna gente y que se pongan a trabajar en cosas que nos unan y nos preocupen de verdad a los españoles/as, ya está bien de abrir debates estériles para salir en la foto.

Además, te parece poco cuando se dirigió a los diputados del PP llamando hilos de puta a los de los partidos políticos. Zaparatero y demás intentaron sacrle hierro al asunto, pero seguro que no hay una persona en las bases que le perdone esta afrenta.

Un abrazo

J. Rogelio Rodríguez dijo...

Eladio.

A mí no me parece tan grave que una religiosa tenga una placa en le Congreso. Lo cual no quiere decir que no pueda ahora mismo citarte al menos cien personalidades que estarían antes que esta mujer en la lista de "candidatos a placas congresistas". Creo, insisto, que las críticas recibidas desde algunas voces de tu partido, así como desde algunos medios de prensa (El País, Público, Cadena Ser) me han parecido un remedo de sectarismo, con muchos ingredientes de beatería agnóstica (auque parezca contradictorio, sí existe la "beatería agnóstica", que es, al menos para mí, la mayor enemiga de enfoques serios del laicismo, la separación Iglesia-Estado etc.)

Lo de Bono es para darle de comer aprate. Este tío es, como muchos otros políticos denominados "barones" (Vázquez en Coruña, Chaves en Andalucía, el cada vez más olvidado Fraga en Galicia,...jodrrr, se me olvidaba, ¡Ibarra!, uno de los mayores), simplemente un SÁTRAPA. En el sentido más peyorativo del término.

Entiendo vuestro mosqueo. Os debe una explicación (Bono) a los militantes socialistas.

Lo del respeto a las otras religiones, si te parece lo trato otro día en mi blog. Veo cada día la Mezquita de la M30 en todo su explendor, cosa que resulta muy natural en España. Faltaría más.
¿Resultaría "natural" una catedral católica en Yemen, Arabia Saudí, Afganistán, Irán,...?

Un abrazo.

Anónimo dijo...

Outra vez ese ramalazo integrista deste fulano