Un Luxo par aos oídos,Eduardo Madina en Ourense

O pasado día 8 de marzo, día da muller traballadora, tivemos o enorme pracer de escoitar no "Foro La Región" de Ourense a voz do deputado socialista Eduardo Madina.
A verdade é que nunca escoitara a Edu Madina, pero xa me falaran moito e moi ben del, sobretodo Laura Seara e Lalo G. Rosales. Foi todo un luxo poder escoitar as súas verbas tranquilas, esperanzadoras e tranquilizadoras. Fixo un percorrido, dende o punto de vista social, político e antropolóxico, da sociedade vasca e do panorama actual que se vive tanto en Euskadi como en España. Defendeu que a orixe do "conflicto vasco" xurde como un choque de identidades entre os que defenden a concepción romántica e mitolóxica do nacionalismo e os que defenden dende a ilustración o Estado de Dereito. Ante este conflicto Madina fixo un chamamento á razón fronte ó corazón para defender os ideais. Unha razón que invite o diálogo, e é que Edu invita o diálogo. Vendo o panorama actual no que o PP está a crispar todos e cada un dos días do ano, a veces a algún como a min entranos a dúbida de que é o que quere o PP, se quere a paz ou lle compensan máis outras cousas para sacra rendibilidade política. Pero para Eduardo Madina, non hai lugar á dúbida defende sen titubeos que o PP busca a paz. Dinos que non lle cabe a menor dúbida, que teñen traballado moito por ela e tamén sofrido, pero o problema é que non se fían de quen a xestiona.
É esperanzador ver a unha persoa que viviu nas súas carnes a violencia de ETA (padeceu un atentado que lle costou unha perna e case a súa vida)e que aposta pola vía do diálogo fronte a sin razón dalgúns que van ó fácil: a dicir que eles non se moven da súa postura que se movan os outros. Quedeime cunha frase de Madina que é certa como a vida mesma: Nun proceso de paz o último paso pasa sempre, ineludiblemente, pola vía do diálogo. Esto está escrito en todos os manuais de resolución de conflictos, e quen non sexa capaz de ver esta realidade é que non é capaz de resolver o conflicto.
Dende este pequeno rincón, coa miña maior modestia querolle facer unha pequena homenaxe a este home tan grande (non só en altura). Edu dende aquí transmitirche todos os meus respectos e amiña admiración. Unha aperta