martes, 12 de febrero de 2008

Intento de agresión a María San Gil

Esto non ten cabida nunha democracia.

3 comentarios:

DELFÍN dijo...

Calquera tipo de agresión e coacción xa sexa física ou verbal é a expresión da falta de lexitimidade.

Anónimo dijo...

A verdade é que non sei que me da: vergoña allea, asco, repulsión, tristeza, vergoña de ter sido estudante en Santiago ¿En qué nos estamos convertindo? Con esta señora (e ca meirande parte dos politicos: sexan da pomba, da rosa ou da fouce e o martelo) eu comparto poucas ideas porque a política gústame pouco e os partidos menos, ademáis non me caso con ninguén. Pero si teño unha virtude, creo, é respectar a xente que pensa distinto ca min, respectar os que teñen o valor e as gañas de dedicarse a este mundo e SOBRE TODO ós que teñen non só o valor senon OS OVARIOS (e moito máis) de facelo nun lugar como Euskadi. En fin, penso que esta xente se descalifica por sí mesma. dende logo conmigo o único que conseguiron é que eu admire aínda máis a esta SEÑORA por seguir aí loitando pola libertade e por aquilo no que ela cree.

Rafael del Barco Carreras dijo...

ELECCIONES 2008

“CASO AISLADO”



Rafael del Barco Carreras



Palabras en las que encajan la Generalitat y la Xunta los ataques de “nacionalistas” a las candidatas por el PP, Dolors Nadal y María San Gil. Nada más lejos de mi intención contribuir en mi modestísima, nula, capacidad mediática, a la campaña del PP, y si se lee mi anterior nota, sobran comentarios. Y ni menos descalificar a los nacionalistas, aunque cualquier violencia es inadmisible…del todo inadmisible en un País donde todos comemos aunque alguno demasiado.

A lo que voy con el gracioso “caso aislado” es que cuando lo suelta una Autoridad, del signo que sea, el significado es el mismo, los hechos encajan en un gran cáncer, en un humeante volcán, en algo grave que nos rodea pudiendo lo mismo reventar a alguien de un inesperado bombazo, o amargar la existencia porque no se consiguen los postulados que una ideología incrustada en lo más hondo de los sentimientos exige.

La primera vez que me llamó la atención (la expresión no la inventó él) la pronunció en todos los medios de comunicación el Fiscal Jefe (entonces aun Vitalicio) de Barcelona, José María Mena, cuando después de duras batallas para no procesar al juez Luis Pascual Estevill (mi ex abogado), su espíritu se calmó pronunciando lo de “CASO AISLADO”. “Nos temimos una GENERALIZACIÓN”, de la Corrupción se entiende. Y escribo Corrupción con mayúscula porque también forma una especie de Partido Político que engloba elementos de todos ellos, y de muchas más organizaciones sociales, religiosas, civiles, militares, funcionariales… dignas de respeto… otro gran cáncer, que no un volcán, porque no pretende estallar, solo ganar dinero o Poder, para el caso lo mismo…ver www.lagrancorrupcion.com

Visto lo aislada que estaba la CORRUPCION JUDICIAL, cuando oigo lo de “caso aislado”, traduzco por “grave”, y que las AUTORIDADES que pronuncian esas palabras se proponen “aislarlo”… jibarizarlo… empequeñecer… silenciar… casi… casi… prevaricar… o jugar a dos y tres bandas…