domingo, 18 de noviembre de 2007

Por fin o fin...



Hoxe pode que por fin sexa o fin...
O fin?, preguntarédevos, o fin de que?
Pois o fin dunha infamia que se ven producindo ano tras ano por estas datas.
Os nostálxicos do réxime franquista veñen conmemorando todos os anos o pasamento do seu heroe particular, o golpista Francisco Franco.
Hai uns días acaba de aprobar o Congreso a Lei da Memoria Histórica, esa lei que non lle gusta nada á dereita española porque di que é unha lei que só vale para abrir unha fenda no noso País. Esta lei vai a servir para moitas cousas, e unha delas é para que no futuro nunca máis se poda conmemorar no Val dos Caídos o pasamento do dictador Franco.
A Lei da Memoria Histórica impide que o Val dos Caídos, ese gran soño que tivo Franco en vida, sirva para as celebracións do puñado de fascistas que queda en España. A partir de agora o monumento levantado con suor e sangue polo bando vencido na Guerra Civil servirá para honrar a todas as víctimas do franquismo e non para loar e alabar a un golpista xenocida que aínda hai algúns que añoran.
Cada día estou máis convencido da necesidade da posta en marcha da Lei da Memoria Histórica, aínda que só valia para esto, para poñer fin ás celebracións dos fascistas dun réxime que asasinou a moitos españois e que serviu para alonxarnos durante corenta anos dos avance do Mundo.
Como podemos ver na viñeta publicada por Manel no xornal Público, comézanlle a cair as plumas á galiña, ogallá pronto non quede ninguén que sinta nostálxia dunha época tan oscura do noso pasado

5 comentarios:

Fin de los Tiempos dijo...

Una época tan oscura como la de Largo Caballero, ahora subido a los altares de la democracia, y que en realidad era tan antidemócrata como los aquí criticados

Anónimo dijo...

Esto de la derechona, siempre justificando lo injustificable. Ahora hasta comparan a un dictador y golpista con un líder socialista presidente de un gobierno democrático. Pero así de rancios y de nostálgicos son algunos....

Anónimo dijo...

Buenas tardes.

Sobre el comentario de "fin de los tiempos" simplemente añadir dos cosas:
1. No existe una "época de Largo Caballero", en un sentido histórico, sino la época de la Segunda República, con fuguras políticas mucho más interesantes y éticamente superiores a la del mencionado.
2. Es verdad que, a medida que se estudia con más profundidad este periodo de nuestra historia, algunas figuras como Largo Caballero resultan peor paradas. Su radicalidad en los momentos finales de la República resulta cualquier cosa menos ejemplar, a mi juicio. Sin embargo otras, como la de Indalecio Prieto, presentan un cariz diferente: ejemplar su pragmatismo político y su sentido del estado.

En lo referente al Valle de los Caídos, menos mal que, al menos en el uso del monumento (la restricción de su uso, más bien) ha habido un ACUERDO POLÍTICO UNÁNIME. Menos mal ...

Un saludo - Josef K.

Fin de los Tiempos dijo...

Aprenda de josef k., rajo y rajo, que al menos es capaz de ver la realidad.

No me leerá usted decir nada a favor de Franco, pero no por eso me tome por tonto y me diga que Largo Caballero o Santiago Carrillo son ejemplos de democracia y civismo

Anónimo dijo...

Hii..nada mas pasando a saludar y decirte que tu blog està muy interesante, saludos desde guatemala..